Æskan - 01.10.1908, Blaðsíða 7

Æ S K A N
79
Myndin rak sig á Iréð. Myndin liras-
aði um lítinn stein. Dioni brá í brún.
Nokkuð vantar enn. Myndin er blind.
Blindur maður á mjög ])ágt. Hanu lifir
altaf í kolsvörtu myrkri. Það verður
að leiða liann. Hann er sem gestur á
jörðunni. Góði guð, látlu myndina sjá
með augum sínum.
Engillinn snart myndina. Þá urðu
augun skær. Myndin lial'ði öðlast skiln-
ingarvit sjónarinnar. Dion varð glaður:
Nú er all ágætt. Nú er maðurinn full-
giör.
Dion fór að tala við myndina. Mynd-
in heyrði ekki rödd bans. Dion varð
bverft við. Nokkuð vantar enn. Mynd-
in er heyrnarlaus. Hinn heyrnarlausi á
mjög bágt. Hann heyrir ekki ástar orð
vina sinna. Ekki getur hann skemt sér
við fuglasönginn. Hann er sem fram-
andi meðal jafningja sinna. Góði guð
láttu myndina beyra með eyrum sínum.
Engillinn snerti myndina. Myndin
fór að lilusta. Nú beyrði bún með
eyrunum. Guð bafði geíið benni slciln-
ingarvit hegrnarinnar. Dion varð glað-
ur. Nii er all ágætl. Nú er maðurinn
fullgjör.
Dion reyndi myndina. Hann tók sér
i hægri liönd ilmandi þyrnirós. í vinstri
liönd lók hann fúlegg. Af bvoru er
betri lykt? Myndin benti á eggið. Nú
gramdist Dioni. Enn þá vantar nokk-
uð. Ilminn vantar. Með ilmaninni er
gerður greinarmunur á ibn og óþel'. Góði
guð, láltu nef myndarinnar fá gáfu ilm-
anarinnar.
Engillinn lirærði við myndinni. Nú
gat hún fundið ilminn af blóminu. Di-
011 varð feikna glaður. Nú er all ágætt.
Nú er maðurinn fullgjör.
Enn þá reyndi Dion myndina. Hann
lók í aðra liönd sér sælt epli, og beisk-
an svepp í hina. Ettu af þessu livort-
tveggja. Hvort er bragðbetra? Myndin
bcnti á sveppinn. Dion varð angurvær.
Enn þá vantar nokkuð. Smekkinn vant-
ar. Smekkurinn aðgreinir sælt og beiskl.
Góði guð, gefðu tungu myndarinnar
skilningarvit smekksins.
Engillinn snerti myndina. Tunga
liennar fékk gáfu smekksins. Dion
varð glaður. Nú er alt ágætt. Nú er
maðurinn fullgjör.
Dion reyndi myndina að nýju. Hann
mælti til hennar vingjarnlegum orðum.
Myndin svaraði ekki. Dioni varð felmt
við. Ennþá vantar nokkuð. Myndin
er mállaus. Mállaus maður er illa far-
inn. Hann getur ekki látið í Ijós þarfir
sínar. Hann getur ekki lálið bugsanir
sínar hevrast. Hann er sem einstæð-
ingur milli manna. Góði guð, láttu
myndina mæla með munni og vörum.
Engillinn fór höndum um myndina.
Varir myndarinnar tóku að bærast.
Tunga bennar varð mjúk og málliðug.
Dion varð glaður. Nú er alt ágælt. Nú
er maðurinn fullgjör.
Enn þá reyndi Dion myndina. Dion
lagði spurningar fyrir bana. Myndin
svaraði út í bláinn. Dion skelfdisl.
Enn þá vantar nokkuð. Vitið vantar.
Fábjáni á mjög bágt. Vitskertur mað-
ur er eins og villidýr. Góði guð, láttu
myndina liugsa. Góði guð, láttu mynd-