Æskan - 10.08.1900, Blaðsíða 2

86
um Sigurði. Hvað skyldu líða mörg ár
áður en honum hepnast það?
Augasteinninn hans afa.
(Norsk saga, aukin.)
(Frh.) -----
En þótt sjómaðurinn liíi marga kyrláta
í'ólega nótt, þegar hátign sköpunarverksins
sýnist máluð á festing himinsins, bjartara og
greinilegar en nokkurs staðar annars staðar,
þá eru þó ónæðisnæturnar ekki færri, þeg-
ar hann verður að berjast gegn vindi og
sjó, og hefir engan tíma til rólegra hug-
leiðinga. En hættan bendir honum einnig
til hins sanna guðs, og eftir því sem hún
er meiri, lærir hann að reiða sig enn þá
öJ'uggai' á hann.
Þegar Indiafarið, sem Sigui'ður var stýri-
maður á, hafði verið á siglingu um nokkr-
ar vikur, var komið suður að spanska sjón-
um vestan við Spán og var þá kastað akk-
erum á höfn einni í Portúgal, þar sem
alt var gjörsamlega ólíkt því, sem hann
átti að venjast á Norðuiiöndum. Nú sá
hann með eigin augum töfralandið, sem
afi hans hafði svo oft sagt honum af, og
sem hann þekti aður, eins og draumsjónir
væru. En hversu undarlegra var þetta þó
ekki alt í raun og veru, en hann hafði gert
sér hugmynd um, en sá grautur af alls
konar tungumálum, þar sem alls konar
þjóðir mættust á höfninni, en sú hæð á
trjánum og kynstur af blómunum alla vega
litum, sem hann sá, þá stuttu stund, sem
hann var í landi. En þó l)ann væri í hin-
um grózku-miklu gullepla og lárviðar lund-
um, hvaiflaði hugur hans með heimþrá til
birkiskóganna og víðirunnanna heima hjá
sér og fúslega hefði hann haft skifti á þrosk-
uðu gullepli fyrir ilmandi bjarkarblað, því
innan um ofurgró.ða Suðurlandanna saknaði
hann þess fjörgandi ilms, sem hann var
vanur að njóta í skógunum heima hjá sér.
Sigurður mátti ekki dvelja lengi á þess-
um stað, því innan skams voru undin upp
akkerin, dregin upp segl og lagt af stað að
nýju, og alt gleymist., er vakið gat heim-
þrá í huga hans, og sjómaðurinn er aftur
kominn á sína réttu hyllu. Þeir koma
snöggvast við í Gibraltar. Það er syðsti
höfðinn á 'Spáni 1400 feta har klettur, yzt
á tanga út við haf, og er góð höfn undir
bjarginn. Klett þennan eiga Englendingar
og hafa grafið þar göng mörg eins og völ-
undarhús inn í bergið. Hafa þeir þar setu-
lið árið út og árið inn, og iallbyssukjaftar
gína þar út úr bjarginu, og er þar óárenni-
legt til aðsóknar. Þar í klettaskorunum
búa fáeinir apar, og eru þeir hvergi armars
staðar í Norðurálfunni.
Ekki var lengi staðið við á Gibraltar-
höfn. Yar nú haldið suður yfir Njörva-
sund, og leið ekki á löngu áður Evrópa
væri öldungis úr augsýn. Næst var komið
við á Azoreyjum. Þær eru í útsuður frá
Spáni, telja sumir þær til Afríku, en aðrif
til Evrópu, enda heyra þær undir konungs-
ríkið Portúgal. Eyjar þessar eru alls 9 og
er sú nyrðsta þeirra um 170 rhílur frá
Portúgalsströnd. Allar sarnan eru eyjarnar
43 ferhyrndar mílur eða eins og lítil sýsla
hér á landi, en íbúarnir yfir 130 þúsundir
eða nálega helmingi fleiri en á öllu Islandi.
Eyjarnar eru ákaflega sæbrattar og briiu-
samt í kring um þær, og hæsti 'tindur
þeirra nokkuð hærri en Öræfajökull, liæsta
fjallið héf. Yaxa þar sömu korntegundir
og í sunnanverðri Norðurálfu, ávextir, kaffi
og sykur, og eru eyjarnár áfar-frjóvsamar.
Býr þar sambland af ýmsum þjóðum, en