Bjarmi - 15.09.1935, Blaðsíða 1

XXIX. árg.
Reykjavík, 15. sept. 1935.
18. tbl.
Hvað er kristindómur?
Prjedihun .eftdr sra Gunnar Árnas n
frá Shútustöðum.
Texti: Jóh. 6, 66—69.
Við lifum á fráhvarfstímum.
Pó hægt sje að benda á mikinn fram-
gang kristindómsins í heiðna heiminum t
d- í Kína og Japan. Pó gleð'ast megi yfir
því að eldur vakningarinnar fer víða um
lönd, og nú síðast árið, sem le:ð um Dan-
mörku og Noreg af völdum Oxfordhóps-
hreyfingarinnar. Pó sálirnar þyrsti svo að
margar leiti um hins lifandi Guðs, er sjest
m. a. á því að á miklum bókamarkaði, er
haldinn var á Spáni ekki alls fyrir löngu,
þá seldist Biblían, eða einstakir hlutar
hennar, langsamlega mest. Þó er þetta
samt blákaldur sannleikur, að við lifum
á ákaflega alvarlegum fráhvarfstímum:
Margir af lærisveinum Jesú Krists fara
burt frá honum aftur, og eru nú ekkí
framar með honum.
Enn er það í algerðri tvísýnu hvort stærsta
land Norðurálfu: Rússland afkristn-
ast eða ekki á næstu árum, öflugur flokk-
ur er risinn upp í Pýzkalandi, er hyggur
að endurreisa fornnorrænan átrúnað, og í
Hollandi eru nú kristnir menn taldir í
miklum minni hluta í öllum borgum lands-
ins, já, aðeins Vs hluti í Amsterdam.'
Hvernig er ástandið hjer á landi? Eru
hjer ekki fráhvarfstímar? Það er komið
fram eins og kunnugt er frv. um að fækka
prestum allt að því um helming, úr 106
niður í 61. Aðallega er sú ástæða færð fyrir
þessu frv. að messuföllin sjeu orðin svo
tíð, prestarnir sjeu orðnir svo lítið eftir-
sóttir, hafi sama og engan verkahring. Par
með er það sagt berum orðum, að þjóðin
sje meir og meir að verða afhuga kristn-
inni.
Jeg ætla ekki að deila um það í dag, —
ekki lieldur beinlíiiis að ræða það atriði.
Jeg œtla að ganga út frá að það sje rjett.
En má jeg spyrja ykkur öll einnar
spurningar í þessu sambandi. Er það gleði-
legt eða er það sorglegt að þetta er svona?
Eða gerir það hvorki til nje frá?
Ykkur kann að furða á þessari spurn-
ingu úr prjedikunarstólnum, og jeg vona
að, svo verði, því það ,sem mig fyrst og
fremst langar til að vekja í hug ykkar í
dag- er þessi spurning: Er það ósaknæmt
þó að kristindómurinn hverfi úr lífi okk-
ar, og- því þjóðfjelagi, sem við lifum í?
Getum við með öðrum orðum farið frá
Kristi, og ekki verið lengur með honum.
án þess að bíða tjón á sálu okkar? Og er
það jafnvel framför fyrir þjóðfjelagið að
losna við hin kristilegu áhrif?