Æskan - 01.04.1941, Qupperneq 3

Undir bláum seglum. Gunnar M. Magnú
V. (Framhald.)
Á rangli sínu Shefir Lukka sífellt verið að
grennslast eftir einhverjum úr Grenifirði. Og nú
veit hún, hvar tjald Grenfirðinga er. Það er hérna!
Hún staðnæmist rétt hjá því og lilustar. Það er
dillandi söngur og kátína í tjaldinu — ungt fólk,
húrra!
Telpan smeygir höfðinu í gættina:
— Má eg koma inn?
— Ójá, komdu liérna i sönginn og skjólið, heillin.
Og fyrr en hún hefir áttað sig fullkomlega, er
hún komin inn i tjaldið og stendur þar.
Það er ungt fólk í tjaldinu. Piltur um tvítugt,
hár og þunnleitur, stjórnar söngnum. Hann slær
takt með höndunum öðru hvoru, veltir vöngum
og hlær. Hvert lagið rekur annað. Þrír piltar og
tvær stúlkur eru þarna inni og sitja öll, nema
granni pilturinn.
Þegar lilé verður á söngnum, er eins og granni
pilturinn átti sig á gestinum.
— Hvaðan ertu, lieillin? — Ertu ein þins liðs?
— Kannski þú viljir slást i för með okkur? Eg
átti nefnilega helzt að ráða vetrarstúlku liérna í
réttunum.
Pilturinn segir þetta kæruleysislega, en ein-
kennilegum glampa þregður fyrir í augum telp-
unnar.
— Já, eg vil slást með, segir hún, — eg ætla ein-
mitt að ráða mig.
— Það er hara svona! segir pilturinn og gerist
nú alvarlegri.
— Mér er alvara, bætir liann ivið.
— Mér er líka alvara, segir hún.
— Jæja, livað heitirðu annars, og hvaðan ertu?
— Ja, eg lieiti Guðrún Lukka og er frá Strönd.
— Veiztu, hvar jStrönd er?
— Ójá, svona hér um bil.
— Það er klukkutíma reið jþangað frá Skelja-
vík, og það er yzti bærinn í firðinum, segir
telpan.
Þá rís önnur unga stúlkan upp og segir við
Luklcu:
— Það er alveg satt, sepi hann Kalli bróðir segir,
við áttum að rleyna að ráða stúlku, ef við fréttum
um einhverja óráðna í réttunum. Við eigum heima
á Litla-Felli i Grenifirði, og mamma getur ekki
verið ein í vetur, þegar eg fer suður, — eg ætla
nefnilega suður í Kvennaskólann i liaust, — ef
mamma fær einhverja stúllcu.
Eft'ir iitla þögn bætir liún við:
— Og Kalli fer lika i skóla.
Lukku hitnaði um lijartaræturnar. Þarna stóð
hún allt í einu andspænis ungu fólki, sem var að
leggja út á jþá braut, sem hún þráði sjálf að fara.
Og nú gat hún stuðlað að því, að þessi unga stúlka
fengi óskir sínar uppfylltar; —- hver veit nema
þessi systkin hjálpi henni seinna til þess að kom-
ast áfram.
Svo sagði liún: — Er mikið að gera?
— Ojæja, sagði stúlkan; — kanntu að mjólka?
— Eg hefi oft lijálpað til við að mjólka á
Strönd.
-- Kanntu að elda mat?
— Það er eftir því, hvort það er finn matur eða
ekki. — Eg kann til dæmis að búa til allar al-
g'engar súpur, og eg er viss um, að eg kann að
bua til allan mat, eins og hann er búinn til á
Strönd.
Og svo kann eg að prjóna og bæta, — getur það
ekki verið gagnlegt á Litla-Felli?
— Ágætt, þú ert mesta myndarstúlka, sagði
granni pilturinn og hló svolítið. En hefirðu annars
leyfi til að ráða þig? Hvað ertu gömul?
39