Æskan - 01.02.1935, Blaðsíða 6

18
ÆSKAN
Bardagi við gamma
Hægt og rólega mjakast ferðamannalestin í gegn-
um Sólskinsdalinn. Fjórir til fimm livítir menn eru
i fararbroddi, og á eftir þeim koma milli tíu og tutt-
ugu innbornir Kasjmirbúar. Þeir bera hestsskrokk
á milli sín á burðarstöngum, sem hvíla á öxlum
þeirra, einnig hafa þeir skotfæri og vistir til nokk-
urra daga. Fremst gengur Kasjmirbúi og dregur
kind á eftir sér. Ferðinni er íieitið til Himalajafjall-
anna, er sjást nú ennþá betur en áður. Og erindið
er hvorki meira né minna en bardagi við hetjur
loftsins, sem búa þarna uppi bina brúnu, risa-
vöxnu gamma, þessa óvini, sem oft gera svo þungar
búsifjar, er þeir komast í sauðahjarðirnar, að eig-
endunum liggur við að örvænta.
Það er um að gera að gæta allrar varúðar, því að
þetta er ekki bættulaus bardagi. Fvrsl og fremst er
nú bin erfiða för upp í fjöllin. Hinir hraustu og
barðgerðu Kasjmirbúar stynja undir byrðunum. En
þar sem fjöllin eru svo að segja snarljrött, er ekki
tækifæri til að nema staðar og lxvíla sig. Hærra og
bærra þrælast þeir upp, og komast loks á áfanga-
staðinn, sem valinn hefir verið fyrir nokkrum dög-
um. Undir kletti, skanxmt frá, leggja þeir hests-
skrokkinn, og kindin cr tjóðruð fáein skref frá bon-
um. Hún byrjar þegar að jarma, svo að beyrist
langar leiðir.
Nokkrir 'inannanna leggjast niður undir viðar-
runna bjá kletti, en aðrir fara lengra burt.
Nú er aðeins cí'tir að bíða — bíða með tilbúnar
byssurnar.
Það er nistandi kalt lxér uppi, en enginn skelfur.
Ákefðin er svo mikil, og allir balda niðri í sér and-
anuni, lilusla og liorfa upp í loftið.
Þá er þögnin rofin. Það eru krákurnar, sem koma
og flögra umliverfis hestsskrokkinn með hásu gargi.
Þær liorfa á þessa rikulegu máltið, sem er fram-
reidd handa þeim, og loks lieggur sú fvrsta nefinu
í kjötið, sem er orðið gaddfreðið fyrir löngu. Þá
heyrist allt í cinu bvínandi vængjaþytur yfir höfði
mannanna. Það er örn, sem hefir séð Ixráðina eins
og krákurnar. Og líkt og grjótskriða kenmr liann
yfir þær, svo að þær leggja gargandi á flótta. Örn-