Bjarmi - 01.08.1941, Blaðsíða 4
4
B J A R M I
„ÞETTA ER RAUNVERU-
LEGT!“
Frli. af 2. síðu.
illega og merlvti liana kyrfilega j
með rauðum stýl sínum. Eitt sinn j
þurfti ég að skreppa burtu i tvo 1
daga. Þegar ég kom aftur mætti
ég Liao majór um 3 km. frá borg- j
inni. Síðar frétti ég að hann hafði ■
farið frá miðdegisverði sínum til
þess að reyna að liitta mig á leið- j
inni. Þegar ég loks fór alfarinn tók |
okkur það báða sárt, því við vor-
um orðnir góðir vinir. Foringj-
arnir lofuðu að hittast daglega, til
þess að lesa Bibliuna, biðja og l
vitna íyriir mönnum sínum, um
Iírist.
(Francis H. Scott
í Tlie Presbyteran.)
Frá starfinu.
í þessum mánuði mun ólafur ólafs-
sou kristniboði fara til Norður- og
Austurlands og halda þar samkomur '
eftir því sem föng eru á.
Gunnar Sigurjónsson, cand. theol.,
starfar í Vestmannaeyjum síðari hluta
þessa mánaðar.
Fréttir frá sumarstarfi K.F.U.M. og
K. bíða næsta blaðs.
Það er orðið nokkuð langt síðan að
„Bjarrni" hefir hirt kvittanir fyrir gjaf-
ir til starfsins. Fer hér á eftir skrá
yfir þær gjafir, sem borizt hafa til
blaðsins, síðan síðast var kvittað fyrir
gjafirnar og til þessa.
Til kristniboðsins: Frá S. C. kr. 10,
M. J. kr. 50, H. S. kr. 10, N. N. kr. 5,
S. E. kr. 5, Snorri, Hrej/in, Rafn, Hróð-
mar kr. 20, G. S. kaupm. kr. 10, N. N.
kr. 20, S. S. kr. 10, N. N. kr. 10, N. N.
kr. 10, N. N. kr. 5, N. N kr. 10, N. N.
kr. 10, N. N. kr. 10, N. N. kr. 20, N. N.
kr. 10, N. N. kr. 10, A. S. kr. 25, N. N.
kr. 5, kr. 10 til minningar um Eyjólf
Guðlaugsson, frá Eddu.
Til Bjarma: N. N. (Akureyri) kr. 10,
.1. E. kr. 10, Þ. N. kr. 10, S. G. kr. 20,
G. Ó. kr. 2, N. N. kr. 25, V. Þ. kr. 5,
N. N. kr. 5, S. Á. kr. 5, N. N. kr. 10,
N. N. (Akureyri) kr. 10, N. N. kr. 3.
Til starfsins: I. K. kr. 30, N. N. kr. 10,
N, N. kr. 5, N. kr. 25, V. J. kr. 100,
nafnlaus sending kr. 50.
Kærar þakkir fyrir allar gjafirnar!
Athugaðir
þá auglýsinguna á öftustu síðu í
síðasla tbl. „Bjarma"? Þar voru
auglýstar nokkurar bækur, sem
þá ættir að kaupa, ef þá hefir
ekki gert það þegar. — M$ð því
stgrkir þá starfið og eignast góða
bók.
Hjálparnefnd evangeliskra líðandi
kirkna í Evrópu, sem hefur aðsetur í
Kaupmannahöfn, sendi í vor 5000 pes-
eta til hjálpar evangelisku kristniboði
á Spáni. En þar í landi eiga evangel-
iskir söfnuðir við mikla erfiðleika að
stríða, skólum þeirra er lokað og guðs-
þjónustur hindraðar.
Sama nefnd sendi einnig 10.000 krón-
ur til þess að styrkja frjálst kirkjulegt
starf i Noregi og gerir ráð fyrir að
senda frekari fjárstyrk þangað. Fyrir
skömmu voru Norðmenn aflögufærir
til styrktar öðrum, en nú eru tímarnir
breyttir.
Enn fremur áformar nefndin að
styrkja lútherska söfnuði í Frakklandi
og stofnanir Bodelschwinghs í Þýzka-
landi.
mifiCiilTTA
Skáldsaga eftir
ÖNNU ÖLANDER
(FRAMHALDSSAGA
og það var bjart hálfrökkur Jóns-
messunæturinnar, en kvöldroðinn
lá enn yfir fjöllunum, langl, langl
burtu. Það var eins og mildur blær
yfir grænum birkilundununr, og
kvöldroðinn endurspeglaðist í
vatni árinnar.
„Drottinn, Guð minn, hversu dá-
samleg eru verk þín!“ sagði gamli
maðurinn og/spennti greipar.
