Vikan - 01.06.1950, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 22, 1950
„Hann vill ekkert með þig hafa.“
Framhald af bls. 7.
unslopp. Hún lítur út um gluggann. Það
er enn það snemmt, að enginn er á ferli.
En í trjánum syngja árrisulustu fuglar
morgunsins.
Það eru tæpir tólf tímar frá því hún sá
Monu. Klukkan sjö hafði Gunna staðið al-
veg eins og nú við gluggann og horft á
Monu stíga inn í leigubíl og fara til gisti-
hússins. Hún hafði skrifað Allan nokkrar
línur og sagzt bíða hans í anddyri gisti-
hússins klukkan átta. Áður en hún fór,
hafði hún sagt, að hún elskaði Allan, og
það hafi verið þess vegna, sem hún vildi
ekki giftast honum fyrir ári, því að fátækt
eyðilegði alla ást.
„En nú er allt á annan veg,“ hafði hún
sagt. „Nú er ég rík, og Allan þarf ekki
lengur að vera afgreiðslumaður hjá „Kruse
& synir". Hann getur gert hvað sem hann
vill.“
Á eftir, þegar Mona var farin, stóð
Gunna við gluggann og spennti greipar.
Hversvegna þurfti Mona endilega að koma
einmitt núna? Hversvegna gat hún ekki
beðið þar til þau Allan voru gift? Mona
hefði skeitt því engu — hún var vön að
fá allt, sem hún vildi — án tillits til þess,
hvaða afleiðingar það hafði fyrir aðra. Og
nú vildi hún fá Allan . . .
Lengi stóð Gunna þarna og hugsanir
hennar voru bitrar og sárar. En svo
hringdi síminn. Auðvitað var það Allan,
sem ætlaði að segja henni, að hann mætti
ekki vera að því að hitta hana í kvöld. •
„Ég fékk rétt áðan skipun um að
skreyta einn af stærstu gluggunum,“ sagði
hann. „Svo ég get því miður ekki komið
í kvöld.“
Gunna, sem skildi, að hann ætlaði að
hitta Monu, sagðist vera dálítið þreytt,
og að það gerði ekkert til. Hún væri með
höfuðverk og ætlaði snemma í rúmið. En
þegar hún hafði lagt heyrnartólið á sím-
ann, gat hún ekki að sér gert, en brast
í grát. Henni fannst öllu vera lokið. Mona
hafði aftur tekið Allan frá henni.
Klukkustund seinna þvoði Gunna grát-
bólgið andlit sitt og púðraði sig dálítið.
Hún fór í gömlu slitnu kápuna sína og
setti húfu á ljósan, hrokkinn kollinn.
Henni fannst hún ætla að kafna. Hún varð
að fara út.
Það var kalt í veðri, en hún veitti því
enga athygli. Hún gekk aðeins hverja göt-
una á fætur annarri og veitti engu athygli
í kring um sig. Hún gat ekki hugsað um
annað en það, sem hafði komið fyrir hana.
Allt í einu áttaði hún sig, hún stóð fyrir
utan verzlunina „Kruse & synir“. Hún leit
inn um gluggann — Var þetta virkilega
satt?
Hún gekk nær, eins og hún gæti ekki
trúað sínum eigin augum. En nei, hún
hafði ekki séð ofsjónir. Þarna í miðjum
glugganum stóð Allan í hvítum slopp og
á sokkaleistunum.
Og nú leit hann upp, augu þeirra mætt-
527.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
jCárétt skýring:
1. Hár. — 5. fjarstæða.
— 8. fjarlægjast. — 12.
mannsn. — 14. bygging’-
þýtur. — 72. verzlun í
16. stafur. — 18. mann.
-— 20. skyldmenni. — 21.
tónn. — 22. matnum. —
25. ending. — 26. kærir.
— 28. duglegir. -—■ 31.
eins. — 32. lögun. — 34.
elska. -— 36. rit. — 37.
smækkar. — 39. hávaði.
— 40. teymi. — 41. lík-
amsttluta. — 42. láð. —
44. hitum. — 46. líkams-
hl. þgf. — 48. þrir eins.
50. óhreinindi. — 52. fugl.
54. fugls. — 56. þræll. —
57.- komnar. — 60. sk.st.
— 62. gruna. — 64. fæða.
— 65. hæglátur. — 66.
skemmd. — 67. bækurn-
ar. — 69. skýli. — 71.
