Vikan - 02.05.1946, Síða 3

VIKAN, nr. 18, 1946
3
□□□□□□□□□□□□□□□□
Bíó V| KUMIAR:
□□□□□□□□□□□□□□□□
^ undanfömum árum hefir mjög verið um það
deilt víða um heim, hvort leyfa skuli í
vissum tilfellum aðgerðir á fólki til að koma í
veg fyrir að það auki kyn sitt. Hér á landi hafa
þegar verið sett lög um þetta efni, lög nr. 16/
1938, og er samkv. þeim lögum heimilt í vissum
tilfellum að gera þrennskonar aðgerðir á fólki til
þess að koma í veg fyrir að það auki kyn sitt,
þ. e. afkynjanir, vananir og fóstureyðingar. Hér
skal þess getið, að samkv. nefndum lögum eru
fóstureyðingar leyföar hér á landi, ef gild rök
li&gja til þess, að burður viðkomanda beri i sér
að kynfylgju hættulegan sjúkdóm, fávitahátt, eða
hneigð til glæpa. Eftir islenzkum lögum mundi
fóstureyðing þvi án efa vera heimil i því tilfelli,
sem rætt er um i eftirfarandi handritarbroti úr
dönsku kvikmyndinni „Vandamálið mikla“.
Kvikmyndina hafa þau Thit Jensen og Alice
O’Predericksen gert sameiginlega og lýsir myndin
á ótvíræðan hátt, hvaða skoðun höfundur að-
hyllist í þessu máli.
Myndin hefir verið sýnd hér í Nýja Bíó.
• * *
Forseti réttarins (við prófessorinn):
„Þér viðurkennið þá að hafa gerzt sekur um
fóstureyðingu ? “
Prófessorinn: „Eftir bókstaf laganna er ég án
efa sekur, en samkvæmt eigin sannfæringu hefi
ég ekki gert annað en það, sem skyidan bauð
mér."
Akærandi: „Lögreglunni barst hinn 22. júni
nafnlaust bréf um að nefnt afbrot hefði verið
framið daginn áður, og þó að menn væru að
visu ekki á einu máli um, hvað gera
skyldi, þótti þó rétt vegna almenn-
ingsálitsins að fá málið upplýst sem
bezt.
Prófessor Egill Thomsen hefir við-
urkennt fyrir rannsóknarlögreglunni,
að hann sé sekur um það athæfi, sem
talið er í kæruskjalinu gegn honum,
en hefir þó neitað að gefa nokkrar
upplýsingar um konuna, sem hlut á
að máli og jafnframt hefir hann
neitað að skýra frá, hvenær afbrotið
hafi verið framið."
Forseti réttarins: „Við getum byrj-
að á vitnaleiðslunum. Hvem viljið
þér, herra ákærandi, láta yfirheyra
fyrst?"
Ákærandi: „Hjúkmnarkomma
Aninu Vilhelmínu Bagge.
Hvar og hvenær emð þér fæddar?" .
Anina: „4. ágúst 1889, í Árósum.“
Ákærandi: „Þér eruð hjúkrunar- *
kona hjá ákærðmn?"
Anina: „Já“.
Ákærandi: „Vomð þér viðstaddar
hjá honum í heimsóknartima hans
hinn 21. júní siðastliðinn?"
Anina: „Já“.
Ákærandi: „Kom nokkur bams-
hafandi kona til ákærðs þá?“
Anina: „Ég býst við, að það standi
í dagbók prófessorsins, ef svo hefir
verið“.
Kéttarþjónn (kemur í dyrnar frá
biðsalnum): „Hér er komin ungfrú
Asa Thomsen."
Ákærandinn (við Ásu): „Faðir yðar hefir játað
sig sekan um ólöglega fóstureyðingu. Vitið þér
um hvaða konu er að ræða?“
Ása: „Nei“.
Ákærandi: „Finnst yður ekki, að afbrot, sem
faðir yðar hefir drýgt, hljóti óhjákvæmilega að
skifta yður máli?“
Verjandi: „Ég mótmæli þvi, að slíkar spum-
ingar séu bomar fram eða nokkur skylda sé tii
að svara þeim. Þær eru óviðeigandi."
Ákærandi: „Mér finnst óviðeigandi að gripið
sé fram í fyrir mér við yfirheyrslu vitnanna.
Ungfrú Thomsen! Hafið þér ekki með sjálfri
yður ásakað föður yðar fyrir að hafa framið
þennan glæp?“
Ása: „Ég er hreykin af föður mínum.“
Ákærandi: „Þekkið þér þennan hr. Hólm?“
Ása: „Hugo — já!“
Ákærandi: „Hafið þið verið mikið sarnan?"
Ása: „Já — nokkuð!"
Ákærandi: „Eruð þér trúlofaðar honum, eða
hafið þér verið það?“
Ása: „Nei“.
Ákærandi: „Reyndi hann aldrei-------að nálg-
ast yður------að trúlofast yður?“
Ása: „Hann reyndi það við allar stúlkur, sem
hann dansaði við.“
Ákærandi (við prófessorinn): „Þér hafið lýst
þvi yfir, ákærður, að þér hafið tekið drengskapar-
loforð af hinni ónafngreindu konu um að segja
engum neitt frá neinu. Ég leyfi mér að fara þes3
á leit við yður, að þér leysið dóttur yðar undan
sliku loforði."
Prófessorinn: „Dóttir min, ég leysi þig hér með
frá sérhverju loforði, sérhverju drengskaparheiti,
sem ég kann að hafa tekið af þér.“
Ákærandi: „Getið þér þá sagt mér, hver konan
var, sem var hjá fööur yðar þann 21. júni og
fekk hann til að hjálpa sér?“
Ása: „NeÍ!“
Ákærandi: „Það vomð þá ekki þér sjálfar?"
Ása: „Nei.“
Prófessorinn: „Segðu ákæranda að þú getir
fært sönnur fyrir þvi, að það hafi ekki verið þú,
dóttir mín.“
Ása: „Ég get sannað, að það var ekki ég.“
Ákærandi: „Hvenær töluðuð þér síðast við
Hugo Hólm?“
Ása: „Það var í stúdentaboði laugardaginn 19.
júní — heima hjá mér.“
Ákærandi: „Kom nokkuð sérstakt fyrir við það
tækifæri?"
Ása: „Nei, ekkert sérstakt."
Ákærandi: „Ég á sérstaklega við sambandið
milli föður yðar og Hugo Hólm."
(Framhald á bls. 4).
1. Dagmar Eriksen,
kölluð Dax, vinkona
Bodils (Sigrid Horne-
Rasmussen) og Bodil
Kragh, sem er í skrif-
stofu Holks (Bodil
Kjer).
2. Jónas Brandt mál-
flutningsmaður, verj-
andi prófessors Thom-
sen og unnusti Bodils
(Carl Heger).
3. Prófessor dr. med.
Egill Thomsen yfir-
læknir (PoulReumert)
og Anina Bagge, ritari
hans og hjúkrunar-
kona (Maria Garland).
4. Hugo, fóstursonur
Edvards Holk yfir-
réttarlögmanns (Pou)
Reichhardt), mætir
sem vitni, talinn hafa
sent lögreglunni nafn-
laust bréf um fóstur-
eyðingu prófessors
Thomsen.