Bjarmi - 01.04.1923, Side 14

58
BJARMI
muni stjórna starfinu í heilsuhælinu
án mín. Jeg hugsa kviðalaust um
skurðinn, ekki af því að jeg sje svo
mikill kjarkmaður, heldur af því að
jeg veit að synd mín er afmáð vegna
Jesú Krists«.
Prátt fyrir alt annríki við læknis-
slörf og sálgæslu við heilsuhælið, tók
hann töluverðan þátt í trúmálastarfi
víðar, var lengi í stjórn kristniboðs-
fjelagsins danska og unni öllu kristni-
boði, sem Danir hafa með höndum,
sömuleiðis var hann einn af stofn-
endum og stjórnendum kristilega
læknafjelagsins, sem getið var um í
Bjarma 3. tbl. þ. á.1) og eru þau fje-
lög bæði aðallega studd af heimatrú-
boðsfólki dönsku, sem enn er stund-
um verið að hallmæla hjerlendis af
lítilli sanngirni.
t*að mundu þó væntanlega allflestir
telja það gleðilegan vott um góð
áhrif kirkunnar, en enga »andlega
eyðimörk«, ef hjerlendis væri öflugt
kristilegt læknafjelag með ýmsum
bestu læknum vorum í broddi fylk-
ingar, er styddi bæði kristniboð í
heiðingalöndum og heima fyrir.
Edvard Sverdrup var frá Balaströnd
í Sogni í Norvegi. Faðir hans var þar
prestur og prófastur í 34 ár. Föðurbróð-
ir hans var Jóhann Sverdrup »vinstri«
manna foringi og um hríð forsætis-
ráðherra Norðmanna, elsti bróðir
hans Jalcob varð prestur, ráðherra
og síðast biskup (f 1899), Georg
bróðir hans var prófessor í guðfræði
við norskan prestaskóla í Minneapolis
vestan hafs, frá 1874 til 1907. Edvarð
var langyngstur systkina sinna (f.
1861), og lengi framan af bar lítið á
honum í samanburði . við bræður
hans. En kunnugir vissu að mikið
') Par er sú prentvilla aö málgagn
þeirra á að heita »Nordisk Kristelig
Lægeblad« (ekki »Dagblad«.)
bjó með honum, og hann var vel-
metinn prestur í góðu brauði,« þegar
kirkjubaráttan norska hófst og safn-
aðarprestaskólinn var stofnaður (1907)
Forgöngumenniruir skoruðu á hann
að verða kennari í kirkjusögu við
skólann, og eftir langa umhugsun
gekk hann að þvi, og varpaði sjer
með þvf út í langa og erfiða baráttu
46 ára gamall. En þá kom best í
Ijós hvað mikilhæfur hann var. Hann
var formaöur skólans frá 1911 til
dauðadags, og síðustu árin flyktust
fleiri stúdentar að fyrirlestrum hans
en nokkurs annars guðfræðisprófes-
sors í Krislianíu. t*eir urðu að sitja
hver undir öðrum stundum, því að
húsakynni skólans hafa verið sniá-
vaxin. En alt af var hann hógvær
og alt af fanst honum að hann yrði
að vanda sig betur. Tólf síðustu ár
æfi sinnar var hann og formaður
aðalheimatrúboðsins norska og varð
alt af meiri og meiri leikmannavinur
»frjáls starfsemi leikmanna að trú-
máium er framtíðarvon kirkju vorrar«,
sagði hann. Stúdentum var hann
faðir, samkennurum eldri bróðir og
leiðtogi þúsunda leikmanna um endi-
langan Norveg. Nýguðfræði og van-
trú var hann þungur í skauti, og tók
mikinn þátt í kirkjumálabaráttunni.
Snemma i janúar i vetur var trú-
málafundur mikill í Gjeilo, Sverdrup
prófessor var þá lasinn, og gat ekki
farið til fundarins, en hann sendi
þangað þetta skeyti:
»Plant korset fast i Norges fjeld,
og fylk i enig vagt.
Saa korset skal til Norges kveld.
forkynde Herrens magt«.
Það var síðasta símskeyti hans. —
Hann frískaðist raunar svo að hann
gat verið við, er kensla hófst, eftir
prófið, í prestaskólanum 20. janúar.
Frövig prófessor flutti aðalræðu þar,