Bjarmi - 15.03.1936, Blaðsíða 4

24
B J A R M I
Frá starflnn meðal
Kristilegt starf meðal stúd-
enta hefir aukizt mjög undan- j
farin ár, á Norðurlöndum. Eink- j
um er mikið líf og kraftur í j
starfinu meðal stúdenta í Nor-
egi, enda hafa þar verið áhrifa- j
rniklir menn, sem hafa haft for-
ystuna á hend,i, svo sem pró- j
íessor 0. Haljesby, Hans Höep;
rektor, Vilh. Beck málaflutn-
ingsm. og Ernst Hallen prestur,
ásamt ýmsum fleiri.
I 47, tölubl. norska blaðsins
Dagen« birtist.samtal við Ernst j
Hallen um starfið meðal stúd- j
enta. Hann var þá nýkominn
heim úr mánaðarför til Svíþjóð-
ar, og þar hafði hann haldið fyr-
irlestra við ýmsa æðri skóla. 1
samtalinu fórust prestinum með-
al annars þannig orð.
»Mikill hluti sænskra stúdenta
og menntaskólanemenda er al-
gerlega ókunnur hinu einfalda
fagnaðarerindi' kristindómsins.
Það er næstum nýjung fyrir þá j
að heyra það. Ef maður spyr þá j
hvers vegna, svara flestir |>eirra
að kristinfræðiskennslan við !
hina æðri skóila, hafi f jarlægt þá
frá kristindóminum. Margir
þeirra koma frá trúuðum heimil-
um, en hin frjálslynda kristin-
fræðiskennsla hefir rænt þá j
trúnni á gildi kristinnar trúar.
Þegar þeir, við það að kynnast
starfinu meðal stúdenta á bibl-
iulegum grundvelli, heyra boð- J
skapinn um fagnaðarerindi
krossins eru þeir ótrúlega opnir
og móttækilegir fyrir það. Víða
hafa myndazt smáflokkar meðal
stúdenta. Á móti norskra stúd-
enta, sem haldið var í Viken í
fyrra, voru 23 þátttakendur frá
Jönköping. Þeir unnust allir
fyrir Krist og .hófu strax starf,
þegar þeir komu heim. Á ferð
minni voru stofnaðar 5 deildir
eða biblíujestrarflokkar meðal
stúdenta, og menntaskólanem-
enda. I Stokkhólmi hefur ver-
ið félagsdeild í mörg ár. Hefur
hún aukizt mjög, ekki hvað sízt
eftir alþjóðamót það, sem haldið
var í Stokkhólmi síðastliðið
haust, undir stjórn Bernadotte
Svíaprins.«
Margt fleira athyglisvert
nefnir presturinn í grein sinni.
Þannig getur hann þess að dr.
Hylander, stjórnandi sænska
Rauða.kross leiðangursins í
Abesiniu, hafi í mörg ár verið
einn af leiðtogum hins kristilega
starfs á biblíulegum grundvelli
'meðal stúdenta í Svíþjóð.
I bókasafni óðalseignarinnar Hof-
steinborg á Suður-Jótlandi nefir fund-
izt Bibiía með áritunum eftir Lither.
Melanchthon og aðra af mikilmennum
siðabótarinnar, svo sem Bugenhagen
og Justus Jonas. Menn álíta, að ein
hver af forfeðrum ættarinnar hafi
flutt Biblíuna, sem er prentuð í
Wittenberg árið 1543, með sér ti:
Jótiands. Biblían, sem auðvitað er j
afar verðmæt, er nú til sýnis í ;
Kaupmannahöfn.
★
Talið er að I Abessiniu séu um 13 j
milljónir kristinna manna, ‘2 millj- j
ónir Múhameðstrúar og 3 milljónir
frumstæðrar heiðinnar trúar.
★
Úr ýmsum áttum.
Vér viijuin liér með vekja atbjgli
lesenda »Bjarma« og annara þeirra,
sem senda blaðinn efni til birtingnr,
ú því, að framvcgis inunum vér ekkl
birta nafnlausar greinar eða sálma
í blaðinu nema nð ritst.iórnlnnl sé
kunnugt um hverjir séu hiifundar.
Sömuleiðis viljiun vér taka það fram,
að vegna takmarkaðs ráins í blnðinu
sjáum vér oss ekki fært að birtn
nijögr langa sálma. Sáliuurinn eða
kvieðið »Sá yðar sem sjndlaus er«
getur ]iví ekkl blr/.t, ])vf 23 vers er
of laiiRt.
