Bjarmi - 01.05.1932, Qupperneq 2

66
BJAEMI
Með fráfalli sjera Sigurðar má telja,
að skarð sje fyrir skildi í Lundarreykjr-
dal, og vinir hans kveðja tryggan vin og
góðan dreng. Ekki fór hann varhluta af
mótblæstri lífsins, fremur en flestir, en
bar hann með því þreki og stillingu, er
honum var lagið.«
---—ccst-----
Gamlar minningar.
Það var vorið 1901. Ungur, íslenskur
guðfræðingur, er dvalið hafði árlangt í
Danmörku, til að kynnast kirkjumálum
Dana, fór þaðan til Noregs í sömu erind-
um. Hann þekti engan mann í Noregi, en
hafði meðferðis hlýleg meðmælabrjef frá
3 merkum kennimönnum dönskum til sr.
Halls stiftsprófasts í Osló. Var sá klerk-
ur formaður landssambands Kristilegra
æskulýðsfjelaga norskra, og það var fyr-
ir dyrum alsherjar fundur þeirra í Björg'-
vin.
Islendingurinn fór þangað beina leið frá
Höfn, um Friðrikshöfn og Kristianssand.
Hann hitti Hall stiftsprófast á strand-
ferðaskipinu norður með Noregi og fjekk
honum meðmælabrjefin. Stiftsprófastur-
inn las þau með mikilli gaumgæfni og
mælti svo: »Þjer eruð heppinn að hafa
svona góð meðmæli.« Islenuingurinn var
óvanur ferðalögum í framandi löndum,
og' hafði því hugsað) að þessi brjef væru
eiginlega óþarfi, og svaraði: »Yður líst
þá ekki meira en svo á manninn.« »Jeg
segi ekkert urn það,« svaraði hinn, »en
landar yðar hafa verið hjer á fei'ð undan-
farið og komið svo fram, að þaö hefir vak-
io tortryggni gagnvart öllum Islending-
um.« Seinna heyrði ferðamaðurinn margt
nánar um það og hitti marga, sem flæk-
ingur íslenskur hafði heimsótt og »lánað«
hjá. En það kemur ekki þessari sögu
við.
Það var öðru nær, en að íslendingur-
inn væri látinn gjalda þjóðernis síns á
æskulýðsfundinum í Björgvin. Flest sem
hann sagði á fundinum, kom í dagblööun-
um og mörg fjekk hann heimboðin.
En þegar hann spurðist fyrir um, hvern-
ig hann gæti á hagkvæmastan hátt kynst
safnaðai'málum »vestan fjalls« í Noregi á
skömmum tíma, var honum ráðlagt að
finna »prestinn Grimnes«. »Ef hann gefur
yður meðmæli, þá eru yður all'ai- dyr opnar
hjá áhugamönnum trúmála í a. m. k. hálf-
um Noregi.«
Þegar við segjum »sjera« og Danir o. fl.
segja »pastor«, sögðu Björgvinjarbúar
»presten«.
Þessi sr. Grimnes var prestur í Björg-
vin og formaður heimatrúboðsins norska
»vestan fjalls«; fámæltur og fastmæltur
var hann fyrst í stað, en tók þó íslend-
ingnum vel, og taldi það rjett, að ungir
guðfræðingar kyntu sjer ýmiskonar kristi-
lega starfsemi annara þjóða. Að loknu
samtali', sem nú er að mestu gleymt, skrif-
aði hann nokkrar línur handa gestinum
og mælti að skilnaði: »Þegar þjer komið
til Álasunds, þá heimsækjið Solem, bæjar-
verkfræðing,« (hann varð seinna borgar-
stjóri) »og ef hann skrifar »samþykkur«
á þetta blað mitt, verður ferðin yður bæði
ódýr og lærdó.msrík.«
Fór það ,svo; gestrisni og góðvild í garð
ferðamannsins voru í besta lagi. Má nefna
t. d., að er hann bað um reikning, eftir
6 daga dvöl í góðu gistihúsi í Kristjáns-
sundi, þá svaraði húsráðandi: »Islending-
ur, sem er að kynna sjer kirkjumál vor
og sjálfur vill starfa fyrir Krist, fær eng-
an reikning frá mjer. Það er nóg, að þjer
borgið 10 krónur.« Ferðamaðurinn hafði
búist við 60 króna reikningi.
Meðmælin frá sr. Grimnes, sem Solern,
borgarstjóri, tjáði sig »samþykkan«, eru
glötuð, því miður, og aldrei varð tækifæri
að þakka þau síðar. Grimnes prestur var
fluttur upp í sveit, er Islendingurinn kom
5 árum síðar til Björgvin.