Bjarmi - 01.09.1908, Page 4

140
B J A R M I
unginn, þó hann hefði hoðið henni
það.
En þá fæddust lienni tveir synir
til iiðs í nauðunum. Það voru þeir
frændur Páll lögmaður Vidalín
(varalögmaður 1697) ogJón hyskup
Vídalín (byskup 1698) og hrestu á
ný upp huga hennar, hvor á sinn
liátt, eftir stöðu þeirra. Vonirnar
lifnuðu aftur og þó seint gengi með
umbæturnar á högum þjóðarinnar,
þá var það mál þó alt af vakandi
á ýmsan hátt upp frá því. Óskirnar
urðu ákveðnari og djarfari og á-
standið ransakað dyggilega og ráðin
til umbóta lögð á eftir föngum.
»Það er enginn kongakraftur, að
kveinka sér í nauðum«, var oi'ðlæki
Páls Vídalíns.
Nýja testamentið.
Ný þýðing eftir iVunl-
textanum. Geíið út í
Reykjavik 1906 á kostnað
hins brezka og erlcnda
biblíuféiags.
Ervér nú gætum að, hvernig annari
kröfunni er fullnægt, sjáum vér strax,
að í Róm 2,i stendur: »Því að þar
sem þú dæmir annan, fyrirdæmir þú
sjálfan þig«, en betur færi á að segja:
»Því að um leið og þú dæmir« o. s.
frv. Róm. 7,24 hljóðar: Jeg aumur
maður! hver mun frelsa mig frá
likama þessa dauða?« Ætti að
vera: »Jeg aumur maður, hver mun
frclsamig fráþessam dauðanslíkama?«
I. Iíor l,2s—24 er mjög óskýrt í
þýðingunni, en hjá Páli er hugsunin
ljós, svo réttara væri víst að fara ekki
alveg eins nærri grísku orðunum, en
þýða skýrara og segja: »Vér prédik-
um Krist krossfestan, sem er Gyðing-
um lineyksli, en heiðingjum heimska,
en sjálfum hinum trúuðu, bæði Gyð-
ingum og Grikkjum, er Kristur kraft-
ur Guðs og speki Guðs«. I. Ivor.
12,6 liljóðar: »og mismunur er á
framkvæmdum, en Guð er liinn sami,
sem í öllum lcemur öllu iil leiðar«.
Þetta er belra í gömlu þýðingunni:
». . . . en Guð er liinn sami, sem
framkvœmir alt í öllum.
El'. 4,18—u er bæði óskýrt og óná-
kvæmt, væri nær sanni að þýða það
svona: »Þangað til vér allir náum
einingu trúarinnar og þelckingunni á
Guðs syni, fullum manns þroska,
vaxtarmáli fyllingar Krists, lil þess að
vér séum ekki framar börn, er hrekj-
uinst og licrumst fram og aftur af
hverjum kenningarvindi, við brögð
mannanna, við slægð, eftir vélum vill-
unnar.
í sama kap. 20. versi stendur
En þér hafið ekki lœrt Krist þannig«.
Fremur lcann ég illa við orðatiltækið
að lœra Krist, og miklum mun þýð-
ara og eðlilegra er að segja: »En þér
Iiafið ekki lœrt að þekkja Krisl þann-
ig« (sbr. Gal. 2, 9). Ef. 5,21 stendur
y>gjörið yður hvcr öðrum unclirgefna«
(sbr. vers 22 og 24 og Ivól. 3, 18).
En bctur kynni ég við það svona:
y>verið hver öðrum undirgefnir« (sbr.
Lúk. 2,bi;• Róm. 13,1; Til 2,5 o. 11.).
Setningaskipunin er líka sumstaðar
óviðfeldin, t. d. að umsagnarskýringin
fari á undan andlaginu, eða frumlagið á
eftir umsögninnií áherzlulausum setn-
ingum o. s. frv. I. Kor. 1,20—21 stend-
ur: »Hann hetir gjört að heimsku
speki heimsins. Því að þar eð lieim-
urinn með spekinni þcldi ekki Guð í
speki Guðs, þóknaðist Guði að gjöra
hólpna þá er trúa, með heimsku pré-
dikunarinnar«. En orðaröðin ætti að
vera þessi: Hann hefir gjört speki
heimsins að lieimsku. Því að . . . .
.......þóknaðist Guði, með heimsku
prédikunarinnar að gjöra þá hólpna,
er lrúa«, Og í sama brjefi 9,2 ælti að