„Ég verð aldrei þreyttur á að
skoða dásemdaverk Guðs. Þau eru
ávallt eins og ný. Það er ef til vill
þess vegna, að það, sem er fegurst
hér, skal einnig finnast á hinni
nýju jörð i fullkomnun, því að þar
mun ekki vera nein s y n d.“
—o—-
Bréf frá Birgittu heim:
Elsku mamma!
Nú er ég komin hingað, og afa
jíykir vænt uin að eg er hjá.hon-
um. Hann er ellilegri og veiklu-
legri en i fyrra sumar, en jafn góð_
ur, glaður og vingjarnlegur. Nui
horfir líann með löngun fram til
þess dags, er elsku mamma kemur.
Þangað til sá dagur kemur verð ég
að gera allt sem í mínu valdl
stendur. Afi les mikið í gömlu
hókunum sínum eins og áður, en
stundum verður hann þreyttur, og
þá Ies ég fyrir hann — upp úr
Biblíunni og bókum eftir Rosen-
íus og Arndt — ég man ekki öll
nöfnin. Afi segir stundum, að a ð-
a 1 a t r i ð i ð hafi verið ljósara og
þýðingarmeira fyrir kristnum
mönnum fyrri tíma en það er fyr-
ir fólki nú á vorum tímum, og
þess vegna elskar hann gömlu
bækurnar.
Mér finnst reyndar, að þær séu
langdregnar, en ég vil gjarna gleðja
afa. Hann er nokkuð mikið áin-
man^ og það er slæmt, að móður-
bróðir minn á ekki dóttur, þvi að
enda þótt Hedda frænka sé mjög
góð við afa, er hún svo önnum
kafin vegna húskaparins og vegna
gesta og ýmislegs annars. Sixten
er aðeins heima í fríunum og er
svo fullur af gáska og ærslum, að
afi verður fljótt þreyttur á því.
En annars getur hann verið mjög
duglegur.
Hérna er, eins og ávallt, undur-
samlegt og hrífandi fallegt. Ég
gleðst af því, að ég hef herbergi
með svölunum, sem snýr út að
ánni. Þar get ég setið við opnar
dyrnar eða úti á svölunum á kvöld-
in, þegar búið er að bjóða góða
nótt. og aldrei verð ég þreytt á
hinu undursamlega útsýni. Þú
veizt það eins vel og ég, mamma,
en ég verð að tala um það, live
ég nýt þess. Ég sat þar svo lengi
úti í gærkvöldi, að ])ú mundir á-
reiðanlega hafa ávítað mig fyrir
það, en ég g a t ekki annað. Elfan
rann leiðar sinnar, mílu eftir milu,
með svalt, glilrandi valnið, og
dunurnar frá fossinum voru eina
hljóðið, sem heyrðist um bjarta
miðsumarsnóttina. Kvöldroðinn
dvínaði meir og ineir yfir skógin-
um í norðvesfri, en í staðinm sást
hinn vaxandi Jjóshjarmi í austri,
og mér fannst næstum, að ég
hejæði fuglakvak. Svo fór ég loks-
ins að hátta eftir hina dásamlegu
miðsumarvöku mína. Og dunurn.
ar i fossinum virtust koma frá ó-
sýnilegum heimi, langt, langt íi
burtu héðan.....
Snemma um eftirmiðdaginn
sátunr við öll á veröndinni, sem
snýr út að ánni, og þegar húið var
að drekka kaffið, bað afi mig umi
að sjrila á fiðhma hans pabha. Ég
spilaði fallegustu lögin mín, og
])að hvíldi slíkui' andi jdir öllu, að
það var til þess að koma manni í
hrifningu — þetta dýrðlega útsýni
um miðSumaiiltvöM. Einmitt þegar
ég var að Ijúka við að spila „Sem
stjarnan skær á himni hátt“ kom
ein af stúlkunum og tilkynnti, að
tveir ferðamemv væru komnir,.
sem vildu fá nokkrar upplýsingar
urn héraðið. Gestrisinn að vanda,
bauð Jakob frændi þeim að koma
og hvílast um stund. Það kom lieitt
kaffi, og svo höfst fjörugt samtal.
.... Okunnu mennirnir voru bar-
ón von Helldén og vínur lians,
Salómon veiðistjóri, og voru þeir
á gönguferð hér upp frá — báðir
mjög viðkunnanlegir uiigir menn.
