Bjarmi - 15.10.1932, Blaðsíða 4

156
BJARMI
nauðsynleg- væru sem gag'ntækust kristi-
leg' áhrif á æskuna og æskileg sem mest
samvinna allra aðila í því efni.
Nú var fundarhlje í hálfa klukkustund.
I3ái var aftur tekið til starfa, og að sungn-
um sálminum: ó, syng þínum Drottni,
tekið fyrir annað málið á dagskrá: Hús-
andakt og helgidagahaid.
Flutti sr. Guðbrandur Björnsson fyrst
stutt inngangserindi: Húsvitjanir og
heimaguðrækni. Og strax á eftir flutti sr.
Björn Stefánsson, prófastur, annað inn-
gangserindi: Helgidagahald.
Pá urðu umræður og tóku þessir til máls:
Sr. Lárus Arnórsson, sr. Gunnai' Arna-
son, Magnús Gíslason, Vöglum, sr. Hall-
grímur Thorlacius, sr. Helgi Konráðsson,
vígslubiskup sr, Hálfdán Guðjónsson.
Sr. Þorsteinn Gíslason flu.tti að lokum
bæn og á eftir var sungiö: Son Guðs ertu
með sanni.
Fleira ekki tekið fyrir. Fundi slitið.
Hálfdcm Guðjónsson,
Gunnar Árnason, frá Skútiistöðimi.
íslenskar bækur.
Ársrit nemenda-sambands Laugaskól-
ans, 7. ár, ritstj. Arnór Sigurjónsson, 1932.
Ársrit Laugaskóians eru að mörgu leyti
eftirtektarverð. Það þarf áræði til að gefa
út 10 arka bók, í stað lítillar skólaskýrslu,
eins og flestir skólar vorir telja við sitt
hæfi„ — og áhuga og gáfur, til að safna
í bókina læsilegu efni átr eftir ár frá skóla-
fólkinu. Því að það mega þeir og þær eiga,
sem þar áttu, liðin ár, eða eiga nú rit-
gjörðir og ljóð, að það er flest vel ritað.
Hitt er annað mál, að allur áhug'inn snýst
um veraldleg mál og sýnilega lítill skiln-
ingur flestra á trúmálum, og enn minni
trúarreynsla.
Skólastjórinn, ritstjóri Ársritsins, skrif-
ar þó hlýlega grein og góða, það sem hun
nær, um Jesúm Krist. Fyrirsögn hennar:
Maður, segir til hvar staðar nemur. Kon-
ráð Erlendsson skrifar »Minningar frá
Askov,« (frá 1906—1908), skemtilega
grein og fróðlega. Er þar vel og sanngjarn-
lega ritað, um alla kennarana á Askov.
Jeg kyntist þeim vorið 1901. — En lítt
kemur í ljós, að kristin trú hafi verið
helgasta áhugamál þeirra, — oftar en við
morgunbænir. —- Sakna jeg þess sjerstak-
lega, þar sem talað er um prófessor Poul
la Cour. — »Sem kennari var hann frá-
bær, og svo vandaður í allri breytni, að
slíks munu fá dæmi,« seg'ir K. E., og seg'-
ir það satt. En vel hefði mátt bæta við:
Vísindin vorui honum kær og þeir, sem eitt-
hvað skildu í eðlisfræði og stærðfræði;
dáðust að erindum hans um þau efni, en
þó var auðheyrt, bæði þá og á kvöldfund-
um á heimili hans, að trúartraust og bæn-
rækni vorui .honum enn kærari, og þaðan
kom honum kristin hógværð og frábært
lag á að koma trúarorðum að í vísinda-
legum erindum, orðum, sem mörgum urðu
minnisstæð. - »Undir hvaða merki ætlið
þið að berjast?« heitir eitt erindi Ársrits-
ins. Þorgeir Sveinbjarnarson flutti það við
skólauppsögn. Er þar marg't vel sagt um
leikfimi og líkamsmenning, en svo mikill
skilningsskortur gagnvart kristinni trú og
fáviska um samtíð vora, að höfundurinn
segir: »Krossinn, merki þjáningarinnar, er
ekki lengur sigurtákn mannkynsins. Við
trúum ekki á, að í öðru lífi fáum við um-
bun fyrir vesalmensku okkar. Dýrðarlík-
ami útvaldra bíður okkar ekki eftir dauð-
ann, heldur stend.ur okkuj- til boða að í-
klæðast honum þegar í þessu lífi. »Hin
himneska Paradís« er hjer ái jörðu og'
þangað skal stefnt. Heil og göfug skap-
gerð, andleg og' líkamleg heilbrigði og
ytri og innri fegurð. Undir því merki skul-
um við berjast, við munum sigur vinna
og verða guðum líkir.« (Bls. 49).
Hvernig líst lesendum Bjarma á þessar