Heima er bezt - 01.11.1998, Side 25

Horft um Hellisfjörð af Sveinsstaða-
eyri. Fátt er nú sem minnir á hval-
stöðina þar annað en gufuketillinn og
leyfar af múrsteinshleðslu.
Árin 1901-1913 var hér hvalstöð í
rekstri með fjölda manns í vinnu og á
þessu tímabili er talið að stöðin hafi
tekið á móti 1243 hvölum til vinnslu.
Upphaflega var hún í eigu „Brödrene
Bull, “ sem voru norskir. En síðustu
árin var hún eign „ Chr. Salvesen &
Co. í Skotlandi.
A fyrsta áratugi 20. aldar risu upp á Sveinsstaðaeyri 14 hús, stór og smá, i
sambandi við hvalstöðina og þaðan gengu að jafnaði 3-5 hvalveiðibátar.
Haglega gert líkan af hvalstöðinni í Hellisfirði er að finna á sjóminjasafninu
á Eskifirði.
Verður því, í þessari bók, sagt fátt
eitt af öllum þeim fjölda fyrirbæra,
er að hafa steðjað í þau ijórtán ár,
sem nú eru liðin, síðan undur þessi
hófust fyrir alvöru.
Myndin á glugganum, sem sagt er frá
í greininni.
Ljósmyndin
Einn glaðan sólskinsdag sumarið
1932, lét Sigríður Sveinsdóttir Frí-
mann bróður sinn taka mynd af sér
og gamalli biblíu, sem lengi hafði
verið í ætt Viðfirðinga. Biblian var
látin liggja á borði úti við glugga,
meðan myndin var tekin, en Sigríður
sat við borðið. Þetta var uppi á þriðju
hæð hússins.
Þegar myndin var framkölluð, kom
í ljós á henni mynd af karlmanni,
sem þarna var hvergi nálægur og
enginn kannaðist við. Það var maður
við aldur, að minnsta kosti fertugur,
með skeggkraga að því er virðist.
Stendur hann þannig á myndinni að
höfuðið á honum kemur inn um
gluggapóstinn uppi yfir biblíunni.
Þessa mynd hugðu þau ekki vera
af „Þeim gamla,“ heldur einhverjum
í ættinni, sem átt hefði biblíuna.
Þó var það aðeins ágiskun.
Heima er bezt 421