Bjarmi - 15.01.1918, Síða 6

14
B JARMI
í hendur hinna og þessara skottulækna,
sem að kynnu að slæðast? Færi sú móðir
að dæmi Krists?
Og islenska kirkjan fer líkt að, að því
er mjer virðist. Hún er svo andlega ár-
vakshrædd, löt og kærleikssnauð, að svo
virðist sem hún huggi sig við þá svikulu
von, að mannlegur lieilaspuni og til-
raunabrögð kunni ef til vill að bjarga
þeim, sem hún nennir eigi sjálf að leita
u]>pi og frelsa í nafni Krists.
Hverjir eru ver staddir en þeir, sem
eru og lií'a án Ivrists, trúa því ekki, að
hann sje eini frelsarinn frá synd og sál-
arglötun? Hvað getur verið tjarri lagi,
en að kirkjan feli leiguliðum að ann-
ast þá?
Því hvað eru þessir veslings menn
bættari, þó að þeir sannfærist um það
fyrir andatrúarlegar tilraunir, að líf sje
til eftir þetta líf, þar sem þctta svo
nefnda líf, er alt annað en það, sem
kristindómurinn kennir, heldur mann-
legur heilaspuni, og verður hjá mörgum
að ömurlegri draugatrú, sem gjörir þá
loks ruglaða og œrða en ekki sannkrislna.
Jerúsalembúar trúðu því forðum all-
flestir, að til væri annað líf, en samt
grjcl Jesús yfir þeim. Margir þeirra lögðu
alt kapp á að snúa heiðingjum til sinnar
trúar. En hvað sagði Jesús um það trú-
boð? Hið sama segir hann enn um hvert
það trúboð, sem ekki er rekið i nafni
lians og með hans krafti.
Andatrúin er nú búin að vera hjer
lándiæg árum saman, en hvar eru þeir,
sem hún heflr bælt við hóp uppskeru-
manna Krists? Biskup vor þekkir þá ekki,
og jeg ekki heldur.
Rað er sagt frá Roland Hill, eitt sinn
er hann var að halda kristilega sam-
komu, að þá hafl drukkinn tnaður komið
lil hans og sjjurt, livort liann þekti sig
ekki. Roland kvað nei við. »Mig furðar
stórlega á því«, sagði maðurinn, »það
voruð þó þjer, sem snjeruð mjer til trú-
arinnar á þessum stað fyrir nokkrum
árum«. »Pvi trúi jeg vel«, mælti Roland,
»það er auðsjeð á yður, adjeg hefi snúið
yður; þjer eruð einn af smíðisgripunum
mínum«. — Roland var sannkristnari og
auðmjúkari en svo, að honum gæti til
hugar komið, að sjer gæti tekist að verka
sáluhjálplegt afturhvarf hjá nokkrum
manni af eigin mætti.
Og nú er það min nýársbæn fyrir hinni
sameiginlegu móður vorri, kirkjunni, að
hún mælti nú með þessu nýja ári taka
upp með afli.og áhuga það kærleiksstarf
í nafni Krists, að leita sjálf að hinum
týndu og frelsa þá, en hætti að reiða sig á
mannlegar tilraunir, til þess að hún, sem
á að áminna, verði ekki sjálf ræk.
________ B. J.
Siðbótarminningin.
Sælir eru þeir, sem heyra Guðs orð og
varðveila það. Lúk. 11, 28.
Pað litur svo út sumstaðar eins og litið
sje liugsað um að heyra eða lesa Guðs-
orð. En lof sje Guði, margir eru þeirenn
sem hal’a uniin af að heyra það og lesa,
og í þessu prestakalli eru þeir fleiri. Besl
kom þetta i Ijós lijer á hinni stóru hátíð
er nýlega er liðin. Iljer í þessu presta-
kalli (Miklaholtsprestakalli) var messað á
öllum 3 kirkjunum, og voru þær að kalla
fullar al' i'ólki, voru allir mjög glaðir er
þeir fengu þann boðskap, að messa ætti
3 daga í röð á 400 ára ininningu siðbót-
arinnar. Eg fór um nokkra bæi í presta-
kallinu með messuboðið og óskuðu marg-
ir að Guð gæfi gott vcður, fann jeg glögt
að þetta var hjartans ósk þeirra, og Guð
heyrði bænir þeirra, þvi þrált fyrir það
þó tíðin liafi verið oft erfið í haust var
gott vcður alla þessa daga; lil dæmis um
áhugann að sækja kirkjurnar þessa daga
þó í miðri viku væri, skal jeg nefna einn
mann, sem kominn er mikið á sjölugs-
aldur og farinn að hrörna að ytri ásýnd-
um. Hann fór gangandi á allar kirkjurn-
ar og hlýddi messu, var þó um 12 stiga
frost suma dagana og kirkjurnar mjög
kaldar, má. af þessu marka, að áhuginn
befir verið brennheitur þó veðrið væri
kalt. Presturinn óskaði þess í messuboð-
inu, að þessir (iagar væru allir helgir
haldnir í prestakallinu, var því rækilega
hlýtt, og víða voru lesnir húslestrar á
heimilunum svo sem flestir fengi að heyra
guðs orð. Mjer er það fullkunnugt, að á
flestum bæjum í prcstakalli þ'essu erhald-
ið uppi húslestrum. Sömuleiðis er mik-
ill áliugi hjá toreldrunum að láta börn
sín læra að þekkja Guð, og kristindóms-
fræðslan er l'oreldranna lijartans mál.
Eitt alriði var jeg ekki ánægður með
viðkomandi siðbótarminningunni, að á
Synódus í sumar tók biskup það ekki
fram, að þessir 3 dagar væru allir jafn
helgir um altland. Jeg fór til sóknarprests