Vikan - 01.06.1978, Side 23

dollara i viðbót," bætti hann við. „Ég
vildi ekki láta þig sýnast niskur.”
Judd fann tii skyndilegrar ástúðar i
garð litla feita mannsins. „Sástu, hver
gerði þetta?”
„Nei. Það var gert áður en ég kom.
Klukkan sex komst ég að þeirri niður-
stöðu, að það kæmi enginn eftir það, svo
ég kíkti." Hann benti á lafandi virana.
„Vinir þínir eru einstaklega elskulegir.
Þeir settu upp aðra gildru, svo að dýna-
mitið springi, ef þú svo mikið sem lyftir
vélarhlífinni alla leiðina upp. Það sama
hefði auðvitað gerst, ef þú hefðir sett bil-
inn í gang. Það er nóg af þessu til að
þurrka út hálfa bílgeymsluna."
Judd varð skyndilega óglatt. Moody
horfði á hann fullur samúðar. „Hresstu
þig upp,” sagði hann. „Sjáðu hvað við
erum komnir langt. Við vitum tvennt. í
fyrsta lagi vitum við, að þú ert ekki bil-
aður. Og í öðru lagi — ” brosið hvarf af
andliti hans — „vitum við, að það liggur
einhverjum þessi reiðinnar býsn á að
drepa þig, dr. Stevens."
TÍUNDI KAFLI.
Þeir sátu i stofunni i ibúð Juddsog töl-
uðu saman. Þrekvaxinn likami Moodys
var breiddur yfir stóra sófann. Moody
var þegar búinn að setja hluta sprengj-
unnar, sem hann hafði gert óvirka, í far-
angursrými bílsins sins.
„Hefðirðu ekki átt að skilja hana
þarna eftir, svo lögreglan gæti rannsak-
að hana?” spurði Judd.
ANDLIT
ÁN GRÍMU
„Ég segi alltaf. að það. sem ruglar
mann mest i heimi hér. séu of miklar
upplýsingar.”
„En hún hefði sannað McGreavy
það. að ég væri að segja sannleikann."
„Er það?"
Judd skildi. við hvað hann átti. Að þvi
er McGreavy varðaðk þá hefði Judd get-
að sett hana þarna sjálfur. Samt virtist
honum það einkennilegt, að einkaspæj-
ari leyndi lögregluna sönnunargögnum.
Honum fannst Moody vera eins og risa-
vaxinn isjaki. Meirihluti mannsins var
falinn undir yfirborðinu, undir grimu
blíðlynds smábæjarklaufa. En nú. þegar
hann hlustaði á Moody tala, fylltist
hann hrifningu. Hann var ekki brjálaður
og heimurinn var allt í einu ekki fullur
af trylltum tilviljunum. Morðingi gekk
laus. Raunverulegur lifandi morðingi.
Og af einhverjum ástæðum hafði hann
kjörið sér Judd fyrir fórnarlamb. Guð
minn góður, hugsaði Judd. Mikið er
auðvelt að eyðileggia sjálfsímynd okkar.
Fyrir fáeinum andartökum hafði hann
verið þess reiðubúinn að trúa, að hann
þjáðist af ofsóknarbrjálæði. Hann stóð í
ómetanlegri þakkarskuld við Moody.
.....þú ert læknirinn,” sagði Moody.
„Ég er bara gamall spæjari. Ég segi allt-
af. að ef mann vantar hunang, þá á mað-
ur að fara i býkúpu.”
Judd var farinn að skilja málfar
Moodys. „Þú vilt að ég láti uppi mina
skoðun á þvi, hvers konar manni eða
mönnum við erum að leita að."
„Það var lóðið,” sagði Moody geisi-
andi. „Erum við að berjast við einhverja
morðóða brjálæðinga af vitlausraspít-
ala — ?”
Geðsjúkrahúsi. hugsaði Judd ósjálf-
rátt.
— „eða er þetta eitthvaðdýpra?"
„Eitthvað dýpra.” svaraði Judd þegar
i stað.
„Hvers vegna heldurðu það, doksi?”
„í fyrsta lagi brutust tveir menn inn í
skrifstofu mína i gær. Ég gæti kingt
þeirri kenningu, að um einn geðsjúkling
væri að ræða, en tveir, sem vinna sam-
an.erof mikiðafþví góða."
Moody kinkaði kolli með velþóknun.
„Égskil. Haltu áfram.”
„1 öðru lagi gæti sjúkur hugur verið
haldinn þráhyggju, en hann vinnur eftir
ákveðnu mynstri. Ég veit ekki, hvers
vegna John Hanson og Carol Roberts
voru drepin, en ef mér skjátlast ekki því
meir, þá á ég að verða þriðja og siðasta
fórnarlambið."
„Hvers vegna heldurðu að þú sért sá
siðasti?” spurði Moody forvitinn.
„Vegna þess,” svaraði Judd, „að ef
önnur morðættu að verða, þá hefðu þeir
haldið áfram með listann i fyrsta skiptið.
sem þeim mistókst að kála mér. Þess í
stað hafa þeir einbeitt sér að þvi."
„Veistu,” sagði Moody með velþókn-
un, „þú ert bara fæddur leynilögga."
Judd gretti sig. „Það eru ýmis atriði,
sem koma ekki heim og saman."
„Eins og?"
„í fyrsta lagi tilgangurinn," sagði
Judd. „Ég veit ekki um neinn, sem —”
„Við komum að því seinna. Hvað
annað?”
„Ef einhver vill í rauninni sáiga
mér, þá þurfti ökumaður bílsins, sem ók
á mig. ekki annað að gera en bakka og
aka yfir mig. Ég var meðvitundarlaus."
„Ah! Þar komum við að herra Ben-
son."
Judd horfði á hann í forundran.
„Herra Benson er vitnið að árekstrin-
um," útskýrði Moody góðmannlega.
„Ég fékk nafn hans úr lögregluskýrsl-
unni og fór að hitta hann eftir að þú
fórst af skrifstofunni minni. Það gerir
þrjá og fimmtíu fyrir leigubíl. Ókei?"
Judd kinkaði kolli orðvana.
„Herra Benson — hann selur annars
loðskinn. Dásamlega hluti. Ef þú vilt
einhvern tímann kaupa eitthvað handa
kærustunni, þá get ég útvegað þér þau á
afsláttarverði. Jæja, á þriðjudaginn, þeg-
ar slysið varð, var hann að koma út úr
skrifstofubyggingunni þarsem mágkona
hans vinnur. Hann hafði farið til hennar
með pillur, þvi Matthew bróðir hans,
sem selur biblíur. var með flensuna og
Mér leiöist að þurfa að horfa
:á þetta illgresi. ;
Það hefur ekki
verið búið i
þessuhúsiiár.
Þvi ekki að
byrgja fyrir
það með hárri
girðingu?
Góð hjgmynd.
Duiributcd by Kinit Kccturci Syndicatc.
Virðist nokkuð dýrt ti)
þess að fela nokkrar
_ plðntur. ___________,
"Nú, jæja. Girðinginx
er komin upp. <
Astæðulaust að veraj
\_,að rifa hana.<-r
Heyrðu. Það er
einhver fluttur
þarna inn. i—
Haltu þér saman.
Þú ættir að )'
gægjast aðeins yfir. ) !
Standið þið ekki eins og
Fariö að taka niður
þessa bjánalegu girðingu.
’PUTT

22. TBL.VIKAN 23