Bjarmi - 20.02.1916, Blaðsíða 7

ÖJARMl
23
hve við íslendingar erum dreifðir
hérna í Danmörku; við erum eins og
höfuðlaus her.
Sjálandsbyskup og Fenger prófastur
við Holmenskyrkju liafa mikinn á-
huga á þessu máli og styðja það á
ýmsan liátt.
Síra Haukur þarf að borga 7—8
kr. í hvert sinn fyrir kyrkjuna, og ef
hann fær stærri kyrkju, sem vonandi
verður (t. d. Vartov eða Elíasarkyrkj-
una) þarf hann á töluverðum pen-
ingum að halda. Eg vildi óska, að
íslendingar, bæði heima á Fróni og
ytra, vildu styrkja þetta lofsverða
fyrirtæki og senda síra Ilauki pen-
inga. Utanáskrift hans er: Síra I
Ilaukur Gíslason, Herluf Trollesgade
4ni Kobenhavn I.
Það ætti að vera okkur íslending-
um sjálfsögð skylda, að senda síra
Hauki það, sem hann þarf með til
þessa starfs, svo liann þuríi ekki að
bera kostnaðinn sjálfur eða leita liðs
hjá dönsku fólki.
Kristindómurinn
og
ófriðurinn.
John R. Mott lýsir trúarlífinu i Norð-
urálfunni nú á dögum á þessa lcið:
Undanfarin ár hafa aHir mentamenn
á Frakklandi látið sér á sama standa um
kristindóminn eða jafnvel verið honum
mótsnúnir.
En nú á þessu ári (1915)? Hvar sem
eg kom voru allar kyrkjur smáar og slór-
ar mcira en fullar, og þangað sóttu ekki
konur einar heldur og karlmenn, af ýms-
um stcttum, sem ekki voru í þann svip-
inn i herþjónustúnni.
Á Pýzkalandi hefir aðstreymið aldrei
verið jafnmikið og nú; kyrkjur fyltust
jafnt á virkum dögum sem lielgum. Eng-
lierdeild leggur svo af stað, að hún neyti
eigi áður kvöldmáltíðar Drotiins.
Söngvar þeir, sem þýzku hermennirnir
sungu, voru nú eigi eins og áður: Dic
Wacht an Rhein« eða »Deulschland,
Deutschland iiber alles«, heldur hinn al-
kunni sálmur Lúthers:
»Vor Guð er borg á bjargi traust«.
Aftur og aftur sungu þeir þetta vers:
»Mcð eigin kröftum cnginn verst«.
Á Englandi og Skotlandi varð eg líka
var við ótvíræða trúarvakningu. Og all-
staðar í Norðurálfunni eru trúarlegar til-
finningar að glæðast hjá þjóðunum.
Auðvitað er þessi vakning að mestu í
anda gamla sáttmálans. Rað er Droltinn
hersveitanna, sem ákallaður er, en ekki
Drottinn Jesús Kristnr.
En leiðtogar kristninnar leitast hvar-
vetna við að beina þessum trúarlireyíing-
um i þá ált, að þær verði að andlegri
reynslu eða afturhvarfi til Krists.
Takið eftirí
Maður nokkur hafði legið þunga legu,
en var á góðum batavegi. Einu sinni
sem oftar, sat hann á rúmi sínu, en var
venju framar alvarlegur og hugsandi.
Hann var þá spurður, hverju hann væri
að velta fyrir sér, og þá sraraði hann:
»Pað angrar mig, að eg skil ekki al-
mennilega enn sem koraið er, hvað Drott-
inn hefir viljað benda mér á með þess-
um sjúkdómi, og svo það, að eg hefi
ekki að öllu veitt þeirri blessun viðtöku,
sem hann hefir viljað búa mér með sjúk-
leikanum«.
Hefir þú, lesari góður, veitt því eftir-
tekt um dagana, mcð hverjum hætti Guð
hefir leitast við að leiða þig til frelsar-
ans. Enginn kemur til sonarins, nema
faðirinn laði hann.
Skynsemi-gyðjan.
Eftirfarandi saga er höfð eftir enskum
ferðamanni:
Árið 1820 var eg á ferð á ítaliu; fór eg
þá einu sinni fram hjá sorphaug, sem
fullur var af fataræflum og margskonar
rusli. Eg sá, að eitthvað var kvikt i rælla-