Bjarmi - 01.04.1934, Qupperneq 1

Til Jerúsalem.
Árið 1901 kyntist jeg- kristniboða dönsk-
um, sra Einari Prip, er verið hafði nokknr
ár í Gyðingalandi og Sýrlandi. Jeg hafð':
engum kynnst áður, er mjer virtist eiga
jafn öruggt traust um bænheyrslu í stóru
og smáu, og 'engan áður hitt, sem gat lýst
»landinu helga« og íbúum þess af sjón og
reynd, eins og það var þá.
Síðar hefir mig oft dreymt um að jeg
kæmist einhvern tíma til Jerúsalem. Á-
nægjulegast væri að geta orðið samferða
ferðamannahópunum, sem þangað fara
rjett fyrir páskana. Þeir koma að aust-
an og vestan og norðan, sumir alla leið frá
Noregi og Danmörku. Gangast kristileg
blöð fyrir því áxlega að greiða götu trú-
málastarfsmanna, sem ætla til Jórsala, og
niunu ferðasögur þeirra hafa vakið hjá
fleirum en mjer fararþrá.
Það má vera að vjer lifum það ekki, sem
nú erum uppi, að íslenskir trúaráhuga-
menn geti farið í hóp til Jórsala, en
hver veit nema það takist síðar?
»En þótt fótur vor sje fastur,« getum
vjer farið í anda austur til Jórsala og
reynt að dvelja þar við helgar minningar
íyrir augliti Guðs.
Sktrdagskvold
förum vjer til Getsemane-garðsins. Vjer
staðnæmumst utan garðs við »Postulaklöpp-
ina«, þar sem postularnir sváfu foi'ðum.
Það eru komnir þangað pílagrímar á undan
oss. Þeir tala, ef til vill tungumál, sem vjer
skil.jum ekki, — og þó skiljum vjer þá vel,
er vjer sjáum þá krjúpa þar til bæna og
tárin hrynja, er þeir raula píslar sálma-
lög. Vjer. megum minnast þess engu
síður en þeir, »að oft var sofið er átti að
vaka«. — Og’ vakni ekki þær hugsanir, —
þá eigum vjer lítið erindi inn í Getsemane-
garð.
Gömlu, þúsund ára, trjen í garðinum
eru sennilega af sömu rót og trjen, sem
frelsarinn kraup hjá forðum. — »Sem
blóðdropar fjellu þá á jörðu«, síðan hafa
hrunið þar iðrunar- og þakkartár ótal píla-
gríma nítján alda og flestra þjóða.
Ef vjer fáum þar næðisstund í kvöld-
kyrrðinni, þá væri ekki óeðlilegt, að hún
yrði nærgöng'ul við oss gamla spurningin:
»Þetta gjörði jeg fyrir þig. Hvað gjörir
þú fyrir mig?« — Efasemdahugleiðingar
eiga ekkert friðland í Getsemane, — en
umhverfið allt knýr oss til reikningsskila
og helgra áforma. —
En brátt dvínar þögnin. Kristnir Jerú-
salemsbúar fara í hópum fram hjá garð-
inum. Förinni er heitið upp í hlíð Olíu-