Bjarmi - 01.04.1923, Blaðsíða 3

BJARMI
47
Pyr en barnið lærir lestúr
les það út úr móður augum
unaðsboðskap elsku’ og trúar
upprunninn úr himinslaúgum.
Heimilið er heimur barnsins,
himiqinn þar líka’ er inni.
Hyggur það Guðs hug hjá föður,
hjarta Guðs hjá móður sinni.
Allir 'viðir vaxa’ af kjarna,
vel þarf rótin þá að tryggja.
Litla tréð á lika skugga,
langt. þarf fram í t.íð að hyggja.
Kemur með kulda,
kyngir niður snjó
vet.ur vindsvalur:
Gleður liann hennar
orpið himingeislum
hjarta hreint. sem mjöll.
III.
HRIMILTÐ.
Börnin eru hið fegursta fé;
föðurinn gleður það,
er setur hann börnin sér á kné
og syninum leikur að.
Þar ber hann brynju’ og spjót,
að berjast heimi mót..
Þótt úti’ ei frið hann finni,
er „Faðir-vor" þar inni.
Sakleysi barnsins meira má
en mannanna vald og slægð.
Að vera sem barn og barnsrétt. fá,
hér betri getur ei frægð.
Það les Guðs orði í,
þeir eldri trúa því.
Þá barnið faðm út breiðir,
það bræði’ og misklíð eyðir.
Paðirinn situr á sínum stól
með sitt barn á hvoru hné;
en móðirin brosir blítt sem sól,
því börn eru hennar fé.
Þar lífæð allra’ er eitt,
og ekki skilur neitt.
Og Eden endurfundin
er ástrík barnalundin.
IV.
BARN.
Pyr en barnið lærir lestur
les það á síns föður enni
hreina breytni, helga skyldu,
hvernig á að sinna henni.
V.,
MORGUNSTUND.
Enn er lífið létt
með Ijósbjarma
og bjarta barnadrauma.
Mæðist ei muni
morgunglaður
leikandi’ á ljósbárum.
Sælu-sveit
sína björtu mynd
speglar í vatns-spegli;
glögt kemur alt út; —
en endir heims,
það er heima-hlið.
Leikur við barns-lokka
og lilju-vanga
mildur morgunblær.
Flögrar fiðrildi
og finnur leið
senn í burt frá bæ.
„ Og hinn yngri þeirra sagði við
föður sinn: Faðir, gef mér þann hlnta
fjárins, sem kemur í minn hlut. Og
hann skifti eign sinni með þeim*.