Bjarmi - 01.08.1910, Blaðsíða 3

B JARMI
115
kom fram í því, að enginn gerir eins
óendanlega háar kröfur lil mannanna
og liann.
»Verið fullkomnir eins og faðir yð-
ar á himnum er lullkominmc, segir
liann.
Og enn sagði ræðumaður:
»Jesús Krislur frelsari mannanna
kom í heiminn til að leysa vonda
menn — stórsynduga menn, eins og
vér erum allir eftir eðli voru, úr fjölr-
um liins illa og gjöra þá að góðum
mönnum; enginn getur það, nema
hann einn með liinu ummyndandi
alli kærleika síns. Trú þú á drott-
inn Jesúm Krist, þá skaltu verða
hólpinn þú og þitt hús, þú og þín
þjóð «.
Og hvað ræðumaður átli við með
nafninu »Eina liíið«, sem hann gef-
ur ræðum sínum, viiðist mér full-ljóst
af niðurlagi ræðunnar.
»Látum hvern mann meðal vor,
sem á einn neisla af kærleika Krists
i brjósti sér, biðja kærleikans eilífa
föður að hlása til lífs hvcrn slíkan
neista, sem felasl kann i brjósti j)jóð-
ar vorrar, svo hún ranki við sér og
lireiði faðminn móli honum, sem er
eini vegurinn, sannleikurinn og lí/ið.
Kröfum kærleikans hrindir hún j)á
ekki frá sér, heldur kannast við þær
og beygir sig fyrir þeimcc.
þessi orð voru sannarlega í tíma
töluð þá, eins og þau eru enn. Þau
höfðu djúp áhrif á oss, því að vér
liöfðum átt gnðrœkna foreldra, krö/n-
harða í jjessum skilningi og vorum
búnir að sjá og reyna, hverja l)less-
un vér höfðum hafl af því. Oss var
orðið það Ijóst, að sá, sem elslcar
barnið silt, agar það snemmacc.
Siðan eru liðin eigi allmörg ár.
Og livað líður nú »kröfum kær-
leikanscc. Eru þær nú hinar sömu
hjá síra Friðrik eins og áður?
Vér vildum gela svarað J)cssari
spurningu játandi, en því miður get-
um vér það eigi. Hin svo nefnda
nýja guðfræðisslefna eða »efasemda-
stefnacc, hetir náð fullum tökum á
honum, eins og svo mörgum lleiri
mætum mönnum.
Kröfur gerir hún að vísu, »kröfur
kærleikanscc. En aðalkröfuna vantar,
þá kröfu, að menn tnii á Jesúm Krist,
af því hann sé »eí/u vegurinn, sann-
leikurinn og eina lífiða. Hún krefst
þess, að vér breytum eftir Kristi, lil
þess að vér gelum orðið fullkomnir,
en hún vill stryka yfir j)cssi orð
Krists: »Mannsins sonur er ekki
kominn til að láta þjóna sér, heldur
til að þjóna öðrum og láta líf silt til
lansnargjalds fyrir margacc. Og þegar
hún krefst lifernisbetrunar, j)á segir
hún ekki eins og postulinn: »Blóðið
Jesú Krists, guðs sonar, lireinsar oss
af öllu ranglæticc, þessu vill hún
sleppa, hjarta kristindómsins.
En ef hjartað er slöðvað, eða numið
burtu, hvað verður þá um lifið?
Reynslan sannar að j)að deyr óðara
út, hæði hjá j)jóðum og einstaklingum.
Vér ætlum, að síra Friðrik vilji
enn sýna j)jóð sinni og kyrkju son-
arlega rækt og færa þeim dýrmæla
gjöf, eins og áður, en hann getnr það
eigi, j)ó hann vilji, af því liann hefir
lálið taka frá sér dýrmætustu gjöf-
ina frá guði, sein sonur getur getið
móður.
Vér segjuin Jietla af' fullum vinar-
hug, því vér gelum aldrei horið ó-
vildarhug lil manns, sem oss hefir
geíið htessunarríka gjöf í nafni Krists,
hvernig svo sem hann kann að fjar-
lægjasl oss siðar meir, eða lenda úl i
vegleysur.
Vér höldum l'asl við þann sann-
leika, livað sem hver segir, að Jesús
Kristur er fyrir oss dáinn, synduga
menn, oss til syndafyrirgefningar og