Bjarmi - 15.02.1937, Blaðsíða 4

4
B J A R M I
„STÓR EYRU EN LÍTILL
MUNNUR — “
Framh. af 2. síðu.
hann hélt í Kaupmannahöfn,
sagði liann meðal annars:
— Við erum ef til vill fús
á að fara á samkomur. Og við I
þökkum ræðumanninum á efl- \
ir fyrir hans góða boðskap, en
svo förum við heim, drekkum
tvo holla af kaffi og förum síð-
an að hátta. Meira skeður ekki
fyr en á næstu samkomu. Eg
segi, það eru of margir kaffi-
kristnir, sem ekki eru með í
starfinu fyrir útbreiðslu fagn-
aðarerindisins. Hinar mörgu,
lokuðu varir, eru merki um
sjúkar sálir .... Við höfum
misst trúna á Biblíuna og kraft
lieilags Anda. Þess vegna skul-
um við biðja um trú og um
styrk Andans, til að geta stöðv-
að þær miljónir sálna, sem æða
út í eilifa glötun. Við slculum
biðja um vakningu fyrir okk-
ur sjálf og landið okkar, vakn-
ingu, sem getur svift burtu
allri dej'fð okkar og vakið okk-
ur til vilundar og ábyrgðar
á hinum ófrelsuðu sálum.
Hrað er hinumegin?
í amerísku blaði var fyrir noklmi
eftirfarandi frásögn:
Mjög veikur maður sneri sér að
Iækni sínum, trúuðum lækni, um
leið og hann var að fara, og sagði
við hann:
„Eg vildi gjarnan spyrja yður að
einu, læknir.“
„Gjörið svo vel“, svaraði læknir-
inn.
„Mun mér batna? Farið nii ekki
með mig eins og barn; eg hefi rétt
til að vita það. Segið mér það nú.“
„Já, eg skal segja yður það“, sagði
læknirinn. „Eg hefi enga áslæðu til
að efast um að yður muni batna.“
„Jæja“, sagði sjúklingurinn, „eg
þarf að spyrja yður að einu enn. Fæ
eg annað kast síðar?“
„Já“, sagði læknirinn, „það fáið
þér.“
„Og þá?“
„Já, þá getur verið að yður batni
aftur. En annað eða þriðja kast mun
vafalaust færa yður dauðann“.
Maðurinn þreif í yfirhöfn læknis-
ins og sagði við hann:
„Læknir, eg er hræddur við að
deyja. Eg verð að segja yður hrein-
skilnislega að eg er hræddur ,við að
deyja. Segið mér, hvað er hinumeg-
in?“
Læknirinn svaraði rólega: „Það
veit eg ekki“.
„Vitið þér það ekki? Þér eruð
kristinn og vitið ekki hvað er hinu-
megin?“
Læknirinn svaraði í fyrstu engu,
en gekk út að dyrunum og opnaði
þær; fyrir utan hafði heyrst krafs
og ýlfur. Þegar nú dyrunum var lok-
ið upp, stökk hundur læknisins inn
í herbergið og lioppaði upp um hann
með gleðilátum.
Lækhirinn sneri sér að sjúklingn-
um: „Tókuð þér eflir hundinum?
Hann hefur aldrei komið inn í þetta
herbergi. Hann vissi ekkert um
hvernig umhorfs var hér. Hann vissi
ekkert,hreint ekkert,nema þetta eitt:
hann vissi að húsbóndi hans var
hinumegin við dyrnar. Og um leið og
ég opnaði stökk hann inn. — Eg
veit aðeins lítið um hvað er hinu-
megin við dauðann, en eitt veit eg:
búsbóndi minn og meistari er ]>ar,
og það er nóg; svo þegar dyrnar
opnast, geng eg inn um þær án ótta,
aðeins með gleði.“ —
í kirkju nokkurri í Glogau i
Schlesíu er gömul tafla úr steini,
sem á er höggin mynd af seglskipi
fyrir fullum seglum, og með áletr-
uninni: Surgit surgentibus undis, þ.
e. hún (kirkjan) ris með hækkandi
bylgjum.
Heimsfræyur
íþróttamaður.
