Heima er bezt - 01.11.1998, Síða 35

Birgitta 11.
tlalldórsdóttir
w>&

HJADTAD
ÓLÆD
ástar- og sveitasaga
Svaraðu mér Heiða. Þykir þér
ekki vænt um mig?
- Jú, Árni mér þykir það. Ég vildi
svo gjarnan verða konan þín, en ég sé
bara ekki hvernig það gæti gerst.
Árni stökk á fætur.
- Þú segir þá já.
Heiða leit niður.
- Við skulurn ekki hafa hátt um
þetta.
Pilturinn faðmaði hana að sér. Þau
horfðust í augu.
- Veistu það Heiða, þú ert stúlkan
sem ég elska og mun gera alla tíð.
Heiðu hlýnaði allri. Hún vissi að
Árni meinti hvert orð sem hann
sagði. Hann var traustur og góður
drengur sem ekki braut loforð sín,
eða gaf loforð sem voru byggð á
falsi.
- Ég elska þig líka Árni.
Heiða var búin að segja þetta áður
en hún vissi af. Hún roðnaði enn
rneira. Þá gerði hann nokkuð sem
Heiða hafði aldrei upplifað. Hann
kyssti hana löngum einlægum kossi.
- Heiða, ef þú ert kvíðin þá skulum
við ekki hafa hátt unt þetta strax. Við
verðum að undirbúa jarðveginn. Það
er mér nóg að vita að þú vilt verða
konan ntín.
Ellefti hluti
Hún kinkaði kolli, en Árni hélt
áfram.
- Við getum staðið hvað sem er af
okkur saman. Ég finn og veit að ást
okkar er svo sterk.
Heiðu langaði mikið til að trúa
þessum orðum. En hún var samt ekki
viss um að þau fengju að eigast án
þess að eitthvað gengi á, og hvað
sem á gengi þá ætlaði hún fyrst og
fremst að hugsa um móður sína. Það
heit hafði hún gefið sjálfri sér og ætl-
aði að standa við.
Þau sátu lengi í hvamminum og
þau leiddust heim. Ungmennin voru
rjóð í vöngum og sæl, þau, sem
höfðu svo skömmu áður heitið hvort
öðru ævarandi tryggð.
Fólkið var að búa sig til brottfarar
þegar Árni og Heiða komu gangandi
utan túnið. Sigurlína hnippti í Sig-
ríði.
- Sagði ég ekki að þú ættir von á
tengdadóttur.
Það hnussaði í Sigríði.
- Ég ætla honum Árna mínum nú
meira. Ég verð að fá drenginn til að
hætta þessari vitleysu.
Ásta heyrði á tal þeirra.
- Elsku Sigríður mín, hann Árni
gæti fengið verri konu en hana
Heiðu okkar. Hún er vel gerð og góð
stúlka.
Sigríður sagði ekkert, en brosti.
Hún vildi ekki styggja Ástu sem var
ein hennar besta vinkona. Það var
auðséð að hún hafði mikið dálæti á
þessari frænku sinni. Eflaust var
stúlkan ágæt, en það var ekki þar
með sagt að hún væri þess verð að
verða tengdadóttir í Árdal. Hún varð
að tala við strákinn. Kannski var best
að senda hann á vertíð. Hún varð að
ráðgast um þetta við Jón.
Fólkið kvaddi og þakkaði íyrir sig.
Nú var kominn tími til að fara heim
og sinna mjöltum. Þetta hafði verið
góður dagur og allir fóru glaðir heim.
Ásbjörn var á jeppanum sínum, sum-
ir á hestum en fólkið á Hóli kom á
dráttarvélinni með vagn aftaní. Heiða
var farin að venjast þessum ferða-
máta. Hún dinglaði fótunum fram af
vagninum og brosti til Björns gamla
sem sat við hliðina á henni. Björn
brosti á móti.
- Það liggur vel á þér, telpa mín.
- Já, Björn, þetta var góður dagur.
- Líklega áttu eftir að setjast að í
sveitinni hjá okkur. Það væri góður
fengur fyrir okkur.
Heima er bezt 431