Alþýðublaðið - 27.03.1923, Blaðsíða 2

2
S. A. G.
í greÍD í Morgunbl. á sunnu-
daginn skýrir hr. S. Á. Gís(ason
frá því að nokkrutn af leiðtog-
um >Dagsbrúnar« hafi tekist að
spilla því, að Samverjinn fengi
verkmannaskýlið við höfnina til
matgjafa í vetur, og að »ýmsir«
hafi haft það á orði við stjórn
Samverjans, að matgjafir væru
óþarfar, því annars hefðu þessir
>alþýðu!eiðtogar< fagnað því, að
börnunum væri gefið að borða.
Þessi stílsmáti hr. S. Á G. er
O
sjálfsagt mótaður eltir hans skiln-
ingi á verkalýðshreyfingunni hér
í bænum, en trúlegt .er, að á
meðal almennings mundi hann
fljótt rek» sig á þann sannleika,
að slagorð eins og >alþýðuleið-
togart í gæsalöppum háfa nú
orðið gagnstæð áhiif því, sem
þfssi góði maður heldur.
Sannleikurinn er sá, að féiagið
>Dagsbrún< sEmþykti einróma á
fundi að neita Samverjanum um
skýlið, og skýlisnefndin og bæj-
arstjórnin tók þá neitun til greina
vegna þess, að bæði nefndin og
bæjarstjórnin sáu hina brýnu
þörf verkamanna á komandi ver-
tíð fyrir þennan verustað, svo
þeir ættu ekki á hættu framar
að missa heilsu og jafnvel lífið
við það að hímá kaldir og
svangir í hrakviðrum eftir þeim
handtökum, sem þeir kynnu að
fá að gera.
Fleira má gera gott eri að
gefa börnum mat; það má t. d.
beita sér fyrir því, að teður
barnanna fái svo mikið að gera
og svo góða borgun fyrir vinn-
una, að börnin þurfi hvorki að
vera svöng né klæðlaus. Þetta
er það sem >leiðtogarriir< og
verkalýðsfélögin keppa að. Og
með allri virðingu fyrir S. Á. G.,
þá er það takmark skör hærra
en leiðtogamenska hans í þeim
hóp Jsem telur nægilegt, að geng-
ist sé fyrir því að týna molana
af borðum hinna ríku til þess
að seðja með soltin börn svelt-
andi foreldra. A. J.
Kæíurlæknir í nótt Guðm.
Thoroddsen Lækjargötu 8.
ALÞYDUBLA ÐIÐ
Alþing L
Kiðnr á við.
Lokin á fresti þeim, er þing-
mönnum er settur til þess að
koma fram með frumvörp án
þess að leita leyfis þingdeildár,
márka öldutoppinn í starfsemi
þingsins. Þangað til geta menn
geit sér vonir um, að einhver
s-tuðningur að framförum í land-
inu komi úr þeirri átt, en úr
því ,fer að halla undan. Þá fara-
að styttast stundir þess, sem fram
hefir komið f því skyni að bæta
úr því. sem aflaga fer, og er
ekki að úndra, þótt sumum þyki
þá rætast orð Ólafs pá: »Því
verr þykki mér sem oss muni
duga heimskra manna ráð, er
þau koma fleiri saman,< því að
þótt einstakir þingmenn sjái ein-
hver framfara- og umbótr-ráð,
þá er eins og þeirti samheild
þeirra, er úrslitum ræður, sé
gersamléga fyrirmunað að sjá,
hvað fram snýr og hvað aftur.
Einstaklega berlega hefir þetta
komið í Ijós á síðustu fundum,
þar sem ginið hefir vevið við
gagnslausum flugum, én jafn-
Iramt verið framið álappalegt
Umbóta-drúp.
Eitt af fiumvörpum þeim, sem
þingmaður Alþýðuflokksins, Jón
Baldvinsson, hefir borið fram til
þess að reyna að þoka löggjöf
rikisins fram á við, var um þing-
mannáfjölgun fyrir Reykjavík.
Þessi breyting er alveg sjálfsögð,
því að í Reykjavík er nú saman
kominn fullur fimti hiuti allra
landsmanna, og ættu Reykvfk-
ingar því að réttu lagi að eiga
g fulltrúa á Alþingi, þótt að eins
sé litið á mannfjölda, en auk
þess mælir margt annað með
því, að Reykvíkingar hefðu eigi
að eins hlutfallslega jafnmarga
fulltrúa sem íbúar annara héraða,
heldur hlutfallslega fleiri, því að
hagsmunir Reykvíkinga eru
miklu Ijölbreyttari og yfirleitt
gildismeiri fyrir ríkið, þar sem
hér er orðið hjarta þjóðlífsins/;
um þáð verður ekki deilt. í frum-
varpi Jóns Baldvinssonar var þó
að eins farið fram á, að þing-
mönnum yrði iölgað hér um
þrjá, svo að Reykvfkingar héfðu
Yanille
og miindluhúðingar til
páskanna í Pósthússtræti 9.
Finiti hver pakki gefinn.
Hjálparstöð Hjúkrunarfélags-
ins »Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11 —12 f. h.
Þriðjud'ga ... — 5 — 6 e. —
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e- —
Laugardaga . . — 3—4 e. -
SPMSto Mto Ltankswtrfctl 7.
liðlega sjöunda hluta fulltrúanna
í stað ellerta hluta, sem nú er.
var því farið hér svo vægilega
f kröfur. sem verjanfegt var. En
þótt öðium kjördæmum væri
ettir sem áður trygt yfirvægi í
þinginu, þá drepa þingmerin
frumvárpið við i. umræðu með
miklum meirihluta, 17 atkv. gegn
. 7. Þessir sjö voru þingmenn
Reykvíkinga, Einar Þorgilsson,
Gunnar Sigurðsson og Magnús
Pétursson. En ekki fylgdu allir
þingmenn Reykvíkinga málinu
jafn-trúlega. Til dæmis mun
Jakob Möller hafa spilt meira en
lítið fyrir því með því að þvæla
um fækkun þingmanna yfirleitt.
Má nærri geta, hvernig áhrif það
hefir haft á þingmenn sveita-
kjördæmanna, og er ekki ólík-
legt, að þeir hafi hugsað sem
svo, að þá lægí næst að byrja
á því að fjölga þéim ekki.
Rætist því neilega á 1, þing-
manni Reykvíkinga máltækið,
að sá er ekki alheimskur, sem
þegja kann. — Þá drap og
neðri deild frumvarp þeirra Jóns
og E. Þorg. um kosning þing-
manns fyrir Hafnarfjörð, sem
eigi síður átti fullan rétt á því
að ná framgangi, svo mann-
margur sem Hafnárfjörður er
orðinn. — Felt hefir neðri deild
og frumvarp Jóns um einkasölu
ríkisins á saltfiski, sem er þó
eitt helzta bjargráðið til þess
að koma öðrum aðalatvinnuvegi
landsmariuá á réttan kjöl, og