Æskan - 01.01.1925, Side 8

6
Æ S K A N
$$o&ré liggur hihin þín?
Eftir Alli Trygg Helenius.
AGNÚS var við jarðarför í
gær og það var ákaflega sorg-
legjarðarför. Einkasonurbjón-
anna á Stóru-Haugum, Ei-
rikur að nafni, var borinn til grafar.
Hann hafði verið einkabarn og eflirlæti
foreldra sinna,
sem þau þóttust
af. Hann stóð til
að verða auðug-
asti stórbóndinn
í sveitinni, er
hann tæki óðal
foreldra sinna í
arf, og hann hafði
flest skilyrði til að
verða fremsti mað-
ur héraðsins, —
föður sínum, óð-
alsbóndanum
gamla á Stóru-
Haugum, miklu
fremri, en nú var
hann lagður lágt
f mold í fegursta
blóma æsku sinn-
ar. Og hvernig bar
svo dauða hans
að? Hann fór til
borgarinnar í vik-
unni sem leið og
kom þaðan ölv-
aður. Hann ók
skrautvagninum
sínum svo ógætilega, að hann sleytti á
föstum steini og kastaðist út úr vagn-
inum. Næsta morgun fansl hann örend-
ur við veginn.
Magnús var einmitt staddur á Stóru-
Haugum, þegar lík Eiríks var flutt þang-
að heim, og honum gat aldrei liðið úr
minni harmkvein foreldranna og hin
djúpa sorg og örvilnan vikuna fyrir
jarðarförina.
Nú lá hinn ungi Eiríkur dáinn og
með honum gleði foreldranna og mikl-
ar framtíðarvonir.
Magnús hafði staðið við gröf hans aft-
ur í dag og brot-
ið heilann um
það fram og aft-
ur, hvernig þetta
og því um líkt
gœti átt sér stað.
Hann labbaði í
hægðum sínum
heim til sin rétt
við kirkjuna. —
Hann átti nú að
yfirgefa heimilið
daginn eftir og
taka við fyrsta
starfanum utan
þess í banka ein-
um í borginni.
Mamma hans
var búin að láta
niður í ferða-
kistu hans, og
meðan þau sátu
að kveldverði,
talaði hún mörg-
um ástúðlegum
aðvörunarorð-
um til hans. —
Faðir hans var
dáinn fyrir mörgum árum. — Magnús
byrgði andlit sitt f höndum sér^og grét
beisklega yfir því, að verða að fara að
heiman, og yfir því, að honum virtist
heimurinn svo ákaflega stór og hættu-
legur.
»Nú ferð þú til hinnar stóru borgar
með mörgu og hættulegu freistingunum