Vikan - 30.03.1944, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 13, 1944
um honum frá því, að við elskuðumst
brosti hann aðeins dauflega til okkar, en
sagði ekki neitt. Nokkru síðar fór hann til
Parísar. Gamall félagi okkar, sem þar var,
skrifaði mér og bað mig að koma þangað
og reyna að hjálpa Magnúsi, því að hann
væri lagstur í drykkjuskap. Hann kvaðst
ekki skilja, hvað valdið hefði þessari
breytingu á Magnúsi. En ég fór ekki eftir
orðum félaga míns.
Nú hafði ég frétt, að Magnús væri kom-
•inn heim fyrir skömmu. Ég gekk til gisti-
hússins, þar sém ég hafði heyrt að hann
héldi til. Þegar ég kom inn, sat hann í
stól í forsalnum. Við horfðum hvor á ann-
an, en sögðum ekkert. Ég fann til sárrar
blygðunar gagnvart honum. Það var eitt-
hvað svo göfugmannlegur svipur á honum,
en þó mátti sjá, að hann hefði átt erfiða
daga.
„Nína er að-------fæða barn,“ stamaði
ég.
„Er það þess vegna, að þú kemur?“
spurði hann.
„Það er verið að gera á henni keisara-
skurð, og ef til vill deyr hún.“
„Það vona ég að komi ekki fyrir.“
„Ég fór að hugsa um þig, Magnús, á
meðan ég beið.“
Hann brosti vingjarnlega.
„Ég hefi breytt illa við þig, þetta er
hefndin," sagði ég.
„Talaðu ekki um hefnd,“ sagði hann.
„Það kemur engin hefnd fyrir þetta. Get
ég nokkuð gert fyrir þig?“
„Mér finnst ég vera svín!“
„Þannig hefi ég aldrei hugsað til þín,“
svaraði Magnús.
Nú braust hatur fram í hug minn, yfir
því hve vel hann tók mér. Það hefði verið
mér miklu léttbærara, ef hann hefði
stokkið upp á nef sér með ofsa og formæl-
ingum. — Ég hataði hóflyndi hans.
„Við skulum ekki minnast á fyrri daga
meir,“ sagði hann. „Nú skulum við koma
saman til sjúkrahússins.
„Nei, þú mátt ekki koma þangað líka.“
Hann horfði undrandi á mig, en sagði
svo:
„Ef þú vilt gera mér greiða, þá komdu
hingað aftur, þegar Nína hefir fætt
barnið.“
Ég lofaði honum því. Mér létti, þegar ég
kom út úr gistihúsinu. Ég fékk mér bif-
reið og ók aftur til sjúkrahússins; reikaði
upp tröppurnar og mætti ljósmóðurinni á
ganginum. Ég horfði á hana, en þorði
einskis að spyrja.
„Er þessu lokið,“ spurði ég þó um síðir.
„Já,“ svaraði hún þurrlega. „Læknirinn
er þarna inni.“
„Hvernig gekk það?“
„Auðvitað gekk það ágætlega.“
Ég gekk til dyra þeirra, sem ljósmóður-
in hafði bent mér á. Læknirinn gaf mér
bendingu um að koma innfyrir.
„Er hún dáin,“ spurði ég hikandi, og
titraði af ótta.
„Dáin?“ endurtók hann. „Nei, konunni
yðar líður ágætlega. Hún hefir verið mjög
225.
Vikunnar
Lárétt skýring:
22. hræra. — 23. glíma. — 25. fugla. —- 26. brotn-
aði. — 28. gyltur. — 30. foss. — 31. kyrrð. —
33. bát. — 35. leitaði. — 37. mælir. — 38. æ.
(í samsetningum). — 39. verkfæri. -—-40. prýði.
— 45. af austrænum kynstofni. — 46. losa. — 47.
forsetn. — 48. fornafn. — 49. reiðilegur gangur.
— 50. fagurlitir (um jörð). — 54. gull. — 58.
tæri. -—- 59. forskeyti. — 60. goð. — 61. berði. —
64. síldarfæðan. — 66. flýtir. — 68. sjá! — 69.
ambátt. — 71. ný. — 72. skel. — 74. ós. — 75.
tveir samhljóðar. — 76. tveir eins. — 77. í geisl-
um.
1. daiur í Borgarfirði. — 15. orku-
frekir. — 16. slagast. — 17. þyngd-
arein. — 18. ungviði. — 19. heiður.
20. málfr. sk.st. — 21. draup. — 23.
handlegg. — 24. lengdarein. — 26.
rómversk tala. — 27. kærleikur. —
29. fjórir. — 31. lengdarein. — 32.
eigra. — 34. nytjalönd. — 36. sam-
byggt. — 40. lina. — 41. auðkenndi.
— 42. bætta. — 43. kuldasár. — 44.
