Bjarmi - 01.04.1923, Blaðsíða 12

56
BJARMI
Áður voru altarisgestir við 2. eða
3. hverja guðsþjónustu, en þar sem
vakningin er komin, er altarisganga
við sama sem allar guðsþjónustur
presta, jafnt virka daga sem aðra.
Þegar Færeyingar tóku fyrir hjer
um bil 30 árum verulega að stunda
þilsuipaveiði, og voru að heiman
mikinn hluta árs, fyrst við strendur
íslands og síðar í hskflutningi til Eng-
lands og Danmerkur, þvarr töluvert
virðingin fyrir þessum og öðrum fleiri
góðum og gömlum venjum. wÞetta
er tómur dauður vani«, sögðu ungu
mennirnir, og þótt gamla fólkið hristi
höfuðin yfir slíkri »vantrú«, þá fjölg-
aði þeim smáinsaman sem ljetu svip-
að í ljósi.
Fyrstu vakningaráhrifin komu frá
Skotiandi fyrir 50 árum með Ply-
mouth-bræðrum, sem jafnan eru kall-
aðir »Baptistar« á Færeyjum, af því
að þeir hafna barnaskírn. Kannast
margir íslendingar við »gamla mr.
Sloan« í Þórshöfn, er var leiðtogi
þessa trúboðs áratugum saman. Leit-
uðu um hríð þangað þó nokkrir, sem
þótti safnaðarlif þjóðkirkjunnar dautt
og dofið, en þó hefir þetta trúboð
aldrei gagnsýrt fólkið og fremur hnign-
að síðustu árin meðfram fyrir ýmsar
öfgar, sem þvi hefir fylgt. Fáeinir
adventistar eru og í Færeyjum, en
ekkert annað trúmálastarf utan þjóð-
kirkjunnar. Spiritismi og guðspeki
engin.
Síðan um aldamót hafa ýmsir trú-
aðir prestar danskir reynt að vekja
safnaðarlíf á Færeyjum. Telja menn
að einkum hafi Axel Moe gert mikið
í því efni. Hann var fyrst nokkur ár
launaður af beimatrúboðinu danska og
síðar prestur á Suðurey og ritstjóri
»Færeyiskra kirkjutíðinda«. Um sama
leyti starfaði Nielsen stýrimaður og
Ryving-Jensen í K. F. U. M. í Þórs-
höfn, nú er R. J. orðinn prestur í
Danmörku, og K. F. U. K., sem ung-
frú Henriette Hansen starfar að, er
miklu öflugra i Pórshöfn síðustu ár-
in, og eiga þó bæöi prófasturinn, Dahl,
og sira Hermansen ritstjóri »Kirkju-
tiðinda« að starfa meðal ungu pilt-
anna. Stúlkurnar eiga gott samkomu-
hús, en piltarnir lána hús hjá þeira
einu sinni á viku.
Síðustu 5 árin hefir heimatrúboðið
danska sett 4 leikprjedikara á Fær-
eyjum, — 2 Dani og 2 Færeyinga,
— og ferðast þeir fram og aftur um
eyjarnar að halda samkomur og út-
breiða kristilegar bækur.
Pegar síra Moe fluttist aftur til
Danmerkur fyrir 6 árum, voru 4 presta-
köll prestslaus á Færeyjum um hríð,
og þá fór vaknaða fólkið bæði að
biðja Guð um trúaða presta og sjálft
að star/a meira að trúarvakningu en
áður. Góðir prestar komu, svo að
»nú eru kirkjurnar orðnar kirkjur
guðsbarna«. Flestir prestanna taka þátt
í biblíulestrum og bænasamkomum
vaknaða fólksins, og einn danski
presturinn hefir nýlega krafist þess í
»Kirkjutíðindum«, að kirkjurnar sjeu
notaðar til slíkra funda, telur hann
alveg rangt að þær sjeu lokaðar alla
virka daga, nema prestur komi, svo
að fólk þurfi að leggja fje í önnur
kristileg samkomuhús til þeirra funda,
sem hvergi eiga betur heima en í kirkju.
Síðustu 3 árin hefir vaknaða fólk-
inu fjölgað stórum, greinileg trúar-
vakning hefir farið um eyjarnar víð-
ast hvar. Hún hefir ekki verið bund-
in við neinn sjerstakan prjedikara,
heldur trúfast starf og bæn fjölmargra.
»Peir trúuðu starfa, því vaknar fólk-
ið«, segja Færeyingar.
Fyrir. 3 árum eignaðist t. d. ein
kona fulla trúarvissu í bygð, sem tel-
ur um 150 íbúa, hún fór að lesa
biblíuna með nágrannakonum sínum
og það varð byrjun þess að nú hafa