Heima er bezt - 01.11.1998, Qupperneq 27

og lánsemi, gcefa og gengi, Hamast allir, herða böndin,
þér gefist hvern einasta dag. hringinn falla láta saman. Gleður aflinn, glaðnar ströndin, garpar spjalla, kerskni og gaman.
Unnur Elíasardóttir sendir okkur vísu föður síns, Elías-
ar Kristjánssonar frá Elliða, sem hann orti í sæluhúsinu á Efrisnið við Kerlingaskarð, þar sem hann hafði leitað skjóls ásamt félaga sínurn, Jóni frá Stapa, í kafaldi og byl. Segir Unnur vísuna m.a. vera um útilegumenn í Búðahrauni eða á Baulárvelli í Staðarsveit. Áskorunin í septemberheftinu vörpuðum við fram áskorun til les- enda í formi vísu eftir Aðalheiði Kristinsdóttur, sem var
Yfir djöfla og draugahöll, dimmum flalls í ranni, þakin snjó og ísum öll, svona: Astin varir alla tíð,
engum boðleg manni. innst við hjartarætur. Hún er bœði grimm og blíð,
Pétur J. Hraunijörð. verkamaður í Reykjavík, orti eftir- en best um dimmar nætur.
farandi vísur sem hann nefndi Og hér átti upphafsstafur svarvísna að vera „R,“ þar
Hafið sem áskorunarvísan endaði á þeim bókstaf.
Hafið J'agurt blikar bjart, Halldór J. Einarsson tekur áskoruninni og svarar með
brosir dagur þá við skart. eftirfarandi vísum:
Töfrar laga lýðum margt, lífsins saga kveður hart. Rómantíska eiga ást, yndislegar nætur.
Heyrum óma sœvarsöng, syngja hljómar títt við röng. Síldarljóma listug föng, lýir góma ristartöng. Konulaus ei þurfa þjást, það er sigur mætur. Reiðarslag er engin ást, örlög þrungin kvíða.
Eins og hvalur eltir síli, Konulaus í kulda þjást,
œðir knör í síldarleit. kraftaverksins bíða.
Sjáist nokkur dökkur díli, drífa að skip, sem fé á beit. Og vinkona okkar, Petra frá Kvíabekk, svarar með þessum hætti:
Sjáist torfa, köllin hvína, karlar borðum hlaupa með. Rcetur ástar enn ég á,
Arar skorða, engu að týna, og þeim ei vil farga.
ótal sporða Já nú séð. Tátafrá með blíða brá, blekkt hefi sveina marga.
Róður herða, bök sín beygja, brjóstin sverfa þreytu grand. Kári Kortsson leysir málið með þessari vísu:
Óskin verður fyrstir flýja, flytja mergð qfsíld í land. Rósir fagrar rétti þér, rjóði svanninn blíði.
Kastað vörpu, kaðlar togna, Þú ert Ijósið lífsins mér,
krafta snörpu beita tökum. Æfðu görpum árar bogna, list og kvenna prýði.
andans hörpu sleppt með rökum. Og hér látum við staðar numið að sinni, en minnum á heimilisfangið:
Köllin dynja blóti blandin, borðin stynja undan krafti. Heinta er bezt,
Vélarymja, ólgar andinn, Armúla 23,
argir rymja, haldið kjafti. 128 Reykjavík.
Heima er bezt 423