þýtur. — 72. verzlun í
R.vík. — 73. kv.n.
Lóörétt skýring:
1. Flík. — 2. mannsn.
— 3. enda. — 4. frum-
efni. — 6. hitti. — 7. fljóti. — 8. frumefni.
æða. -—■ 10. dýr. — 11. verkfæri. — 13. gengur.
14. biðja um. — 17. ek. — 19. ræ. — 22. iðnaðar-
mann. — 23. fat. — 24. dyr. — 27. óhljóð. —
29. atv.o. — 30. ólátin. —- 32. skemmd. — 33. töl-
ur. — 35. vonar. — 37. snót. — 38. borg. — 43.
handfanga (danskt) — 45. bættu við. — 47. atv.o.
— 49. ögnin. — 51. án vilja. —- 52. húsdýrið. —
53. orka. — 54. eldfæri. -— 55. verður. — 56. kv.n.
— 58. seinagangur. — 59. ábyggilegur. — 61. bára
— 63. óhreinka. —66. hrúga. — 68. ending. —
70. samþykki.
Lausn á 526. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. Griðkonu. — 6. kylfur. — 9. Árný. —
10. son. -— 11. seig. — 13. reglan. — 15. hús-
grunn. — 17. mey. — 18. Jóna. — 20. kafari. —
24. strút. — 25. mungát. — 27. fala. — 29. rokan.
— 31. þulur. — 32. anis. — 33. óknáar. — 35.
sefað. — 37. skálda. — 40. núum. — 41. rak. —
43. frakkann. ■— 46. róandi. ■—- 48. menn. — 49.
dýi — 50. narr. — 51. kempan. ■— 52. asnaeyru.
Lóðrétt: 1. gustuk. — 2. innhaf. — 3. koss. — 4.
náir. —- 5. urgum. — 6. kýrnyt. — 7. fíl. — 8.
rangalar. — 12. eggin. — 14. Gljúfurá. — 16.
nestin. — 19. ótal. — 21. aron. — 22. amasemin.
— 26. glóðar. — 28. lund. — 29. ragnarök. — 30.
kisu. — 31. þak. — 34. ásókn. — 36. arfinn. —
38. Lundey. — 39. arginu. — 42. kamra. — 44.
kers. — 45. Anna — 47. aum.
ust, og hann brosti. Hann hrópaði eitt-
hvað, sem hún ekki skildi, hvarf úr glugg-
anum, og kom allt í einu út í dyrnar.
„Gott kvöld, ástin mín,“ hrópaði hann
glaðlega. „Það var gott, að þú komst.
Farðu inn í veitingahúsið, ég kem eftir
augnablik."
Gunna brosir, meðan hún stendur við
gluggann og lítur niður á götuna. Hún
hugsar um það, sem Allan hafði sagt við
hana, á meðan þau drukku kaffi í veit-
ingahúsinu. Hann hafði fengið skilaboðin
frá Monu, en hann kærði sig ekki um að
hitta hana. Hann elskaði aðeins hana,
Gunnu, sem átti að verða eiginkona hans.
Hún hafði kennt honum að þekkja ástina.
Allan hafði sagt margt fleira en þetta.
Orð, sem fengu hana nú til að brosa. Það
er svo undarlegt að standa hér og hugsa
um liðna atburði. Einu sinni áður hafði
hún legið vakandi heila nótt, en þá var
það af örvæntingu. Nú hafði hamingjan
haldið fyrir henni vöku.
„Er það ekki undarlegt," hugsar hún,
um leið og hún lagar morgunkaffið sitt,
„að bæði ég og Mona fengum það, sem við
vildum. Mona vildi verða rík og það varð
hún. Ég vildi fá Allan og ég fékk hann —
En nú spyr ég bara — Hvor okkar er
hamingjusamari.
Svör við „Veiztu—?“ á bls. 4:
1. Afríku-fíllinn hefur stór eyru og lítil augu
—Asíu-fíllinn hefur lítil eyru og stór augu.
2. 1 Harz-fjöllunum í Þýzkalandi.
3. Múldýr.
4. 500 km'.
5. Hann var þýzkur og var uppi 1833—1897.
6. I Suður-Afríku.
7. Hækka um hálftón.
8. 1 k g.
9. Það þýðir pro tempora, það er latína og þýð-
ir um stundar sakir.
10. Blágrænn.
r
Verkstjóri á vinnustað — þjónn heima!