Menntamál - 01.04.1946, Side 9

MENNTAMÁL
39
XI.
Eiríkur samdi við bóndann um gistingu. Barnið rak
fingurna ofan í heitan vatnspottinn. Feðgarnir fengu
mikinn afla. Þeir héldu suður fremri dalinn. Hún safnaði
blómunum meðfram lækjunum úti á engjunum. Vatnið
er lygnt. Sverri er vorkunn. Hann fékk svo lága ein-
kunn. Úti var logn og vægt frost. Þetta geturðu ekki rengt.
Hann opnaði dyrnar og leit út.
XII.
Guðrún hengdi myndina á vegginn. Bókin var orðin
lúin og velkt. Rakstrarvélin var tekin í notkun. Drottn-
ingin skenkti kónginum tvo skildi. Grettir var látinn gæta
hrossanna á veturna. Sóleyjar vaxa í brekkunum austan
og sunnan túnsins. Rósin dæi, ef sólin skini aldrei á hana.
Þorbjörn hafði efnt loforð sitt og hefnt sín á Gretti.
Tígrisdýrið er grimmt.
XIII.
Ásdís dembdi mjólkinni úr könnunni. Kafbáturinn
sökkti beitiskipinu. Buddan týndist. Silungurinn hafði
hrygnt milli fossanna. Brynki egndi mig til reiði. Egill
beit sig í tunguna. Guðný saknaði hnífsins og skeiðar-
innar. Hvíldu lúinn og þreyttan líkamann. Eysteinn negldi
lokið á stokkinn. Pilturinn fór í rifinn og óhreinan frakk-
ann. Nátthaginn verður sleginn á morgun.
XIV.
Oddur labbaði til hestanna. Mér þykir verst að mega
ekki hlusta á sönginn. Telpan kipptist við og æpti upp,
þegar músin felldi glösin á hillunni. Unga stúlkan söng
mjög vel. Við heyjuðum vel í sumar. Sveiaðu hundgrey-
inu. Krían hvarf bak við skýin. Þeir voru heppnir. Of-
viðrið geisaði lengi. Gólfið er óhreint.