Bjarmi - 01.01.1969, Blaðsíða 25

----------------------------------------------------^
Persónulegur vitnisburður
Mikið er ritað og rætt um vakningu, og menn undrast, hversu lítið
er um vakningn nú á tímum. Jafnframt er haft orð á l>ví, að erfitt sé
að ná til vantrúaðra manna, þar eð þeir sæki lítið sem ekkert kirkjur
og samkomuhús.
Úti í Eþíópíu verða vakningamar ekki fyrst og fremst í sambandi
við stórmót og miklar framkvæmdir. Ekki heldur fyrir starf prédik-
aranna. 1 Eþíópiu verða vakningarnar heima í kofunum. Kristnir
memi bjóða nágrönnum og ættingjum heim til sín. Svo sitja þeir þar
og tsila um Jcsúm. Á þennan hátt ávinnast þeir einn og einn eða fleiri.
Og vakningin breiðist út. Og svo hendir það, að fulltrúar koma frá
þessu fólki, sem er að vakna, til kristniboðans og biðja um að fá kenn-
ara. Kristnu mennirnir eru „andlegir smitberar“.
Skyldi ekki vera unnt að ná tengslum við mennina á þennan hátt
einnig hér hjá oss? Hefur einhver tíma tii þess nú á dögum, og er
unnt að bjóða nokkrum til sín, án þess að neitt annað standi til?
Það er ekki skipulagið, sem skapar vakningu, heldur menn, sem
eru tendraðir af fagnaðarerindinu. Áhuginn á því, að aðrir frelsist,
vaknar þar sem kærleikur Krists er ráðandi afl £ hjörtunum. J>á skaj)-
ast neyð, og hún fær útrás, þegar hafizt er handa. „Kærleikurinn ger-
ir menn uppfinningasama.“
Með þessu er ekki sagt, að ekki sé þörf á skipulegu starfi og pré-
dikurum. Prédikarar eru allt of fáir. J?ar, sem einstaklingamir em
vitni, þar vex þörfin á boðun og hjálp. — I'að sjáiun vér lika í vakn-
ingunni í Eþíópíu.
G. Vinskei, kristniboði.
V____________________________________________________________________
er að ganga þann veg, því það
er ekki spurt eftir vilja Guðs).
Guð sendi Móse, og gaf honum
lög sín og fyrirskipanir ásamt
allri þjóðinni. Guð sagði þjóð-
inni m. a.: „Og þér skulið vera
heilagir fyrir mér, því að eg,
Drottinn, er heilagur, og hefi
skilið yður frá þjóðunum, til
þess að þér skuluð vera mínir.“
3.Mós.20,26. ,,Og helgizt og ver-
ið heilagir, því að eg er Drott-
inn, Guð yðar. Fyrir því skuluð
þér varðveita setningar mínar
og halda þær (til þess að geta
orðið heilagur); Eg er Drottinn,
sá er yður helgar.“ 3. Mós. 20,7.
„Þér skuluð eigi gjöra yður
falsguði — Mína hvíldardaga
skuluð þér halda og fyrir mín-
um helgidómi lotningu bera; eg
er Drottinn! — Og eg vil gefa
frið í landinu, og þér skuluð
leggjast til hvíldar og enginn
skal hræða yður; óargadýrum
vil ég eyða úr landinu og sverð
skal ekki fara um land yðvart.“
3. Mós. 26. kafli. Hér lofar Guð
friði á jörð, en einungis í fyrir-
heitna landinu, Kanaanslandi,
sem Guð vildi að yrði þjóðinni
Paradís á jörðu — Guðsríki, ef
boðorð Guðs yrðu trúlega hald-
in og allar Hans fyrirskipanir.
„Ég vil, segir Guð, snúa mér
til yðar og gjöra sáttmála minn
við yður. Og eg mun reisa íbúð
mína meðal yðar og sál mín skal
ekki hafa óbeit á yður. Og eg
mun ganga um meðal yðar (eins
og í Eden) og vera Guð yðar,
og þér skuluð vera mín þjóð!
Eg er Drottinn, Guð yðar, sem
leiddi yður út af Egyptalandi,
til þess að þér væruð eigi þræl-
ar þeirra; og eg braut sundur
ok-stengur yðar og lét yður
ganga lausa.“ Heyr! Guð lofar og
Hann hótar einnig. Hér skilst
mér Guð gefi ísraelsþjóð frelsi
til að velja veg lífsins eða veg
dauðans, því að Guð segir enn-
fremur: „En ef þér hlýðið mér
ekki og haldið ekki allar þessar
skipanir, og ef þér hafnið setn-
ingum mínum og sál yðar hef-
ur óbeit á dómum mínum, svo
að þér haldið ekki allar skipanir
mínar, en rjúfið sáttmála minn,
þá vil eg gjöra yður þetta: Eg
vil vitja yðar með skelfingu —
svo að augun slokkna og lífið
fjarar út. — Þér skuluð sá sæði
yðar til einskis, því að óvinir
yðar skulu eta það. Og eg vil
snúa augliti mínu gegn yður og
þér skuluð bíða ósigur fyrir
óvinum yðar; og fjandmenn yð-
ar skulu drottna yfir yður og
þér skuluð flýja, þótt enginn elti
yður. En ef þér viljið þá enn
ekki hlýða mér, þá vil eg, þá vil
eg enn refsa yður sjö sinnum
fyrir syndið yðar. (Sjö eru reiði-
skálar Guðs, sem hellt er úr yfir
fólkið á jörðunni í Opinb. Jóh.).
Og ef þér skipizt ekki við þessa
tyftun mína (sem hér er sagt)
—, heldur gangið í gegn mér, þá
vil eg einnig ganga í gegn yður
með þungri reiði og refsa yður.
Eg vil láta sverð koma yfir yð-
ur, er hefna skal sáttmálans;
munuð þér þá þyrpast inn í
borgir yðar, en eg vil senda drep-
sótt meðal yðar og þér skuluð
seldir í óvina hendur.“
Þannig segist Guð tyfta og
aga fólkið, sem Hann tekur að
sér. Og ef eg trúi þessum orðum
Hans, sem eg gjöri, þá skil eg
betur orð Hans er Hann segir:
„Sé hinum óguðlegu sýnd vægð,
læra þeir eigi réttlæti." Vér eig-
um því að læra réttlæti af því
sem við líðum hér á jörð, því
hér á jörðu segist Guð tyfta oss
og aga. „Alla þá, sem eg elska,
tyfta eg og aga; ver því kost-
gæfinn og gjör iðrun!“ Þá á
Krists lýður að taka þessi orð
einnig til sín, því þau eru skrif-
uð í Opinb. 3,19. Á. Þ.
Kom þú, andi kærleikans.
Æ, hve vér þörfnumst þess,
að andinn frá himni nái tökum
á þjóð vorri. Tíðarandinn —
eins og vér segjum, án þess að
oss sé ljóst, hvað vér eigum við
— tíðarandinn er aðeins að
litlu leyti ákvarðaður af anda
Guðs, af sannleika og kærleika
og hreinleika, af krafti og fús-
leika til þjónustu. Vér erum
máttlitlir og þreyttir í þessu
landi. Vér erum önugir og að-
finnslusamir og kunnum ekki
ráð til að stemma stigu við því,
sem kemur upp úr undirdjúp-
unum.
Kai Jensen.
BJARMI 25