★
Blaðinu hafa bætzt á annað hundr-
aö nýir kaupendur frá áramótum og
til febrúarloka. Erum vér mjög á-
j nægðir með j>á aukning, Jjví hún er
| miklu meiri en vér höfðum vonaö
að oss tækist að ná á svo skömmum
tfma. En vér jiurfum að fá enn fleiri
ef oss á að takast að gefa blaðið
út hallalaust. Treystum vér Jrví vin-
um blaðsins að halda áfram að
styrkja blaðið með J)ví að útbreiða
I>að meðal vina og kunningja.
★
Skýrslur norska sjómannatrúboðs-
ins fyrir árið 1935 sýna hvílíkt líf
og fjör er allsstaðar í hinu kristna
starfi ]>ar sem hinn heilbrigði andi
fær að rlkja.
Sjómannatniboðið á nú 19 sjó-
mannaheimili og 3 sjómannastofur.
Sömuleiðis á ]>að tvö spítalaskip, sem
fylgjast með flotanum til aðstoðar
I>eim, sem veikjast eða slasast. f
hvoru skipi fyrir sig er samkomu-
salur. Par eru haldnar samkomur,
bæði fyrir fiskimenn, og eins fyrir
íbúa verstöðvanna.
Arið sem leiö hafði sjómannatrú-
boðið 116 starfsmenn í J)jónustu sinni.
Af þeim voru 56 prédikarar og héldu
þeir samtals 8599 samkomur á árinu.
Trúboðiö gefur út eigið málgagn,
er nefnist »Tidende for Den indre
sjOmandsmisjon« og hefir Jjaö um
10200 kaupendur.
Til byggingu nýs spítalaskips hafi.
safnazt 27500 krónur J)egar síðast
fi-éttist og auk þess hafði fengizt
loforð fyrir 15 J>úsund króna styrk
frá Stórþinginu.
A árinu hafa verið stofnaðar 76
nýjar félagsdeildir.
Hvað segja svo fslendingar, þegar
það upplýsist, að allt þetta er hægt að
gera þrátt fyrir fastheldni við »mið-
alda myrkrið« og súreltar guðfræðis-
skoðanir« eða »grænlenzka guðfræðic
eins og einn fsl. presturinn nefr.di það
nýlega? Eða þá þrátt fyrir »and-
stöðu kristinnar kirkju við öll mann-
úðar og menningarmál?« Peir eru
undarlegir, mennirnir, þegar þeir
dæma um kjarna, umbúðir og ávöxt
kristinnar trúar.
-¥■
Agústín segir á einum stað: »Jesús
sagði ekki: Lærið af mér að skapn
lieim, að gera kraftaverk, að vekja
upp dauða; heldur sagði hann: Lærið
af mér, þvf ég er hógvær og af hjarta
lítillátur.«
★
A samkoniu einni átti ræðumaður-
inn að taia um og gagnrýna bók,
sem var skrifuð gegn kristindómin-
um. Hann gerði það og tók mjög
sterklega til orða. Pá kallaði and-
stæðingur nokkur til hans:
»Hafið j)ér lesið bókina??
»Já,« svaraði hann.
»Alla bókina?«
»Nei, aðeins eina síðu.«
»Pá getið þér heldur ekki dæmt
um bókina,« sagði andstæðingurinn.
»Jú, víst get ég dæmt um hana,
J)ó að ég hafi ekki lesið nema eina
sfðu. Ef ég fer niður í kjallarann
minn og geng að ámu, sem þar er
og fylli eitt glas með innihaldi henn-
ar, bragða á þvl og finn, að það er
edik, þá þarf ég ekki gð drekka allt
tdikið úr ámunni til þess að geta
skorið úr um það, hvort edik sé í
henni eða ekl<i!«
★
Pann tíma, sem þú notar til J>ess
aö dæma aðra skaltu nota til l>ess
aö dæma sjálfan þig.
★
Brezka og erlenda Biblíufélagið
hefir gefið út Biblíuna með hlindra-
letri, á 40 tungumálum.
★
f London er að jafnaði 1 kirkja
eöa guðsþjónustuhús fyrir hverja
1810 íbúa.
