Vikan - 02.02.1956, Blaðsíða 14

r
HEIMILIÐ
RITSTJÓRI: ELlN PÁLMADÓTTIR
Rabb um snyrtingu
við frú Astu Johnsen
FYRIR rúnnun fimm árum kom frú Ásta Johnsen heirn frá
Kaupmannahöfn,þar sem hún hafði í tíu ár rekið snyrti-
stofu undir nafninu Jean de Grasse á Strikinu, sem allir íslend-
ingar kannast við, þó þeir hafi aldrei komið út fyrir landsstein-
ana. Þá flutti hún snyrtistofu sína liingað til Reykjavíkur og
hefur rekið hana síðan í Pósthússtræti 13 undir sama nafni.
I mestu frostunum í janúar,
þegar mig sveið í andlitið af
kulda, brá ég mér inn til frú
Ástu og lagði fyrir hana spurn-
inguna:
— Fara ekki þessir kuldar
illa með húðina?
— Jú, húðin á íslenzkum kon-
um er yfirleitt of þurr, þétt
og lítið opin og það er lofts-
laginu að kenna. Og ef húð-
in er þurr, verður hún auð-
vitað fyrr hrukkótt. Það er því
um að gera að næra hana nægi-
lega vel. Krem með lanolin og
lecithin í eru mest nærandi fyr-
ir húðina. Aftur á móti er ekki
gott að nota krem með miklum
ilmefnum.
Hitaveituvatnið á líka sinn
þátt í að gera húð reykvískra
kvenna þurra. Auðvitað er ó-
mögulegt að komast hjá því að
nota það í baðvatn, en þær sem
vilja vernda húðina, geta bætt
fyrir það með því að bera á
sig „lotion.“
Rigning hefur aftur á móti
góð áhrif á húðina, gerir hana
mýkri. Sérstök tegund af húð
virðist yfirleitt einkennandi fyr-
ir hvert land.
— Og hvað getum við helzt
gert fyrir útlitið?
— Mikill svefn, hæfileg hreyf-
ing og rétt fæði eru auðvitað
höfuðatriði. Maður ætti að fara
í gönguferðir og gefa sér tíma
til að gera líkamsæfingar í tíu
mínútur á hverjum degi. Kon-
ur, sem vinna alltaf sömu
störfin, beita ekki öllum vöðv-
um jafnt. Eins er nauðsynlegt
fyrir hvern mann að slappa af
og sofna, þó ekki sé nema tíu
mínútur á dag. Og hvað mat-
inn snertir, þá er t. d. gott að
borða fisk og ávexti, en mikið
saltaður matur er óhollur fyr-
ir líkamann.
Vatn og sápa hreinsa ekki
nægilega vel upp úr húðinni.
Við verðum því að nota hreinsi-
krem, sem þai'f að fá að liggja
á húðinni í nokkrar mínútur
áður en það er þurrkað af, svo
að fitan komist ofan í hana.
Síðan þarf að þvo það af með
þar til- gerðu vatni, sem þéttir
svitaholurnar. Því má aldrei
gleyma, hversu seint sem mað-
ur kemur heim, ckki fremur en
að bursta tennurnar.
Konur, sem komnar eru yfir
þrítugt, þurfa reglulega að fá
andlitsböð og nudd, til að halda
blóðrásinni í lagi. Aftur á móti
þarf ung og hraust húð ekki
andlitsböð.
— En hvernig er með þessar
umtöluðu andlitslyftingar á
eldri konum. Er nokkuð feng-
izt við slíkt hér á landi?
— Ekki svo ég viti til. En
erlendis er það algengt, enda er
þetta lítil aðgerð; aðeins sprett
á húðinni við gagnaugim,
strekkt á henni, saumað sam-
an aftur og afgangsskinnið
klippt af. IJti eru almennir
læknar farnir að gera þetta.
Slíkar aðgerðir þarf svo að end-
urtaka með tíu ára millibili.
Venjulega er það gert í fyrsta
sinn á konum, þegar þær eru
hálfsextugar. En vöðvarnir und-
ir húðinni halda auðvitað áfram
að vera slappir. Það finnst vel,
þegar maður nuddar andlitið.
— Hvað starfa margar stúlk-
ur hér á stofunni og hvers kon-
ar snyrtingu annizt þið?
— Við erum 4 og önnumst
andlitssnyrtingu, andlitsböð,
handsnyrtingu, fótsnyrtingu,
nudd með léttum líkamsæfing-
um og svo höfum við kolboga-
ljós.
Það hefur verið gífurleg að-
sókn að kolbogaljósunum, eink-
um í ár, og mun það stafa af
sólarleysinu síðastliðið sumar.
