Bjarmi - 01.05.1935, Blaðsíða 3

BJARMI
67
hans er dagsett 30. nóv. s. 1. og endhr svo:
»We pray often for you in your work
and ask your frequent prayers for us in
ours.
Your friend in Christ'*')
Charles Ernest Scott.
Annars voru með þessu brjefi ýms prént-
uð smárit, sumpart .frásagnir um start' ð
og- sumpart og ekki síst um dóttur hans,
sem verið liafði við háskólanám í Bandr-
ríkjum, gifst þar ungum lækni, syni besta
vini fjölskyldunnar, og var nú nýkomin
til Kína með manni sínum til þess að halda
áfram starfi foreldra sinna. Þá var þar
og með ágæt ritgjörð er þcssi dóttir hans
hafði skrifað um, hvers vegna hún yrði
kristniboði, og ennfremur góðlátleg og
spaugsöm frásögn um »hana litlu Helem;«
Bai- það allt saman vott um fögnuð rcsk-
inpa foreldra yfir því, að efnileg dótt-
ir þeirra hafði eignast s'imu fórnfúsu
trúna og þau sjálf og eignast mann, er var
sama sinnis í þeim efnum. Pá skyggði
ekkert ský á sól. En jafnhliða komu
tvær aðrar tilkynningar frá herra Scott.
Sú fyrri var dagsett 11. desember s. 1.
Hafði honum kvölclið áður borist fyrsta
skeytið frá höfuðstöðvum »Upplandatrú-
boðsins í Kína«, þar sem sagt er, að óljós-
ar fregnir hafi borist um að kommúnist-
ar hafi hertekið Stam kristniboða og frú
hans.
»Biðjið fyrir þeim, ef þau eru lifandi,«
segir sra Scott, og minnir svo á þessi ritn-
ingarorð: Sálm. 62, 8.; 41, 1-2; V. Mós.
33, 27.; Jes. 26, 3.; I. Pjet. 5, 7.
Nokkrum dögum'siícar (þ. 16. des. s. 1.).
þegar allar fregnir voru komnar, var fjöl-
menn minningarguðsþjónusta haldin í
kirkju sra Scotts. Stóðu kristnir Kínverj-
ar að henni.
*) »Vjer biðjum oft fyrir yður 1 yðar starfi
°g biðjum um iðulegar bænir vðar fyrir oss í
voru (starfi).
Vinur yðar 1 Kristi.«
En 18. des. var flutt »sigurguðsþjónusta«
að Heimili hans, »til að þakka Guði fyrir
hina göfugu p'slarvotta og vitnisburðinn
frá dauða þeirra.« Þar voru bæði kristni-
boðar, kínverskir embættismenn og ýms-
ir fleiri, sem ensku skildu. — Sra R. A.
Torrey, hinn yngri, sonur vakningaprje-
dikarans fræga, er býr í sönru borg og
dr. Scott, var þar aðalræðumaður. »Ann-
an eins lofsöng í sárum söknuði, aðra eins
sigurgleði, annan eins kærleika og annan
eins fúsleika í þátttöku písla Krists hefi
jeg varja fyr heyrt,« skrifar einn þátttak-
andinn.
Samkvæmt síðai-i fregnum þykir full-
víst að frú Stam hafi ekki verið misþvrmt
síðustu nóttina, sem hún lifði. En jafn-
framt hefir og sannast að ræningjarnir
rauðu ætluðu að drepa barn þeirra hjóna.
Ástæðan til að ekki varð af því var þessi:
Pað er föst venja þessara ræningja-
flokka að þeir hleypa öllum föngum úr
fangelsum í borgum, sem þeir taka, og íá
þar venjulega liðstyrk. Svo fór og er þeir
tóku borgina þar sem kristniboðarnir voru.
Einn þeirra fanga, sem nú var kominn í
ræningjaflokkinn, andmælti þeim úrskurði
foringjans að barnið skyldi drepið á eftir
píslardauða foreldranna.
»Þótt foreldrar þeirra kunni að hafa
verið dauðasek.« sagði hann, þá nær það
ekki til fárra mánaða gamals barns þeirra.
Pað er alveg saklaust.«
Foringinn tók þessi andmæli illa upp og
spurði, hvort hann dirfðist að rísa gegn
flokknum. Ilinn kvaðst vilja sýna fulla
hollnustu, en sjer virtist þetta vera óþörf
grimd. Varð ræningjaforinginn þá svo
reiður að hann sagði, að hann skyldi þá
koma í stað barnsins og ljet skjóta hann
tafarlaust, en barnið ljetu þeir svo hlut-
laust, sögðu að kuldinn og aðhlynningar-
leysið mundi sjá fyrir lífi barnsins. Jafn-
hliða barst Rauðliðum sú fregn að her-
sveit ^stjórnarinnar væri í nánd og hröð-
uðu þeir sjer þá brott, en kínverskar kon-