Bjarmi - 01.06.1933, Side 5

BJARMI
85
Ráðstöfunum og úrskurðum barnaverndarnefnda
samkvæmt 6. og' 8. gr. má skjóta til fullnaðar-
úrskurðar barnaverndarráðs.
öll barnaverndarlög- gjöra ráð fyrir, að
stundum verði að taka börn frá heimilum
þeirra þvert ofan í vilja foreldranna, og
reynslan er sú, að það komi helst til fram-
kvæmda gag'nvart þeim heimilum, sent
börnum eru allra óhollust; blindni og þver-
úð gagnvart öllum hollum ráðum haldast
þar oft í hendur. — En eins og lögin bera
með sjer, má þó ekki gjöra þetta, nema
mikill meiri hluti nefndarmanna sje því
samþykkur.
Það eru engin líkindi til, að svo mik-
ill meiri hluti nefndarinnar verði sam-
mála um að gjöra þá ráðstöfun, fyr en
leiðbeiningar og aðvaranir hafa reynst
árangurslausar og velferð barnsins sú
hætta búin, að rang’t væri að fresta fram-
kvæmdum.
Komið hefir fyrir hjerlendis, að for-
eldri hefir sótt barn sitt aftur, þvert of-
an í ráðstöfun ráðuneytis og fátækra-
stjórnar og borið fyrir sig, að slíkt væri
hvergi beinlínis bannað í íslenskum lög-
um.
Þá langar mig til að vekja eftirtekt á
11. gr. laganna:
Pegar nefndinni er kunnugt um, að heimilis-
maður, þar sem börn eru, spillir heimilinu með
ofdrykkju eða öðru ósæmilegu athæfi, er henni
skylt að vanda alvarlega um við manninn, en
beri Itrékaðar umvandanir engan árangur, ber
nefndinni að fela viðkomandi valdsmanni að
rannsaka framferði mannsins á heimilinu og
hver áhrif það hafi á hagi barnannaL Verði það
ljóst, að þeim sje háski búinn af framferði
mannsins, en þeim gæti annars liðið vel á heim-
ilinu, er valdsmanni skylt, í samráði við barna-
verndarnefnd, að gera ráðstöfun til þess að
tvyggja hag barnanna, og er honum þá heimilt
að vlkja manninum burt af heimilinu um stund-
arsakir, eða um lengri tima, bæti hann ekki
ráð sltU
Þess eru dæmi, að heimilisfaðir var svo
mikill óreglumaður og svo illur við vín,
að fátækranefndin tók börnin brott af
heimili hans, en móðir þeirra sat eftir
með söknuðinn, og drykkjuskap mannsins.
En nú þarf ekki lengur að grípa til þeirra
óyndisúrræða. Væri óskandi, að nefndir
og lögreglustjórar notuðu vel aðhaldið,
sem greinin veitir gagnvart þeim óreglu-
mönnum, sem kvelja heimilisfólk sitt á
ýmsa lund.
Stundum kemur fyrir, að erfitt er að
fá sannaða illa meðferð barna. Kunnugir
skrafa um hana í sinn hóp, en »vilja ekki
láta bera sig fyrir neinu«, og svo geta
vandalausir ekki komið barninu til hjálp-
ar, þótt þeir vildu. — En samkv. lögum
liggur sekt við, að tilkynna ekki barna-
verndarnefnd illa meðferð á barni tafar-
laust.
Síðasta Alþing bætti aftan við 14. gr.
laganna, að tilhlutun barnaverndarráðs,
11. og 12. liður 6. gr. er og frá því kom-
inn. Sú viðbót er á þessa leið:
Heimilt er bæjarstjðrn eða sveitarstjórn að
veita, samkvæmt tillögum varnaverndarnefndar
eða skólanefndai’, fátækum barnaheimilum styrk,
sem eigi telst þurfamannastyrkur, enda sjái
nefndin um það, að styrknum sje varið börn-
unum til hjálpar.
Er þetta mikilsverð rjettarbót, sem ætti
að koma mörgu fátæku barnaheimili að
góðu liði.
Formaður skólanefndar norður í Húna-
vatnssýslu kvartaði við barnaverndarráð-
ið út af barnaheimili, sem ekki vildi
þiggja fátækrastyrk, þótt börnin liðu
kulda við það, —* og það varð fyrsta or-
sök að þessari r.jettarbót. - Get jeg þess
lijer, til að benda á, hvað mikilsvert er
að fá umsagnir um hvað vanta kann í
lögin.
Að sjálfsögðu er barnaverndarráð Is-
lands fúst til að veita barnav.nefndum og
skólanefndum allan þann stuðning og leið-
beiningar, sem það getur og óskað kann
að verða eftir, og mun reyna að efla við-