Bjarmi - 01.12.1924, Page 8

196
BJARMI
höfðingja ávarpaði hann mig á ensku
og tók upp vasatestamenti jafnstórt
þeim, sem vjer ætluðum hersveitum
um. — Hann er fullar 3 álnir á hæð
og svarar sjer vel, hermaður »fram í
fingurgóma« og hinn höfðinglegasti,
hefur ágætan aga á hermönnum sín-
um, en þó hinn alúðlegasti.
Þegar vjer fórum að starfa, var
oss gleði að komast að raun um, að
æðsti herpresturinn, sra. Hsu, hafði
gengiðí »vasatestamentis sambandiðft1)
er jeg var í Peking fyrir 14 árum.
Nú var hann túlkur minn við flest-
ar samkomurnar, og skipaði þeim
niður. Við fyrstu hermannasamkom-
una mina voru 800 manns úr ridd-
araliðinu. ,Deildarforingi stýrði henni
og endaði með bæn, en aldrei hafði
jeg fyr heyrt jafnmarga hermenn
segja »amen« upphátt eins og þá. —
Þegar jeg spurði hvað margir vildu
ganga í »P. T. L.« og fá nýjatesta-
menti, þá rjettu allir upp hönd sina,
að því er jeg gat sjeð, og margir
játuðu trú sina á Krist er þeir tóku
við testamentinu. — Vjer hjeldum
margar samkomur og brýndum fyrir
hermönnunum hjálpræði Guðs í
Kristi og að seðja sálu sína með
Guðs orði bæði nú og síðar, er þeir
þeir leituðu til heimila sinna, og
fjöldamargir tóku því svo vel sem
verða mátti.
Ógleymanleg verður mjer útisam-
koma ein. Vjer stóðum á velgjörðri
6 feta »þúfu« og umhverfis voru nál.
4000 hermenn, en öll fór guðsþjón-
ustan jafnskipulega fram og verið
hefði í tígulegri dómkirkju. Þegar
jeg spurði hvað margir vildu þiggja
1) Pað heitir á ensku »Pocket Testa-
ment League«, skammstafað P. T. L. Fje-
lagar þess lofa að hafa jafnan nýjatesta-
menti í vasanum og lesa eitthvað í því
daglega.
hjálpræði Krisls, rjettu svo margir
upp hendur sínar, að jeg hjelt þeir
hefðu misskilið mig, og endurtók
spurninguna. Það var fagnaðarefni
að aftur sáust hendur uppi hundr-
uðum saman. Chang herprestur fór
þá með trúarjátninguna og allir þessir
»nýju« liðsmenn Krists tóku undir.
Á eftir steig í »ræðustólinn« aöalfor-
ingi riddaraliðsins, Chang að nafni,
jafnduglegur foringi og prjedikari,
sem flutti stult en mjög alvarlegt á-
varp til »nýliðanna«. — Allir við-
staddir fengu vasatestamenti, og áður
en lokið var voru þeir beðnir að
opna testamentið og styðja fingri á
II. Tim. 2. 15. — Það hefði verið
tilvinnandi að fara lengra en til Kína
til að sjá alla þessa ungu hermenn,
er langflestir höfðu alist upp á heiðn-
um heimilum, lyfta upp hönd og
benda á orðin: »Legg kapp á að
sýna sjálfan þig fullreýndan fyrir
Guði, verkamann er ekki þarf að
skammast sín, sem fer rjett með orð
sannleikans«. — — (Framh.).
Kirkjuhátíð var haldin á Akranesi,
bæði nú og i fyrra, sunnudaginn næstan
eftir heilagramessu. Konur skreyttu kirkj-
una og undir bjuggu hátíðina svo vel sem
verða mátti. Sra P. Briem, flutti hátiða-
guðsþjónustu. Að lokinni ræðunni, gekk
söfnuðurinn upp í kórinn, kringum skírn-
arfontinn og lagði hver maöur gjöf sina
á hann. Á medan var sunginn sálmurinn:
»Á hendur fel þú honum«. Gjöfunum (um
900 kr. í fyrra og um 800 kr. nú) var í
fyrra varið til að kaupa hljóðfæri i kirkj-
una, en i þetta sinn lagt í kirkjubygging-
arsjóð á Akranesi.
Hjer er tekinn upp gamall og góður
siður, að halda kirkjuhátið eða kirkju-
dag. Er það trú vor, að það geti orðið til
blessunar, og það er vist, að sameiginleg
fórn styrkir kærleiksböndin innbyrðis
meöal einstaklinga. Akurnesingur.