Æskan - 05.10.1897, Síða 6

4
um. Dóri hleypur að honum, keyrir hrossa-
brestiun í lendina á honum af alefli og sigar
í ákafa; hundarnir ólmast j>á sem mest og
bíta í fæturna 4 honum. Rauður kennir sárs-
aukans, bæði undan hrossabrestinum og huuds-
tönnunum, hleypur af stað, sem harðast hann
má, festir fótinn í holu og dettur. Eptir
nokkum tíma bröltir hann þó á fætur, en er
draglialtur. Síðan skilur Dóri við hann og
fer heim.
Daginu eptir á að ríða Rauð á lambafjall,
en hann kemst ekkert úr sporunum fyrir helti;
er hann þannig allt sumarið, en skánar þó
heldur þegar fram á kemur, svo að litið bar
á heltinni, ef honum var riðið fet fyrir fet.
Eaðir Dóra sjer, að Rauður vinnur lítið gagn
svona og vonast ekki eptir, að hann muni
ná sjer aptur; hann selur hann j>ví á mark-
að um haustið. Dóri litli var látinn reka
hrossin til kaupstaðarins ásaint öðrum og var
þeim skipað út sama kveldið og jieir komu
þangað. Stórt eimskip lá á höfninni og bát-
ur flaut við bryggjuna til þess að flytja hross-
in á út í jtað. Dóri stóð yfir ferjumönnum á
meðan þeir fylltu bátinn. Rauður var teymd-
m- fyrstur niður bryggjuna og út, í bátiun,
en hann var nokkuð óþekkur; einn maður stóð
úti i bátnum og togaði í beizlistauminn, ann-
ar stóð á borðstokknum og reif í ennistoppiun
og tveir voru ujipi á bryggjunni og hrundu
Rauð út i bátinn; en aumiugja Rauður varð á
milli bátsins og bryggjunnar með veika fót-
inn og gat ekki stigið í hann jiegar hann var
kominn upji i, jiá blöskraði Dóra, hann kenndi
í brjósti um Rauð sinn og fór að gráta. Svo
var öllum hrossunum skipað út og Dóri stóð á
bryggjunni. Myndin er af skipinu, sein flutti
haun Rauð í burtu. Dóri starði á eptir því
svo lengi sem liann gat eygt það og grjet
yfir forlögum hans Rauðs, en einkum tók hanu
það sárt, að jietta skyldi vera sjer að kenna.
Nóttina eptir dreymdi hann Rauð hvað eptir
annað, þar sem haun hjelt uppi einum fætin-
inum og starði á Dóra sorglegur á svip og
dapureygður. „Aumingja Rauður!“ kallaði
haun upp úr svefninum, svo hátt að hann
vaknaði sjálfur. — Verið þið góð við skepn-
umar! Rekið þær hægt og varlega. fS. J. J.].
1. Hversu margir stafir eru i „biblíu“?
2. í hvaða mánuði borða menn minnst?
3. Hver getur talað öll tungumál?
4. Hvaða liús hefur engar dyr?
JÓN: „Enginn strákur er eins fljótur að
hlaupa og jeg; einu sinni hljóp jeg t. d. svo
hart, að mjer fanust vera grenjandi rok og
þó var blæja logn“.
ÁRNI: Það þykir mjer ekkert mikið; jeg
hef oft hlaupið svo hart, að skugginn minn
hefur ekkert haft við mjer.
GESTURINN: „Komið þjer sælir, hús-
bóndi góður“.
HÚSBÓNDINN: „Komið þjer sælir! Veskú,
stóll, fáið þjer yður sæti“.
^pakmcBli.
Tunga mannsins er harpa drottius, en sá
vondi spilar opt á hana.
,,Æ slian“
liemur út tvisvar 1 rnánuði. Kostar 1 Reykjavlk 1 kr., út
um laud 1 kr. og 20 a. — 1 ritstjórn blaOsins eru: SIG.
JÚL. JÓHANNESSON stud. med. (ritstjóri); FRIÐRIK
HALLGRÍMSSON cand. theol.; JÓHANNES SIGFÚS-
SONkennari, og SIGURÐUR P.SIVERTSEN eand. theol.
Útsendingu blaOsins og afgreiBslu annast Þorv. Þor-
varðarson prentari, ÞINGHOLTSSTR. 4 Reylijavik.
Fjclftgsprentsmiöjan.