Bjarmi - 15.08.1920, Blaðsíða 8

128
BJARMI
dal vera prestakall sjer eins og var. En
með þessu hefðu orðið 4 prestar í sýsl-
unni í stað 3ja eftir lögunum, en þegar
þau voru búin út, þá gekk sú alda yfir
að fækka prestum sem mest, um annað
virðist ekki hafa verið hugsað. En nú er
þjóðin farin að sjá hve afar óheppilegt
að þetta heíir verið, en þó um seinan,
því það er við ramman reip að draga
þar sem þingið er — að bæta úr hinum
misráðnu hrauðasamsteypum.--------
Úr hrjefi frá »Runólfi í Dal«, —
Ut ijfir gröf og dauða hefi jeg verið að
lesa nú undanfarið. Hún er gefin út í
þeim tilgangi að efla vonina um annað
líf eftir þetta. Hún á að vcra nokkurs-
konar fagnaðarerindi, gleðiboðsskapur efa-
gjörnu mannkyni. Aðstandendur bókar-
innar ætla sjer víst að gefa mönnunum
ennþá öruggari vissu um annað og betra
lif heldur en nokkurn tíma að Kristur
gerði. »Versti óttinn er horfinn« segir á
einum stað í nefndri bók. Það er ekki
nýlega skeð vinur minn. Versti óttinn er
horfinn fyrir löngu löngu. Pað má segja
að óttinn við dauðann hefði i raun og
veru átt að deyja út jafnsnemma og spá-
menn gamla testamentisins hoðuðu og
spáðu komu frelsarans í heiminn til að
endurleysa mannkynið og þá ekki síður
þegar þeir spádómar rættust og frelsar-
inn kom lioldi klæddur og dvaldi hjer á
jörðunni; birti mönnum erindi sitt hjer á
jörðunni og fullvissaði mannkynið um
gæsku Guðs og almætti og að allir sem
á sig tryðu mundu lifa þó þeir dæu, Og
þennan boðskap sinn sannaði hann með
öllu liferni sínu, dauða og upprisu og
himnaför og þá má ekki gleyma sendingu
heilags anda, sem eitt með öðru mörgu
sýndi að hann gat efnt loforð sin og
hafði ráð á heilögum og himneskum náð-
argjöfum. En samt hvar/ ekki óltinn. Hvers
vegna? Vegna vanlrúarinnar.
En svo ætla öndungar að reka óttann
alveg á dyr. Pað sem Kristur gerði ekki,
ætla þeir nú að gera. Og þá með því að
týna saman frásögur um allskonar fyrir-
brygði sem þeir auðvitað skilja ekki
neitt til lilýtar. Jeg lái þcim það ekki
neitt þó þeir skilji þau ekki. En það er
þó eins og þeir álíti að nýtízku vafamál
geti leitt mennina í skilning og gefið þeim
varanlegan frið. Rekið óttann burlu. Pess-
ir öndungar eru að visu allrar virðingar
verðir fyrir starf i þarfir hræðra sinna
og systra. En aðferðin- sem þeir hafa er
hálf einkennileg. Iiún' er alls ekki svo
skynsamleg að maður geti ætlað að hún
sje framin af reglulegum visindamönnum
sem hafa að öðru leyti alveg licilbrigða
hugsun. Enda mjög sennilegt að árang-
urinn af þessum tilraunum verði að sama
skapi. Að ótlinn liverfi ekki alveg úr sög-
unni þrátt fyrir tilraunir misviturra og
vanmáttugra manná,- Jeg hafði ekki not
af bókinni sem fagnaðarerindi. En jeg
liafði skemtun af henni sem hverju öðru
glensi eða meinlausum munnmælum eins
og t. d. þjóðsögunum okkar, gömlum og
nýjum, sem bæði lifa á vörum þjóðarinn-
ar og einnig eru til á prenti. Pví að Krist-
ur Iie/ir birt oss vilja sinn og ráð oss til
farsældar bæði hjer og annars lieims. Hann
kendi eins og sá sem vald hafði en ekki
eins og hinir skriftlærðu. Og hókin »Út
yfir gröf og dauða« er aðeins afardauf
endurspeglun af gleðiboðskap þeim er
hann lliitti oss, og sá hluti þjóðsagna
vorra er stundum hafa verið kallaðar
draugasögur hefir álíka mikið sannana-
gildi fyrir annari tilveru eins og ofan-
greind bók. Enginn spámaður er jeg, en
því spái jeg að óttinn við dauðann hverfi
ekki þrált fyrir alt. Pví er nú ver. Má
þessvegna ætla að þessir umbótamenn
vinni fyrir gíg.
Frá ritstj. — Margföld reynsla fyr og
síðar sannar að Guð tekur þráfaldlega
allan ótta við dauðann frá börnum sín-
um, þegar á þann hólm er komið. Sann-
kristinn maður biður um krafta til þess
starfs eða þeirra erfiðleika sem fyrir
hendi eru og fær þá jafnóðum. — Hann
biður ekki um sumarskó i janúar njc
vetrarföt i júní, en hann veit að Drottinn
hugsar um hann betur en góður faðir og
sjer hvað bcst henlar livern dag, og hann
er alveg viss um að máttur Guðs og
miskunn kemur allra hest í Ijós þegar
máttur vor er minstur.
»t Kristi krafti jeg segi: Komdu sæll,
nær þú vilt«. —
Útgefandi Sigurbjorn Á. Gíslnson.
PrnntcmifljHu íiutenberg,