Barón von Hellden er fallegur eins
og reglulegur ævintýraprins, með
lindrandi, dökk augu og með suð-
rænt yfirbragð. ITann var mjög
fjörugur og hafði áhuga fyrir
öllu, og áður en þeir héldu áfram
leiðar sinnar, varð ég að spila
nokkur lög ____
I næstu viku byrjar heysláttur-
inn. Það tekur mig blátt áfrani
sárt að sjá fallegu blómin á engj-
unum og ilmandi smárablómin
falla fj'rir Ijánum. Ég þarf á
hreyfingu að halda eftir allan
lesturinn i vetur og er að Iiugsa
um að hjálpa til með að raka og
aka ofan á heyhlassinu. Það verð-
ur hrífandi. Þegar fjallaleysingin j
fer að minnka, hefir Edvarð lofað
að róa með okkur yfir til eyjar-
innar í fossinum —- þá höfum við
kaffi með í nestið. Ég vildi óska,
að þú, elsku mamma, og Daníel
frændi, væru komin hingað í stað
þess að vera niður í heitum. bæn-
um, en það er ef lil vill fallegt
a kvöldin úli í garðinum —1 þá
reikar hugurinn heim.
Ég bið innilega að heilsa Daníel
frænda! Ég sé það alltaf betur og
betur — og afi segir liið sama —
að ég á honum m i k i ð að þakka.
Ef hann hefði ekki levst úr mörg-
um erfiðum viðfangsefnum á ár-
unum, sem liðin eru — liver veit
])á, hvort ég hefði náð prófi. Og
þolinmæði elsku mömmu við
Brittu litlu — þolimnæði og kær-
leikur! Ég veit að ég á tvo að
heima, sem biðja fyrir mér. —
Þ ö k k f y r i r! Haklið út! —
Stundum skil ég ekki sjálfa mig
I gær, þegar ferðamennirnir
j
l tveir komu, reikaði Iiugur minii
| til iiins ekskaða p a b b a. Það vai'
| á slíku ferðalagi, sem liann fann
: liina elskuðu móður mína liérna
á búgarðinum við ána, ég var að
hugsa um það í nótt úti á svöL
. unum.
J Margfaldar kveðjur frá öllum
i liérna! Afi sendir sérstaka kveðju
I — livernig var hún nú aftur? —-
„Drottinn er hlutskipti mitt“, og:
„p, huggari,, milt lijarta
er heitt af djúpri þrá!“
Ég kyssi hendinr þínar, elsku
mamnia, varir þínar og hárið þitt.
Líði þér vel!
Þín Britta litla.
Frú Margrét las þetla bréf úti
í garðinum.. Það hafði komið með
kvöldpóstinum. Og þegar hún var
búin, kyssti hún þettskrifaðar
blaðsíðurnar.
„Elsku barnið milt,“ sagði hún
hálfhátt, „alltaf er hún sjálfri sér
lík — alltaf opinská og glöð. Æ,
bara að gamlii: fáðir minn geti sáö
nokkrum frækornum eilífðarinn-
ar-í unga hjartað hennar! En enn
þá er jarðvegur hjarta hennar
grýttur. Aðeins G u: ð getur plægt
hann.— gerl plógförin tilbúin til
þess að tafca á móti sæðinu ....
Hún andvarpaði og lök aflur til
við vinnu sina. Allur lieimurinn
lá opinn fyrir Brittu litlu, liinn
lu'osandi lieiimur með glysi sínu
og hégóma. Ælli það hafi verið
ævintýraprlnsinn, sem liana var
að dreyma um úti á svölunum uiu
miðsumænxöttina
. — Skjalavörðurinn kom nú
gangandi frá einum af ldiðargang-
stígunum, með liendurnar fyrir
aftan bak, eins og hann var vanur-
„Birgitta hiður að heilsa! Vill
skjalavörðurinn lesa bréfið? Eng-
in leyndarmál _____“
„Þökk fyrir!“
Hann settist niður á garðbekk-
inn, og þegar liann var búinn, sást
alvörugefið bros á vörum lians.
„AHtaf sjálfri sér lílc! Unga
hjartað hennar er næmt fyrir á-
hrifum — óskrifuð blöð í bók
hjartans. Það Icoma áreiðanlega
l margir, sem vilja slcrifa þar — en
liinn eilífi Guð skrifar einnig á bin
hvitu blöð á sinn liátt.“
„Já, það gerir liann, og það
huggar mig,“ sagði frú Margrét.
„Stúlkan mín veit sannleikann.
Þegar Guð getur fengið liana til
þess að lilusla á raust lians, þarf
hún aðeins að trúa, og það veit
hún þegar. Þá getur Guð gert liiÖ
vel þeklcta orð lifandi fyrir hjart-
anu....“
„Mætli það vera,“'sagði skjala-
vörðurinn stillilega. „Hin kæra
æska á vprum. dögum segir, að
hún herjist fyrir háu takmarki —
fyrir því, sem er göfugt og mikil-
fenglegl. Og það er vissulega gott
málefni. En maður getur elcki har-
izt fyrir háleitu marlci, svo lengh
sem barizt er uni. manns eigið
lijarta haráttu, seni maður elclci
veit, hvernig lyktar. Tveir vold-
ugir herjasl um sálirnar —’það er
gott, að annar er sterkari. Aðeins
hann getlU’ gefið hirtu og frið