Bjarmi - 15.08.1916, Síða 3

B J A R M I
115
einasti dirlisl að segja það, þó að
furðanlega mikil sje dirfskan hjá sum-
um. En því bersýnilegri er þá aflur
á móti þörfin vor allra á því, að ganga
gegnum þelta líf við ljósið Drottins
vors Jesú Krisls, Ijósið hans heilaga
fagnaðarerindis, hans orðs og hans
heilögu fyrirmyndar. Hver einstakur
lærisveinn hans og öll krislnin hans
á að gela sagl af öllu lijarta: »Þitl
orð er Ijós á mínum vegum og lamp-
inn minna fóta. — Vinur minn:
Haf Guðs orð fyrir leiðarstein í
stafni | og stýrðu síðan beint í Jesú
nafni | á himins lilið.
Þelta sje slefnan þín, — liísstefn-
an þín.
Það ber visl öllum saman um það,
að nú sjeu yfirstandandi liinir ægileg-
uslu límar, og leikur nú margt á reiði-
skjálfi i mannanna bygðum. »Sjá
hlóðið laugar löndin, | og Ijósið hylur
nátt«, tár ekkna, mæðra og munað-
arleysingja renna í stríðum straum-
um um hina sekt- og synd-ötuðu
jörð. — Á slíkum tímum sem þess-
um er það sannarlega dýrmætt, að
eiga örugt traust og athvarf lijá al-
máttugum Drotni, trúa fast og slöð-
uglega fagnaðarerindinu hans, og
minnast þess með hjartans gleði, að
liann er oss nálægur....................
Siðferðismál.
(Eftir G. Hjaltason).
VI.
IIVERJIR HNEYKSLA BÖRNIN MEST ?
Kristur segir, að belra sje að deyja
sakamanns-dauða cn að hneyksla eitl
barn.
En hverjir lineyksla börnin mest?
Ekki vandalaust fólk, sem hefir ill
fyrir þeim, eða er vonl við þau. Nei,
heldur þeir jcðnr, sein fara eins eða
líkt að ráði sínu og á var minst —
og eins ræktarlausar mæður, en þær
eru sjaldgæfari.
Maður sem svíkur og smáir vand-
aða barnsmóður sína, sein liann hefir
heitið hjúskaparást og trygð, og sem
elskar hann og er honum trú, hann
er mörgum slórglæpamanni verri.
Hann er miklu verri en þeir eigin-
menn, sem taka fram hjá, en reynast
því barni vel, og reyna á allar lundir
að bæta fyrir brol sitt.
Já, hann er verri en margir, sem
fremja þá siðleysisglæpi, er varða
lagahegningu.
Hjá honum sameinast Iauslælið við
svik, lýgi, ástleysi, fyrirlitning og
miskunnarleysi.
Rót allrar þessarar varmensku er
ekki eiginlega losti, heldur það, sein
enn þá verra er, dýrslegasta eigingirni,
ef ekki djöfullegasta meinfýsi. Konur
gela mjög sjaldan farið svona illa
mcð karlmenn. En þær sem svikja
áslríkan og tryggan unnusta, eru litlu
skárri. Pœr verstu fara oft verst með
þá bestu.
VII.
ERUM VIÐ ÖÐRUM PJÓÐUM VERRI
í PESSU?
Ekki held jeg það. Þótt sannað yrði
að fleiri sjeu óskilgelin börn hjerlendis,
en í sumum öðrum löndum, þá er það
eitt ónóg til að sanna, að við sjeum
öðrum þjóðum verri í siðferði. Því
fyrsl er nú hælt við, að enn þá ver
sje farið með slík börn og mæður
þeii ra þar en hjerna, þeim er þar oft
sýnd hjartalaus farísea-fyrirlitning. Þar
næst er mikið meira af óeðli (Perver-
silet) víða ylra en lijerna.
Og í þriðja lagi er ólifnaður þar
víða orðinn að atvinnu. — Reyndar
er því fólki oft vorkunn, því það gcfur
sig þá að þessu út úr hörmulegustu
neyð, til þess að þurfa ekki að slela
og ræna — eða þá deyja úr hungri.