Menntamál - 01.05.1947, Blaðsíða 3

Menntamál
XX., 3.-4.
APRÍL—MAÍ
1947.
Latína eða íslenzka?
i.
Laust upp úr síðustu aldamótum var háð mikil deila
um kennslu fornmála í Latínuskólanum. Sem kunnugt
er, voru fornmálin, latína og gríska, aðalkennslugreinar
skólans og til þeirra varið mestum hluta námstímans.
Deilunni lyktaði með því, að grískukennsla var lögð nið-
ur og kennsla í latínu minnkuð til verulegra muna eða til
þess, sem nú er.
Latínan hefur því haldið velli um þrjá áratugi og lítið
verið við henni amazt, að minnsta kosti ekki gerð að henni
hörð hríð. Hún er ennþá aðalnámsgrein lærdómsdeildar.
I þremur efstu bekkjum máladeildar er varið til hennar
19 stundum á viku, en í sömu bekkjum er varið 9 stund-
urn til íslenzku og íslenzkra bókmennta og engri stund
til Islandssögu.
Það gæti varla talizt ósvinna, þótt staldrað væri við og
sPurt, hvort þessum dýrmæta tíma og kröftum væri eins
skynsamlega og heppilega varið sem skyldi, hvort af þessu
námi sprytti sá sálargróður, sem réttlætti, að svo miklu
Se til þess kostað andlega og efnalega.
Nú hef ég ekki fyrir mér þau rök, sem verjendur þessa
iatínunáms hafa fram að færa, þar sem mér er ekki kunn-
u&t um, að um gildi þess hafi verið ritað nýlega, en hins
Vegar hef ég átt samtöl við ýmsa menn, sem leggja mikla
úherzlu á ágæti þessarar greinar, og hef ég reynt að halda
vöksemdum þeirra til haga. Nú er eigi þeirri röksemd
lengur til að dreifa, að latína sé alþjóðamál kirkju og vís-
íhda. Mun það þó hafa verið aðalástæðan til þess, að hún