ílát. — 45. stólpann. — 48. nauð-
synlegri. — 51. lokar. — 52. eldiviðurinn. — 53.
landsljluta. — 55. hvílist. — 56. tónn. — 57. tveir
samhljóðar. — 59. for. — 61. flokkur. — 62. titill.
— 63. bilbugur. — 65. orka. — 67. skammst. —
69. góð. — 70. fugl. — 72. á nótum. — 73. iðnaðar-
menn. — 76. greiddist. — 78. kjörgengi.
Lóðrétt skýring:
1. iærdómsskýrslum. — 2. krit. — 3. málfr. sk.
st. — 4. stórstígur gangur. — 5. hlutaðeigandi. —
6. skjálfa. — 7. tveir eins. — 8. ókyrrð. — 9.
neglur. — 10. dýramáli. — 11. áipast. — 12. þyng.
ein. — 13. eftirlátnar eigur. •— 14. lending. —
Lausn á 224. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. röskleikamenn. — 11. tók. — 12.
már. — 13. grá. — 14. eir. — 16. ætla. — 19.
ryta. — 20. iða. — 21. ata. — 22. eið. — 23. in. —
27. um. — 28. fór. — 29. lágfóta. — 30. æra. —
31. æt. — 34. g,g. — 35. öfundsjúkum. — 41.
illan. — 42. úðans. — 43. dratthalann. — 47. gr.
-—• 49. st. — 50. Jón. — 51. skautar. — 52. sjö.
— 53. at. — 56. áð. — 57. ill. — 58. aur. — 59.
man. — 61. inna. — 65. kunn. -—• 67. róg. -— 68.
lóa. —■' 71. aki. — 73. cáa. -— 74. naflastrengur.
Lóðrétt: — 1. rót. — 2. ökli. —■ 3. KN. — 4.
lak. — 5. er. — 6. kg. — 7. arg. — 8. má. —
9. neyö. — 10. nit. — 11. tækifærisgjafir. — 15.
rafmagnsstöðina. — 17. aða. — 18. stafns. — 19.
rif. — 24. nót. — 25. tákn. — 26. ótrú. — 27. urg.
— 32. ófara. — 33. auðna. — 35. öld. — 36- una.
— 37. dót. — 38. Jóa. — 39. kúa. — 40. man. —
44. tákn. — 45. hlutur. ■— 46. lóan. — 48. rót. —
49. sjá. — 54. aia. — 55. rak. — 57. inga. — 60.
nutu. — 62. nón. — 63. sóa. — 64. ske. •— 66. nár.
— 68. 1. 1. — 70. a. s. — 71. ar. — 72. in.
Lausn á orðaþraut á bls. 13:
SOLVEIG.
SÓLIN
OFINN
LUNG A
VETUR
EIÐUR
ILIN A
GUNN A
dugleg. Hafið þér ekki áhuga á að vita
um erfingja yðar?“
„Ég vil bara heyra eitthvað um Nínu.
Var þetta mikill skurður?“
„Það gekk miklu betur en ég bjóst við.
— Það er stúlka, sem þið hafið eignast.“
„Já, einmitt það,“ svaraði ég, „en get
ég fengið að líta á Nínu?“
Um leið og ég kom að rúmi hennar
vaknaði hún eftir svæfinguna. Ég tók
hönd hennar og bar hana upp að vörum
mér. Hún strauk um vanga minn, og kvísl-
aði veikróma: „Þú ert órakaður."
Hún reyndi að tala skýrt, og það gladdi
hug minn, að heyra hana aftur mæla.
Svör við Veiztu—? á bls. 4:
1. Snorri goði.
2. 1843—1907.
3. Eftir Guðmund Daníelsson.
4. Þúkídíd, sem uppi var með Grikkjum um
460 til 400 f. Kr.
5. Hollenzkur, u'^.pi 1838—1888.
6. 1 Elevsis á Attíkuströnd, skammt frá Aþenu.
7. Árið 1875.,
8. Rossini.
9. 26. júní 1905.
10. Antonescu.
„Hinrik,“ hvíslaði hún og lokaði aug-
unum.
„Konan yðar verður að hafa næði,“
sagði ljósmóðirin.
„Þetta er allt í bezta lagi,“ bætti læknir-
inn við. „Nú skuluð þér fara heim að sofa,
þetta hefir ekki síður verið kvalafullt fyrir
yður en konuna. I fyrramálið skuluð þér
svo koma og sjá dóttur yðar.“
Þegar ég gekk frá sjúkrahúsinu, fann
ég frið og fögnuð streyma um mig. Ég
fór inn í blómaverzlun og keypti blóm-
vönd handa Nínu og lét senda hann til
hennar á sjúkrahúsið. — En loforði mínu
við Magnús var ég nú búinn að gleyma.