Æskan - 30.12.1900, Síða 1

ÆSK AN
Eignarrétt hefir

30. DES. 19 00.
Ritstjóri:

Kafarinn.
Sé glasi hvolft svo botninn snúi upp, og
]því svo stungið ofan i vatn, kemst vatnið
ekki upp í botninn á glasinu, heldur verð-
ur ætíð eftir autt rúm upp undir botni
þess. í’etta kemur til af því, að loftið,
sem var inni í glasinu, heflr að sönnu
þjappast sarnan þegar vatnið þrýsti að þvi
að neðanverðn, en ávalt verður þó eftir
dálítið rúm fult a.f samanþjöppuðu ósýni-
legu lofti innan í glasinu.
Þegar menn kafa niður á sjávarbotn eru
stundum notaðir hinir svo nefndu köfunar-
hjálmar. Það eru afarstórar málmkiukk-
ur, mörg fet að hæð og ummáli, og er þeim
hvolft ofan á sjóinn, og sökt niður á sjávar-
botn. Kafarinn fer innan i hjálminn, og
heflr hann nægilegt andrúmsloft í honum
nokkra stund. Þegar hann heflr lokið verki
sínu á sjávarhotni, er hann dreginn upp
aftur. Kafarar nota þó sjaldan köfunar-
hjálminn, en í stað þess eru þeir í vatns-
heldum og ioftheldum fötum, og er fest
við fötin loftþótt hylki utan um höfuðið,
en út úr hylki þessu ganga tvær pípur upp
úr sjónum, sem kafarinn dregur. andann
um. Upp um pípur þessar getur hann
líka talað við mennina í bátnum, sem hafa
sökt honum, og sagt þeim hvenær eigi að
draga hann aftur upp úr sjónum. Föt kaf-
arans eru spent loftþétt að úlfliðunum, en
hendur hans eru berar; svo hann eigi hægt
með að gera hvað sem hann þarf með. Á
! 6. TBL.
.1 a i ra a r oípurosson,
höfuðhylkinu eru sterkar glerrúður fyrir
j augunum, svo hánn geti notið birtu þeirr-
ar, sem er á sjávarbotni. í djúpu höfun-
um er að sönnu rökkur eða jafnvel niða-
myrkur niður við botninn, enda um há-
bjartan dag, en kafarinn kafar naumast á
meira dýpi en 20—30 föðmum, því vatns-
þrýstingarfargið ofan á kafaranum og utan
að honum eykst æ meir, eftir þvi sem
dýpið eykst og að lokum mundi það kremja
hann í sundur.
Fiskar, sem lifa á miklu dýpi, þola þrýst-
inguna, því sköpulag þeirra er lagað eftir
því, en séu þeir snögglega dregnir upp úr
sjóniun, léttir svo miklu fargi af þeim, að
maginn gengur upp úr þeim.
Búningur kafararanna er afar þungur,
einkum málmhylkið utan um höfuðið, og
við fætur þeiri-a eru fest blýlóð til þess að
halda þeim þannig, að fæturnir viti jafnan
niður.
Kafarar geta stundum gert mikið gagn.
Þeir geta fundið leka á skipum niður víð
kjölinn, sem ekki er hægt áð verða var
við á annan hátt, nema skipið sé dregið á
þurt land. — Ha.fl skip sokkið á grúnnum
sjó með dýrmætum vörum innanborðs, geta
þeir bjargað því úr því, sem fémætast er,
og hafi skipið sokkið á höfn eða í fjölfar-
inni skipaleið, geta þeir stundum fest urn
það bönd, svo hægt er að hefja það upp
úr sjó á ný. Stundum leggja þeir sprengi-
vélar undir skipsskrokkana, sé ekki hæ'gt
að koma þeim burt á annan hátt, en úr
sprengivélinni gengur svo máimþráður va:f-