Vikan - 02.09.1948, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 36, 1948
Upp með hendurnar!
í VIST
Framhald af hls. 7.
„Ég var búinn að sverja það að snerta
þig aldrei,“ tautaði hann. Hún hratt hon-
um frá sér. Augu hennar skutU gneistum.
Hún mælti: „Þú ert verri en ég ímyndaði
mér. Ef þú elskaðir Irene, gæti ég fyrir-
gefið þér. Geturðu elskað nokkra konu?“
Hún þagnaði og flýtti sér frá honum. Hann
stóð og horfði á eftir henni.
Morguninn eftir gerði frú Bolton veður
út af þessum höfuðverk, sem Mona hefði
upp á síðkastið. Sagði hún það tæpast ein-
leikið. Irene ætlaði eitthvað í bíl með
Teddy. Frúin sagði Monu að ganga úti
sér til hressingar. Monu þótti vænt um
það leyfi. Hún var að hugsa um að segja
hr. Molton allt.
Er Mona kom heim aftur, þreytt á sál
og líkama, hitti hún Irene önnum kafna
við að láta niður í ferðatösku. Fatnaður
hennar og dót lá hingað og þangað um
allt herbergið.
Irene mælti: „Ég áleit að þér væruð úti,
ungfrú Smith.“
Mona mælti: „Hvað ætlið þér að gera
með þessa tösku? Eruð þér að fara í ferða-
lag?“
„Ég ætla að gifta mig,“ svaraði Irene,
„og enginn getur komið í veg fyrir það.
íég er myndug. Ég er ekki hrædd við
mömmu, en vil komast hjá að rífast við
hana. Ég ætla að gifta mig án þess að
iláta hana vita. Mér er sama þó að þér
segið henni frá því.“ Irene lokaði töskunni,
fór í dragt og gekk út bakdyramegin.
Mona fór á eftir. Úti fyrir var Teddy
í bílnum sínum. Irene sagði við Teddy:
„Mona veit það. En ekkert getur aftrað
mér.“ Tcddy leit á Monu. „Hvað ætlarðu
að gera?“ Mona mælti: „Ég skil þetta ekk:.
440.
krossgáta
Vikunnar
19. æði. — 22. land. -— 23. birta. — 24. skáld-
saga. — 27. sæ. — 29. sár. — 30. lingerða. —
32. grasið. — 33. duflið. — 35. áhald. — 37. kynd-
ing. — 38. eign. — 43. tákn. — 45. manneskjur.
— 47. óða. — 49. verkað. — 51. hrista. —- 52.
tímarit. — 53. orka. — 54. flýtir. — 55. snyrtir.
— 56. fugl. — 58. á húsi. — 59. spyrja. — 61.
mynt. — 63. sæg. — 66. ærða. — 68. hljóðstafir.
— 70. skammst. —
Lóðrétt skýring:
1. Glaða. — 2. efnum. — 3. útlim. — 4. tónn.
— 6. tvíhljóðamir. — 7. réttur. — 8. forsetning.
— 9. herbergi. — 10. mannsn. — 11. kv.nafn. —
13. endann. — 14. fyrirbrigða. — 17. húsdýrið. —
Lárétt skýring;
1. Ófáa. — 5. hirzlu. —
8. hjálp. — 12. konung-
ur. — 14. kauptún. — 15.
stöfum. — 16. dreifi. —
18. guð. — 20. samhljóð-
ar. — 21. tvíhl. — 22.
Norðurlands. — 25. tveir
eins. — 26. yzta. — 28.
lands. — 31. fljótfærni.
— 32. útausa. — 34. fara.
— 36. skemmtun. — 37.
gælun. — 39. gælun. —
40. hest. — 41. fræg. —
42. sund. — 44. hangið. —
46. skæra. — 48. dreif. —
50. eykt. —- 51. afhenti. —
52. fúsar. — 54. vitgrann-
ar. — 56. samtenging. —
57. geymsluílát. — 60.
tveir eins. — 62. atv.orð.
— 64. ættingja. — 65. á.
ugt. — 69. mannsn. — 71
73. lcv.nafn.