Jesse Ovvens heitir negri frá
Bandaríkjunum, er vakti athygli alls
heimsins i suniar, sem leið, fyrir
svo frábær afrek á Olympíuleikjun-
um í Berlín, að slíks var varla dæmi.
Einig vakti hann athygli þeirra, er
kynntust honum fyrir það, live prúð
framkoma hans var, og með hve
mikilli gleði hann gekkst undir all-
an þann aga, sem með þurfti til að
ná sem beztum árangri. En stórblöð-
in létu sér ekki eins annt um það,
að láta þess getið, að þessi afburða
glæsilegi íþróttamaður var 1 i f-
andi kristinn, eins og að flytja
fréttir af sigrum hans. Hann er af
fátæku fólki kominn, en hefir samt
verið settur til mennta og tekur virk-
an þátt í kristilegu starfi meðal stú-
denta. Einnig er hann leiðtogi æsku-
lýðsstarfs metodistalcirkjunnar í bæ
sínum.
Þú gefur Jesú -
sál þína — og vinnur hana.
Malt. 10, 39.
tíma þinn — og vinnur hann.
I. Tím. 4, 8.
jarðneska hamingju þína — og
vinnur hana. I. Tím. 6, 6.
peninga þína — og vinnur þá.
Lúk. 18, 22.
vini þína — og vinnur þá.
Post. 16, 31.
allt, sem þú átt — og vinnur það.
Lúk. 18, 29 nn.
syndir þínar — og missir þær.
Lúk. 7, 41.
áhyggjur þínar — og missir þær.
I. Pét. 5, 7.
eigingirni þína — og missir hana.
Gal. 2, 20.
ótta þinn við dauðann — og miss-
ir hann. Róm. 8, 38 nn.
15
hún vera eins og þjófur, sem væri i þann veg-
inn að brjótast inn til aS stela.
„Svei.“
En samt var nú barnsleg forvitni hennar
vöknuð. Gaman væri nú að sjá hver það gæti
vérið, sem væri að skrifa Klöru — henni, sem
kalla mætli vanskapaða. — Það voru meira að
segja tárablettir á umslaginu.
Hún settist varlega á bekkinn, dróg bréfið til
hálfs út úr umslaginu og liitti svo á, að lnin gat
lesið undirskriftina — Holger Yilsby.
„Hver var hann, þessi Holger Vilsby “
Allt í einu skrjáfaði í trjárunni þar rétt hjá.
Henni brá svo við, að henni varð ósjálfrátt á
að reka upp lítið óp og spratt upp af hekknum.
„Nú, þetta var þá ekki annað en fugl“.
Hún settist aftur og leit varfarnislega í kring-
n m sig.
Nei, enginn virtist vera nálægur. Nú var hún
ólm i að lesa bréfið.
Hún tók það út úr umslaginu í flýti, braut
það sundur og tók að hlaupa vfir það með þvi-
líkri æsingu og ákafa, að blöðin titruðu i hönd-
um hennar.
Bréfið var fjórar þéttskrifaðar siður.
Allt í einu var nafn hennar nefnt við hliðina
á henni. Það hljómaði strangt og alvarlega i eyr-
16
um hennar og smaug ens og dómsorð í gegn-
um liana.
„Edel!“
Iiún lcit upp og stóð Klara þá frammi fyrir
henni. Hana langaði að segja eitthvað, en hún
kom engu orði upp. Henni fanst smánin leggjast
hlýþung á höfuð sér og knýja það til jarðar.
„Edel, hvernig gaztu fengið þig til að gera
þetta?“
Nú var röddin mýkri, en þó ásakandi.
En Edel sat hreyfingarlaus. Þetta kom svo
óvænt og skyndilega yfir hana. Hún hafði
aldrei gert neitt þessu líkt áður.
Klara settist hjá henni og hún fann arm henn-
ar um hálsinn á sér.
„Líttu á mig, Edél.“
Nú var röddin blíð og biðjandi.
Edel leit upp mjög dræmt. Andlit hennar
var hvítt eins og marmari.
Klöru var þá litið í hrein, barnsleg og trú
augu, sem horfðu á hana skelfd og biðjandi.