Enda hafa ljósin örvandi áhrif
á D-vítamínið í húðinni, eyða
þreytu og eru styrkjandi. Þetta
eru ákaflega sterk ljós, sterk-
ari en t. d. háfjallasól, svo að
þær sem einhverntíma hafa
fengið í lungun mega ekki nota
þau. En allar aðrar eiga
óhræddar að geta notið þeirra.
Læknar vísa fólki oft í kolboga-
ljós til okkar.
Kolbogaljósin eru góð fyrir
bólótta húð, þurrka hana og
drepa bakteríurnar. Þau lækna
einkum þessar bólur sem ungl-
ingsstúlkur fá á vissum aldri.
— Ég sé að hér eru alls kon-
ar snyrtivörur með merki
snyrtistofunnar ?
— Já, þær eru sérstaklega
lagaðar fyrir okkur erlendis.
Við höfum hér allar þær krem-
tegundir, sem henta íslenzkri
húð.
— Hafið þér ekki tekið upp
einhverjar nýjungar í snyrt-
ingu ?
— Eg fer árlega til útlanda,
-til að kynna mér nýjungarnar
í þessari grein, og nú síðast til
Rómaborgar, og þá fer aldrei
hjá því að maður komi heim
með eitthvað nýtt.
Ég hef veitt því athygli, að
þrátt fyrir þá dýrtíð, sem rík-
ir hér á landi, ér öll snyrt-
ing yfirleitt ódýrari en annars
staðar þar sem ég hef verið.
Þetta sem ég hef verið að
segja yður er auðvitað ekkert
nýtt, segir frú Ásta að lokum.
En ég fullvissa hana um, að
mér hafi einmitt leikið hugur
á að heyra, hvað henni, sem er
sérfræðingur í þessum málum,
fyndist um húð okkar, íslenzku
stúlknanna og hvaða áhrif veð-
urfarið hefði á hana.
£inn snyrtiklefinn í snyrtistofu Jean de Grasse. Á miðri myndinni er
lampi, sem gefur infrarauða geisla, en lengst til hægri stuttbylgjutæki
(diathermivél), sem mikið er notað við andlitssnyrtingu.
Herðasjölin vilja detta
• Herðasjöl (stólur) eru fall-
eg, ef þau liggja í fallegum
fellingum um axlirnar, en ekki
í kuðli um hálsinn eða hang-
andi niður öðrum megin. Eink-
um henta þau þeim stúlkum
vel, sem þurfa að leyna slöpp-
um öxlum. Þetta er nú allt gott
og blessað, hugsið þið vafalaust,
en það er ekki heiglum hent að
hemja þessi sjöl og ekki má
gleyma þeim nokkra stund, svo
að þau séu ekki farin að aflag-
ast. Ef þið lendið í slíku basli
með herðasjalið, skulið þið
reyna eitthvert þessara ráða
næst, þegar þið farið út með
það:
1. Takið endana á sjalinu
saman, þangað til þeir eru hæfi-
lega breiðir utan um ulnliðina
og saumið svo saman hliðarn-
ar, 7—8 sm. upp eftir erminni,
sem þá myndast.
2. Eða brjótið upp á endana
á sjalinu, svo að þar myndist
vasar, sem hægt er að stinga
höndunum í.
3. Eða saumið endana á sjal-
inu saman, svo að hægt sé að
láta það liggja í lausum hring
utan um herðarnar.
4. En ef þið viljið heldur
láta endana lafa lausa niður,
þá er bezt að vera með háls-
festi og festa mitt sjalið að
ofan með lykkju eða þræði í
festina aftan á hálsinum, eink-
um ef sjalið er úr tjulli eða
öðru léttu efni, sem hættir til
að flögra út í buskann.
SAMTlNINGUR
ÞAÐ er misjafnt hvernig konur
fara að því að brúna kartöfl-
ur. Sumar hafa smjörlíki og sykur
og svolítið vatn á pönnunni, og bæta
ekki kartöflunum á fyrr en það er
orðið ljósbrúnt. Aðrar brúna aðeins
smjörlíkið og sykurinn og stinga
kartöflunum undir vatn áður en þær
eru látnar blautar á pönnuna.
BRAUÐRISTIN er oft fyrir á eld-
húsborðinu. Það er því hentugt
að smiða litla hillu innan á skáp-
hurðina, sem næst er innstungunni.
Þá þarf aðeins að opna skápinn, þeg-
ar nota á brauðristina. Þar getur
hún svo staðið í friði, nema rétt á
meðan hún er hreinsuð.
INDVERJAR, sem liunna allra
manna bezt að meðhöndla carrý,
fórna höndum, þegar þeir sjá okk-
ur, vesturlandabúana, hræra carrý
út í vatni. Hvað sem á að gera við
það á eftir, þá vilja þeir láta hrista
það fyrst í smjöri í 2—3 mínútui1,
og helzt með hökkuðum lauk. Þá
fyrst sýnir það alla sina kosti og ilm-
ar eins og vera ber, segja þeir.
14