Bjarmi - 01.01.1974, Page 15

Bifreiðaeigendur
Smyrjum bílinn fyrir yður
fljótt og vel.
Höfum fyrirliggjandi
flestar tegundir
af olíusíum
og loftsíum.
SMURSTÖÐIN LAUGAVEGI 180
Fórnar- Komum fram úr felustaðnum og höld-
máltíð. um áfram. — Innan stundar komum
við í rjóður, þar sem settar eru upp
litlar trégrindur undir trén, eins og einhvers kon-
ar leikfangahús. Þetta er einn af fjölmörgum
stöðum, þar sem fólk kemur til að færa fórnir.
Hingað rekur það hluta af búsmalanum og slátr-
ar. Öldungarnir stjórna athöfninni. Þeir saga
höfuðin af dýrunum, hægt og rólega, en fólkið
kann sér ekki læti. Það er sem það missi vitið,
jafnskjótt og blóðið fer að renna. Menn klína því
á sig, einkum á enni, kinnar og hár. Því, sem
eftir er af blóðinu, er skvett í allar áttir og sú
bæn borin fram, að Satan hlífi þeim. Þessu næst
sezt fólkið að fórnarmáltíð. Helminginn af hráu
kjötinu leggur það sér til munns. Leifarnar skil-
ur það eftir og skundar síðan á brott. Satan er
væntanlegur innan stundar til þess að hirða sinn
hlut. En auðvitað eru það bara hýenurnar, sem
njóta góðs af, og svo hrægammarnir, sem allan
tímann hafa hnitað yfir höfðum þeirra, gargandi
og gólandi.
Sídamófólkið hefur „fórnað sig“ út á gaddinn
á þennan hátt, en óttinn vex í brjóstum þess eftir
því, sem fórnarstöðunum fjölgar og hýenurnar
og gammarnir fitna.
Seiðmennirnir eru eins konar sérstök stétt í
sambandi við átrúnaðinn. Fólk lítur svo á, að
þeir séu í sérstöðu og hafi náin mök við Satan.
Komdu að kvöldi til út í kofaþyrpingu! Þú
mátt líka koma út á svalirnar á kristniboðsstöð-
inni. Þá heyrir þú trumbuhljóð úr öllum áttum,
seiðtrumbur. Þeir eru að ná sambandi við Satan.
Ef fólkið hefur orðið fyrir miklum skakkaföll-
um, veikindum, dauðsfalli, missir húsdýr o.s.frv.,
þá veit það ekki annað ráð vænna en fara á fund
töframannsins og biðja hann að sefa Satan, svo
að allt megi falla í ljúfa löð.
Þegar það nálgast kofa seiðmannsins með gjaf-
ir sínar, nemur það jafnan staðar fyrir utan og
kallar inn til hans, þar sem hann situr, hulinn
myrkri og dul. Það hrópar til hans um slysfarir
sínar og beiðist hjálpar. Ef til vill kemur svar
frá dularfullum kofanum: „Farið og sækið kú
handa mér, og ég skal athuga, hvað ég get gert
fyrir ykkur“. Það verður að sækja kú. Ef til vill
þarf brátt að sækja fleiri kýr.
Athöfnin hjá seiðmanninum hefst síðan með
trumbuslætti. Sláttur trumbunnar verður æ hrað-
ari og ólmari. Seiðmaðurinn hverfur á stað einn,
sem hann einn veit um, og er þar um kyrrt, með-
an hinir halda áfram að berja bumbur og dansa.
Ef til vill lætur hann þar fyrirberast alla nóttina,
jafnvel lengur. Þegar hann skýtur upp kollinum
á ný, má vera, að hann krefjist fleiri fórna og
gjafa, og þá verður að endurtaka allt upp á nýtt.
Þegar bezt lætur, gefur hann einhver ráð til
hjálpar, ef til vill lyf, ef til vill fyrirmæli um
15