Hugsanirnar tóku þá að fljúga í gegnum sálu
hennar, liver um aðra þvera.
Hvers vegna þurfti hún að gleyma bréfinu
í þetta eina sinn? Hvers vegna skyldi Edel —
einmitt liún finna það?
Úr ýmsum áttum.
Prófessor Hallesby notaði jólaleyfi
sitt að þessu sinni, til að ferðast
uni Danmörku og prédika. Þessi
heimsókn hans hefir e. t. v. vakið
meiri athygli en nokkur önnur
heimsókn lians þangað. Fólk hefir
streymt að svo þúsundum skiptir og
hlustað á hann kveld cftir kveld, og
blöðin flutt útdrátt úr ræðum hans
og vinsamleg unnnæli. T. d. hlust-
uðu eilt kveldið í Aarhus á hann
um 1900 manns, og siðasta kveldið
þar í borg um 2000, í Nr. Nissum
800, i Lemvig 1500 og í Tarm um
1700, og varð þar að nota gjallar-
horn í f j ó r a sali samtímis. —
Þetta er sigur G u ð s o r ð s, því
prófessorinn reynir ekkert til að
tala eins og eyrun klæja!
*
Biskupinn í Cambridge á einu
sinni að hafa haldið ræðu fyrir
flokki skólabarna um hina „kristnu“
málfræði.
„Þið vitið vel,“ sagði hann, „að
maður er vanur að kalla „ég“ fyrstu
persónu, „þú“ aðra og „hann“ þriðju
persónu. En þetta er rangt, já, svo
vitlaust, að þvi verður alveg að snúa
við, ef það á að verða rélt. Fyrir
okkur, sem kristin eru, á „hann“ að
vera fyrsta persóna, þvi það er Guð,
sem við er átt. „Þú“ verður önnur
persóna, það er náungi minn; „ég“
kem síðast. Ef þið munið þetta, mun-
uð þið ekki hugsa svona mikið um
ykkur sjál f.“
*
Sjöunda febrúar kom saman guð-
leysingjaþing i Moskva, sem mun
vera stærzta guðleysingjamót, sem
haldið hefir verið.
Guðleysingjar, og svo nefndir
frihyggjumenn, koma saman á
þetta þing, og er búizt við 1600
fulltrúum frá 40 löndum. Aðaltil-
gangur' þingsins verður, að þvi er
norska blaðið „Kyrkor under Kor-
set“ segir, að hrinda af stað al-
heimsbaráttu gegn trúarbrögðum
og stofna sjóð fyrir alheimsbaráttu
trúleysingja.
Hið eftirtektarverðasta við þetta
þing er ekki það, að það er guð-
leysingjaþing, eða hve margir full-
trúar verða, heldur hitt, að það
sýnir alþjóða samtök gegn trúar-
brögðum. Þetta verður fyrsta öfl-
uga þing þessarar tegundar, sem
liáð hefir verið.
Hreyfing þessi styðst að miklu
Icyti við hina rússncsku guðleys-
ingjahreyfingu, en hún hefir starf-
að af miklum krafti i 18 ár. Nú
er talið, að hún eigi um 6900 fé-
lagshús, 146 guðleysingjaskóla, 102
uppeldisstofnanir, 80 trúleysissöfn
og gefi út 1,2 milj. guðleysisrita í
Moslcva árlega.
*
Sumum blöskrar ef til vill að lesa
þetta. En aðrir lofa Guð fyrir það,
að hann slcyldi opna augu þeirra
og frelsa þá undan hinu liræðilega
blindandi valdi, sem heitir sijnd.
Það er gott, þegar slíkt sem þessi
frétt er lesin, að hafa vitnisbuð
Guðs Anda í lijarta sér og vissuna
öruggu, „að allt, sem af Guði er
fætt, sigrar heiminn, og trú vor,
hún er siguraflið, sem hefir sigr-
að heiminn.“
En hver er sá, sem sigrar heim-
inn, nema „sá, sem trúir, að Jesús
sé sonur Guðs?“ I. Jóh. 5, 4—5.
Átt þú þessa sigurríku trú?