— 66. fóru. — 67. öf-
lykti. — 72. nagla. —
Ráðning á 439. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. stóa. — 5. kossa. — 8. átta. — 12.
tótus. — 14. storð. — 15. amt. — 16. tók. — 18.
ófá. — 20. gúl. — 21. ma. — 22. móðurmáls.
25. aa. — 26. smala. — 28. Agnar. — 31. all. —
32. ósk. — 34. aum. — 36. alla. — 37. askar. —
39. Rask. — 40. reka. — 41. lepp. ■— 42. blek. —
44. atvik. — 46. uppi. — .48. mas. — 50. joð. •—
51. ána. — 52. ummál. — 54. snóta. — 56. án. —
57. blómareit. -— 60. L.R. — 62. snæ. — 64. gný.
— 65. ofn. — 66. Óla. — 67. tagli. — 69. gum-
ar. — 71. urið. — 72. linar. — 73. mara.
Lóðrétt: 1. Stam. — 2. Tómas. — 3. ótt. —
4. au. — 6. orku. — 7. skóm. — 8. át. — 9. tog.
— 10. trúar. — 11. aðla. — 13. stóll. — 14. sálga.
— 17. óða. — 19. fáa. — 22. malarkamb. — 23.
rösk. — 24. snurpunót. — 27. mal. — 29. ama.
— 30. ramba. —- 32. ósatt. — 33. kalið. — 35.
ókeim. — 37. aka. — 38. rek. — 43. emm. — 45.
vara. — 47. pat. — 49. sálgi. — 51. áning. —
52. unnar. — 53. lón. — 54. sef. — 55. allar. —
56. Ástu. — 58. mýri. — 59. rofa. — 61. rara. —
63. ægi. — 66. óma. — 68. l.ð. — 70. um.
Eruð þið hrædd um að ég komí þessu upp?“
„Hefirðu sagt Monu frá því?“ spurði Irene
í ásökunarrómi. „Þú varst búínn að lofa
því að þegja.“ Teddy svaraði: „Ég hefi
ekkert sagt.“ Hann horfði á Monu. „Ung-
frú Bolton ætlar ekki að giftast mér. Hún
ætlar að giftast vini mínum, John Miller.
Móðir Irene geðjast ekki að honum, svo
þau giftast á laun. Getur þú ekki verið
við vígsluna, Mona?“
Mona greip um höfuðið. Hún stokk-
roðnaði.
Irene sagði: „Teddy! Við verðum að
flýta okkur.“
„Já, já,“ svaraði hann. „Komdu með
okkur, Mona. Þeim hefir þótt vænt hverju
um annað í mörg ár. Við verðum svara-
menn.“ „Ég skal koma með ykkur,“ sagði
Mona brosandi. „En nú er ég atvinnulaus."
„Þér eruð indæl,“ mælti Irene. Augu
hennar ljómuðu af tilhlökkun. Ég trúi því
vart, að þetta sé giftingardagurinn minn.
Flýttu þér, Teddy! Þér vitið ekki, ungfrú
Srnith, hve mikið hann hefir gert fyrir
mig. Hann hefir faríð út með mig svo ég
gæti hitt John. Án hans hjálpar hefðum
við aldiæi komið þessu í kring. Þér þekkið
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Afríkufíllinn er stærri.
2. 7 milljónir.
3. 9. nóv. 1943.
4. 1293.
5. Magnúss saga góSa.
6. Þýzkur. Uppi 1685—1759.
7. ,,Róa hægt“.
8. 1 Carmen.
9. Varsjá.
10. 1574—1655.
hann. Er hann ekki ákaflega góður?“ Mona
þagði, en þrýsti hönd hennar.
Aö lokinni hjónavígslunni fóru þau Mil-
ler og Irene í brúðkaupsferð.
Teddy og Mona voru ein í bifreiðinni.
Hann hélt öðrum handleggnum yfir axlir
hennar. Hvort parið var hamingjusamara,
Mona og Teddy, er höfðu náð saman, eða
Irene og John, er flýðu til þess að bjarga
ást sinni? Mona gat ekki dæmt um það.
En hitt var henni ljóst, að hún hafði aft-
ur fengið trúna á lífið. Og það er hið dýr-
mætasta, sem dauðlegum mönnum getur
fallið í skaut.