Bjarmi - 01.06.1908, Qupperneq 5

B .1 A R M I
93
bans. Annar maður, sem hann átli
tal við um þella, spurði hann, hvorl
hann tryði því, að Guð væri til, já»
hann trúði því. Og hvort hann tryði
því, að Guð væri ahnáttugur og hefði
skapað heiminn og alt, sem i hon-
um væri, bæði menn og skepnur.
»Já, því trúi ég«, svaraði hann. »Pú
trúir því, að Guð sé almáttugur, hali
skapað alt, sem til er, alla inenn og
alla liska, en segist þó ekki geta
trúað þvi, að hann hafi skapað fisk,
sem hafi getað gleypt mann«. Þetta
er að eins örfátl aí þvi, sem hann
sagði. Jú, eilt var það, sem hann
sagði, og sein ég aldrei hefi gleymt.
Hann talaði um prestana og ritning-
una, sagði, að margir þeirra, sumir
ellaust í einfeldni og eftir sinni eigin
skoðun og i góðum tilgangi, ællnðu
að leiðrétta ritninguna og svo kliptu
þeir úr henni hér og þar, sneiddu af
hitt og þetla, »en eill verð ég að
segja ykkur«, sagði hann, og snéri
sér beint að prestunum, sem sátu
bak við hann á pallinum, »í hvað
góðum tilgangi, sem þið kunnið að
telja ykkur trú um, að þið gerið þetta,
þá rekið þið djöfulsins erindi, í hvert
sinn, sem þið reynið að skerða gildi
ritningarinnar, og þegar þið eruð
byrjaðir, að fella úr, þá verðið þið,
að halda áfram, þangað til þið gangið
með spjöldin tóm í hempuvasanum«.
Eg hafði í rnörg ár haldið, að biblían,
eins og allar aðrar Jiækur, væri háð
dómgreind skynseminnar; mér hafði
einu sinni aklrei dotlið í hug, að
veita henni neina eftirtckt; hún var
að minni liyggju liáð mínum dómi
og samþykki, en ég ekki hennar; en
þennan morgun fann ég í fyrsta sinni
hreyfa sér hjá mér löngun til þess,
að kynna mér hana og gela trúað
henni. Eftir samkouiuna gekk Nana
ineð mér lil Moody og keypti af hon-
um bók, sein liún gaf mér. Hún
sagði lionum, að ég væri Islendingur.
Hann tók í höndina á mér og hað
Gnð að blessa mig og landið mitt.
Sama daginn fórnm við Nana
heim aftur og eg þakkaði Pratt af
alhuga fyrir, að liann sendi mig af
stað, til þess að heyra og sjá Moody;
eg liefði mist af honum án hans til-
slillis. Mig minnir, að Moody dæi
sama árið og þetta var. Iig hefi síð-
an lesið margl um Moody og mörg
af ritum þetm, sem gefin hafa verið
út eftir liann. Lif lians og rit hans
alt er vígt og helgað kraftinum frá
hæðum, kraftinum, sem flýtur l'rá
krossi Jesú, eins og lieilagur andi op-
inberar hann trúuðu hjarta. Um-
komulaus og ómentaður gekk Moody
fram i baráttuna við syndina og
dauðann, vantrúna og vanatrúna,
djöfulinn og heiminn; hann hatði ekk-
ert fyrir sig að bera, nema Guðs orð
og óbrigðulleik hans fyrirheita; hann
barðist eingöngu ineð sverði andans,
orði Guðs, og Drottinn kannaðist við
hann og staðfesti kenningu hans með
táknum og undrun sinnar náðar;
orðrómur hans óx, konungbornir
menn jafnt og kotungar streymdu
saman til að hlusla á boðskap lians
um óverðskuldað frelsi og fyrirgefn-
ingu fyrir Jesú hlóð. Drottinn einn
veit tölu allra þeirra þúsunda, sem
hlotið hafa eilífa blessun af að hlusta
á liann og af því að lesa rit hans.
Trúarvakningin, sem Drottinn lét verða
við ferð lians um Bretlandseyjar, er
ein hin stórkosllegasta og áhrifamesta,
sem sögnr fara af, og má meðal ann-
ars sjá merki liennar í samkomuhús-
um og öðrum hyggingnm til út-
breiðslu kristindómi, sem standa liér
og þar. í Vesturheimi nemur verð
þeirra skóla, kyrkna og samkomu-
húsa, sem komust upp fyrir lilslilli
hans, mörgum miljónum króna.
IJegar söfnuður og vinir »Spurgc-