Vikan - 11.01.1940, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 2, 1940
Gestirnir komu samt.
Rasmína: Ég veit, að Bang-hjónin ætla út í
kvöld.”Nú hririgi ég óg býð þeím, þá losnum við
við þau. Ó, þau eru svo leiðinleg'.
Gissur gullrass: Þetta var sniðugt, Rasmína.
Rasmína: Ó, hvað ég er fegin. Nú skulum
við láta fara vel um okkur.
Gissur gullrass: Og nú sleppum við við að
bjóða þeim fyrst um sinn.
Þjónninn hjá Bang: Hjónin eru
ekki heima og koma ekki fyrr en
seint í kvöld. Þau fara alltaf í leik-
hús á sunnudagskvöldum. Á ég að
skila nokkru?
Gissur gullrass: Hver hringir?
Rasmína: Taktu af borðinu, Gissur, til von-
ar og vara. Ég fer til dyra.
Rasmina: Já, gjörið svo vel að bera þeim
kveðju okkar og skila til þeirra, að við höfum
ætlað að bjóða þeim til miðdegisverðar. Þetta
var leiðinlegt.
Gissur gullrass: Gott hjá þér, Rasmína.
..‘Gissur gullrass: Hana, ég heyri mannamál.
Það var gott, að ég skyldi taka af börðinu.
Hr. Bang: Okkur leiddist svo i leikhúsinu, að
við fórum héim og þá lágu skilaboð til okkar.
Frú Bang: Við vildum ekki missa af þessu.
Hr. Bang: Takk fyrir kvöldið.
Frú Bang: Eg var svo vel upplögð.
Hr. Finns: Þetta var dásamlegt.
Hr. Finns: Við litum inn til Bang, og okkur var sagt, að þau væru hér. Ég vona,
að við verðum ekki til óþæginda.
Hr. Bang: Það var gott, að nótumar voru hér. Nú getur konan mín sungið alla söngv-
ana.
Rasmína: Þvílík nótt. Ég hélt, að fólkið ætl-
aði aldrei að fara. Ég er dauðþreytt.
Gissur gullrass: Góða nótt, Rasmína.
Rasmína: Þú manst, að þú átt að
fara á fætur kl. hálf sex.
Gissur gullrass: Hamingjan góða, og
hún er fimm.