Bjarmi - 01.12.1924, Page 2

190
B J ARMI
dimt. Þá sá jeg alt í einu óvænt ljós
fram undan mjer. Það bar hærra en
ljósin á bæjunum umhverfis, og jeg
átti þar því engra ljósa von.
En er jeg var skamt kominn áleið-
is, þá sje jeg að ljósið er á gröf —
einu gröfinni, — í nýjum heimilis-
grafreit, þar sem einkasonur elskandi
foreldra hafði verið lagður niður þá
um vorið áður. — Jeg hugsaði til
foreldranna, sem áttu þessa einu ein-
ustu jarðnesku jólagleði, að horfa út
um gluggann á jólaljósið sitt — yfir
gröf allra sinna jarðnesku vona. f*á
um vorið, einmitt þegar vorsins auð-
uga lífsafn og frjómagn var að vakna
til lífs og starfs, var einkasonurinn
og vonin borin til grafar. Dimm var
þá gröfin, þegar lífið og ljósið ljóm-
aði umhverfis. — En nú þegar vet-
urinn og næturdimman rikti alstaðar
annarsstaðar, þá ljómaði Ijós á þess-
ari hinni sömu gröf. Ljós, sem bar
birtu út í myrkrið og nóttina.
Sýnir þetta oss ekki einmitt lífið
sjálft? — Hvernig hinir sólglæstustu
dagar mannsæfinnar eru þó ekki ó-
hultir fyrir vonbrigðum, dauða og
sorg. Og hvernig jafnvel sárust sorgin
getur eygt ljós. Getur eygt ljós sem
ber birtu út í myrkrið og nóltina,
jafnvel myrkur grafar og dauða!
Trúin eygir í sorginni ljós yfir
kaldri gröf. Og hvaðan er oss mönn-
unum komið það ljós? Mannkynið
hefir eignast það frá jólaljósinu fyrsta.
Alt frá því er engilbirtan Ijómaði hina
fyrstu jólanótt og fram til þessarar
stundar hefir Jesús Kristur flutt syrgj-
endunum Ijós — jólaljós gfir ástvina-
grö/um.
í sjerhverri bygð landsins er ást-
vinargröf. í hverri bygð eru heimili,
sem hafa flutt þangað dýrmætustu
eignina sina. Og þangað horfir marg-
ur sem eftir lifir, döggvuðum augum,
einnig um þessi jól. Má þá þjóð þín
missa þetta ljós? — Má heimili þitt
missa það? — Mátt þú sjálfur glata
því úr sálu þinni?
Mörg eru þau talin ljósin í heiminum:
mentaljós, gleðiljós, gáfnaljós og ótal
fleiri Ijós. En ekkert Ijós ber hærra
og ekkert er oss nauðsynlegra en
Ijósið frá Betlehem. Ekkert í veröld-
inni.
Aldir eru liðnar síðan það Ijómaði
fyrst. Margt hefir breyst síðan. Kyn-
slóð fram af kynslóð hefir komið
fram, háð sina baráttu og hntgið til
moldar. Þjóðir hafa fæðst og þjóðir
hafa dáið út. Heimsborgir hafa fall-
ið í rústir og aðrar risið aftur. Hin-
ir hæstu veldisstólar hafa hrunið og
heimsveldi horfið úr sögunni. Land
vort hefir skolfið og fólk vort hefir
barist við eldgos og umbyltingar. —
Siðir og hættir hafa breyst. En þetla
hefir ekki bregst. Þetta hefir ekki bif-
ast þótt fjöllin hafi skolfið og brunn-
ið. Sjerhver jól hafa verið himneskur
sendiboði mannkyninu til huggtinar
i margvíslegum byltingum þess og
stríði. Sjerhver jól hafa flutt mönn-
unum bergmál engla lofsöngsins. Og
sjerhver jól hafa lokið upp fyrir þeim
nýrri veröld auðlegðarinnar að ofan.
Himininn hefir opnast yfir jöröinni,
í þessum síunga boðskap:
Yður er frelsari fæddur!
Lausnarinn er ljósið sem lýsir alt.
Hvað sem ber að höndum, þá Ijómar
ljós yfir því öllu, ef við höfum öðl-
ast vissuna um nálægð hans. Sú vissa
lýsir út í myrkrið og nóttina.
Eignist þessa vissu og þið munuð
reyna, að ykkur verður ekkert um
megn. Þið munuð þá komast að
raun um hve dag satt það er, sem
postuli Drottins ritaði forðum, að
þeim, sem Guð elska, verður alt til
góðs.
Og jeg veit það nú, að við þurfum
ekkert annað, hvað sem á vegi okk-