Afturelding - 01.03.1936, Side 3

AFTURELDING
ef 20—50 flugvélar væru notaðar. Þetta eitur or-
sakar bólgu í nefi, augum, liálsi og lungum. Það
verður ómögulegt að draga andann, því hálsinn
bólgnar.
Eiturgasið var fyrst notað við Ypern í heims-
styrjöldinni. Þá lék djöfull eiturgass-stríðsins laus-
um hala. En það var barnaleikur samanborið við
það, sem verður í næsta stríði. Ungur enskur her-
foringi í Arolwick hefir uppgötvað eiturgas, sem
þrengir sér í gegnum allar gasgrímur og gerir
mennina brjálaða, svo ekki er hægt að lækna þá.
Svo eru búnar til sjálfvirkar flugvélar, sem er
stjórnað frá jörðunni eða frá skipi, og geta þær
sjálfar varpað niður sprengikúlum, sem brenna alt
á fleiri kílómetra svæði.
Samkvæmt The Observer eyddu Englend-
inngar fyrir nokkrum árum 36 kr. á hverri mínútu
til að hervæðast, en sú upphæð er hærri nú.
Þá hefir einnig verið fundið upp tæki, sem nota
á í næsta stríði, til að brenna mennina svo holdið
skorpnar, með hinum útfjólubláu geislum sólar-
innar. Einnig hafa menn einangrað sóttkveikjur
til að setja í sprengikúlur sem varpa á niður yfir
lög og láð, svo að skæðar farsóttir komi yfir
óvinalöndin.
Maður nokkur, Ullivi að nafni, hefir búið til
vél, til þess að geta með þráðlausum rafmagns-
geislum sprengt í sundur skip og flugvélar og
hvað sem vera skal. Fyrir stuttu var gerð tilraun
með þetta og rafmagnsstraumur sendur í fjar-
liggjandi verksmiðju, sem eyðilagðist algerlega.
Þykkar koparstengur bognuðu og vélahlutir bráðn-
uðu fyrir þessum mikla hita. Stór rafmagnsstöð
var gerð óstarfhæf og allar rafmagnsvélar á stóru
landsvæði stöðvuðust, svo að myrkur ríkti í borg-
um og bæjum.
Heimurinn er eins og vitstola maður, sem eng-
inn getur læknað. En þeir, sem vilja flýja til Jesú,
geta komist undan, því Jesús hefir búið okkur
öruggan stað hjá sér. Guð blessi lesendur þess-
arar greinar og hjálpi þeim til að skilja viðvörun-
' ina, svo að þeir af öllu hjarta vilji leita hans í
tæka tíð. E. E.
Áskrifendatafla.
Markmið okkar fyrir árið 1936 var að fá 500
nýja áskrifendur að blaðinu. Hingað til hafa bæst
við 185. Þá eru eftir 315. Keppið að markinu,
vinir! Safnið nýjum áskirfendum!
Lögreglumaðurinn
og bœn Eiríks litla.
Þórhildur Jóhannesdóttir þýddi úr norsku.
Framh.
Hvað sagði sá hluti Guðs orðs, sem hann
hafði séð og lesið í Heilagri Ritningu fyrir löngu
liðnu: „Mínir sauðir heyra rödd mína og þeir
fylgja mér.“ Nei, það var áreiðanlegt, hann hafði
ekki hlustað eftir þessari rödd og hlýtt henni
„Lögreglumaður grætur ekki,“ hafði Eiríkur sagt.
Hann myndi hafa orðið mjög undrandi ef hann
á þessan stundu hefði getað séð félaga sinn. Höf-
ug tár drupu niður kinnar þessa sterkbygða manns.
I fyrsta skifti grét Abel N. vegna hins syndum-
spilta og glataða lífs. En tárin drógu úr þjáning-
um hans. Það leyndi sér ekki að góði hirðirinn
var ekki langt frá lionum. „Drottinn Jesús, ver
mér nærri,“ bað hann og sofnaði vært.
Á þeirri stund, sem hann var aftur orðinn svo
frískur að hann gat lesið, bað hann um Biblíu, og
las hana upp frá þeirri stund með gaumgefinni
athygli. I fyrstu fann hann enga fróun í því.
Þyngri og þyngri varð syndabyrðin hans. Nætur-
skuggarnir lögðu sig dimmri og dimmri yfir sálu
hans.
Því miður var það enginn er hann gat trúað fyr-
ir sálarkvölum sínum. Það leit helst út fyrir að
það væri nauðsynlegt fyrir hann að stríða alger-
lega einan.
Hið barnslega hjal Eiríks litla var hið eina sem
létti hjarta hans á þessum stríðsömu stundum.
Eiríkur hélt áfram að biðja fyrir vini sínum,
þar sem hann sá hann aldrei, né heyrði, biðja
sjálfan. Bæn barnsins gerði hjarta hans enn
hryggara, því j hvert skifti, sem hann bað, þá
varð hann að segja við sjálfan sig: „Ég er á-
reiðanlega ekki einn af hans sauðum, ég heyri
honum ekki til.“
Dag nokkurn, eftir hádegi, sofnaði lögreglumað-
urinn ofur rólega. Þegar hann vaknaði aftur, und-
ir kvöldið, sá hann blómsturvönd á rúminu sínu,
og á ofurlitlum meðfylgjandi miða, stóðu þessi
Ritningarorð: „Við fórum allir villir vega, sem
sauðir, stefndum hver sína leið, en Drottinn lét
misgerðir vor allra koma niður á honum.“ (Jes
53, 6.).
15