★
Eitt sinn er Olf. Kicard átti að
prédika var mikil J>röng í kirkjunni
og fólk ruddist áfram meö olnboga-
skotum og stympingum. Einhver í
þyrpingunni blótaði, og þegar kirkju-
vörðurinn heyrði það fór hann gram-
ur til Ricard og sagði: »Það var
einhver, sem bölvaði inni í kirkj-
unni!« »Pað er ágætt,« svaraði Ric-
ord, »þá hefir rétta fólkið komið i
kirkjuna — það þarf að taka sinna-
skiptum!«
★
Guð er eins og hann sjálfur segir
í orði sfnu, en ekki eins og hinum
lftilfjörlega huga þínum virðist að
hann ætti helzt að vera.
★
Gjaíir aflicntar »Bjarma«.
Til iilaösius í febrúar: S. S. 1 kr.
N. N. 10 kr.; G. G. 13 kr.; G. R,
5 kr.; A. G. 3,30; K. N. 3 kr.; R.
G. 2 kr.; ónefndur 135 kr. »úr spari-
bauk« 7,46. Alls 179,76. Kærar ])akkir!
★
TIl krlstniboðs: Frá kvenfélaginu
»Fjólu« í Miðdalahrepp 5 kr. Frá
Miðskógi 5 kr. Peningarnir afhentir
gjaldkera Kristniboðssambandsins.
Hjartans þakkir!
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.
17
Britta leit upp; hún var alvarleg á svip.
»En ])ú veizt það ekki vel, þér þykir áreiðan-
leg-a. ekki eins vænt um hann og þú lætur,«
sagði hún.
Það kom reióiglampi í augu Elsu. Það vai
broddur af sannleika í orðum Brittu, sem hafði
stungið hana, og til þess að verja sig, stakk hún
aftur, án þess að skeyta um með hve miklum
sársauka það hitti Brittu,
»Hvers vegna ertu svona viðkvæm fyrir
Hjálmari?« spurði hún. »Maður gæti næstum
hajdið, að þú værir ástfangin af honum.«
En. á næsta augnabliki iðraðist hún eftir að
hafa sagt þetta, þegai' hún sá, hver áhrif þaö
hafði. Britta hrökk við og leit niður, eins og
hún hefði fengið högg framan í sig.
Elsa var ekki harðbrjósta, hún vorkenndi litlu
vinkonunni sinni og varð gagntekin af löngur.
til þess að draga úr sársaukanum, sem hún hafði
valdið henni, með þessari ónærgætnislegu at-
hugasemd sinni.
»Þú skalt ekki taka það nærri þér, að ég' hefi
getið upp á þessu leymlarmáli þínu,« sagði hún
í blíðum rómi. »Þú þar-ft ekki að blygðast þín
fyrir að verða ástfangin af svona. duglegum og
myndarlegum pilti eins og Hjálmari. Það lá við,
að ég yrði það sjálf, skal ég segja þér, en ég
vissi, að það var heimskulegt, af því að ég er
miklu eldri en hann. En þú ert einmitt við hans
18
hæfi. En hvað þið verðið indæl saman sem
hjón.«
»Segðu. ekki þetta!« sagði Britta og varð jafn
í’jóð og hún áður var föl.
En Eilsa brosti og kyssti litlu vinkonuna sína
þrátt fyrir mótspyrnu hennai’.
»Þú skalt gæta þess að draga þig’ ekki of mik-
ið í hlé, vina mín,« sagði Elsa með vingjarnle.gu
gamni; hún ætlaði með því að gera gaman úr
þessu öllu en jafnframt að gefa góð ráð. »Þú
getur vel dreg'ið hann að þér, ef þú reynir til
þess og g’erir það án þe,ss að mikið beri á. Þú
veizt alls ekki, hversu auðvelt það er í raun og
veru að veiða karlmennina.«
En Britta þagði. Hún var of feimin að eðlis-
fari til þess að reyna að draga nokkurn til sín.
Hún var miklu líklegri til ]>ess að setja einskon-
ar vegg milli sín og þess, sem hún elskaði, af
eintómri hræðslu við það að virðast nærgöngul. I
»Ég skal segja þér nokkuð,« hélt Elsa áfram
með trúnaðarmálrómi, »nokkuð, sem þú mátt
ekki segja nokkrum lifandi manni enn þá, og
það er, að ég’ ætla að trúlofast honum Eiríki í |
vor, ]>egar hann kemur heim.«
»Ö, Elsa, þaðJief ég ekki haft neina hugmynd
um!« sagði Britta undrandi og bætti ósjálfrátt
við í sömu andránni: »Veit Hjálmar það?«
»Nei, en hann fær að vita það, jafnskjótt og j
Eiríkur kemur heim.«