Bjarmi - 15.09.1935, Blaðsíða 2

138
B J ARMI
Nú, — ykkur iþarf ekki að furða á þess-
um spurningum mínum, á þann veg, að
jeg sje sjálfur í vafa um svarið við þeim'.
Einmitt þess vegna ber jeg þær fram í
dag, að svo fjarstætt finnst mjer sjálf-
um, að telja minnkandi gengi kristindóms-
ins með þjóðinni gleðiefni, að mjer þykja
engin tímanna tákn sorglegri en þetta frá-
hvarf. En jeg hef enga ástæðu til að
halda, að þið lítið öll þeim augum á mál-
ið, hvað þá allir, sem. þjer umgangist og
ræðið þetta við. Og því vil jeg fá að hug-
leiða þetta efni. Og þó fæ jeg ekki tíma
til þess í dag, að svara þessum spurning-
um beinlínis. Pví að fyrst verð jeg aö
greiða úr öðru, sem allt veltur á í þessu
sambandi, sem sje spurningunni: Hvað er
lcristindómurinn? Par er undirstaðan
Fyrst er að vita hvað kristindómurinn er,
síðan að meta gildi hans. Jeg' verð að láta
yður ein um hið síðara að þessu sinni.
Jeg ætla fyrst og fremst að reyna að gera
hitt ljóst, hvað kristindómurinn er, eins
og jeg tel því best svarað.
En er það ekki óþarft, vita það einmitt
ekki allir? Maður skyldi ætla það, því
þetta er nú verið að reyna að kenna flest-
um að minnsta kosti frá því að þeir eru
börn og fram á fullorðins ár. En rnjer
virðist það þó yfirleitt óljóst fyrir öllum
Ix>rranum, hvað hjer er um að ræða. Jeg
held nærri því að pólitíkin liti hjer gler-
augun eins og endranær, meira og minna,
og f'lokksblöðin líti því á þetta. nokkuð frá
sínu sjónarmiði eins og annað, að kristin-
dómurinn sje eitt fyrir. Alþýðublaðinu, ann-
að fyrir Morgunblaðinu, þriðja fyrir Nýja
Dagblaðinu o. s, frv. Og það má mikið
vera, ef þjer hafið þetta ekki eitthvað á
tilfinningunni líka.
Hvað er kristindómurinn?
Þið, sem eldri eruð, munið sennilega eft-
ir gömlu, dönsku krónupeningunum, er
hjer voru í umferð, Öðru megin á þeim
var mynd af konunginum — stjórnaran-
um, hinum megin var ax og fiskur. Tákn
atvinnulífs þjóðarinnar. Pannig hefir krist-
indómurinn einmitt tvær hliðar: Aðra, sem
snýr að konunginum, - hina, sem snýr
að lífinu,
Með öðrum orðum: Kristindómurinn er
í fyrsta lagi trú á Jesú Krist, og í cðru
lagi eftirbreyt’m Jesú Krists í daglega
lífinu.
Nú skulum við gera okkur þetta tvennt
nokkru ljósar hvort fyrir sig.
Kristindómurinn er trú á Jesú Krist.
Að trúa á Jesú Krist þýðir ekki. í
þessu sambandi, að hafa meira eða minna
ákveðna skoðun á að Jesús Kristur hafi
einhverju. sinni verið uppi, að hann hafi
jafnvel verið mestur þeirra, sem lifað hafa
á jörð, og geta jafnvel fallist á, að hann
kunni að lifa enn í himnunum.
Nei, trú á Jesú Krist kemur fram í orð-
um eins og þessum hjá Jóhannesi: »Eng-
inn hefir nokkru- sinni sjeð Guð; sonurinn
eingetni, sem hallast að brjósti föðurins,
hann hefir veitt oss þekking á honum«
(Jóh. 1, 10.). Eða þegar Páll segir: »Þjer
þekkið náð Drottins vors Jesú Krists, að
hann þótt ríkur væri gjörðist yðar vegna
fátækur, til þess að þjer auðguðust af fá-
tækt hans« (II. Kor. 8, 9.). Eða þegar Páll
skrifar úr fangelsinu í Rómaborg til safn-
aðarins í Filippí: »Jeg á úr tvennu vöndu
að ráða: Mig langar til að fara hjeðan (þ.
e. deyja) og vera með Kristi, því að það
væri miklu betra; en yðar vegna er það
nauðsynlegra, að jeg haldi áfram að vera
í líkamanum« (Fil. 1, 23.). Og enn segir
hann í 1. Kor. 15, 57.: »Dauði, hvar er
sigur þinn? Dauði, hvar er broddur þinn?
— — Guði sjeu þakkir, sem gefur oss sig-
urinn fyrir Drottinn vorn Jesúm Krist.«
Trú á Jesúm Krist kemur fram í skýr-
ingu Lúthers á annari grein trúarjátning-
arinnar, Hann segir eins og þið kunnið:
»Jeg trúi, að Jesús Kristur, sannur Guð,
af föðurnum fæddur frá eilífð, og sömu-
leiðis sannur maður, fæddur af Maríu
mey, sje minn Drottinn, sem mig glatað-