Afturelding - 01.05.1937, Blaðsíða 7

.AFTURELDING
Na’sta skiffci þeg-ar læknirinn kom, bað bróðirinn
hann á ný að taka af sér gipsið, því að 'nann vildi
klæða sig. »Þcr, að klæða yðo.r!« hrópaði læknir-
inn, »það er langt i‘rá því, herra minn. I það allra
minsta þurfið þér að liggja níu mánuði í þessuir.
skorðum, ef þér þá nokkurntíma getið vænst þess
að verða frískur«. En í hvert skifti, sem læknirinn
kom, þrábað bróðirinn hann að l.ofa sér að kiæða
sig. Að lokum misti læknirinn þolinmaóina, og
sagði að ha.nn skyldi þá í'á að klæða sig, en aöeins
Upp á sína eigin ábyrgð, og með því skilyrði aö
hann notaði hækjur. Inn á þessi skilyrði gekk bróð-
irinn strax. Hann klæddi sig og setti hækjurnar
undir hendur sér og fór að ganga, fullkomlega
heill!
Þegar bróðirinn hafði leikið sjúkan mann
á hækjum, sfcuttan tíma, bað hann læknirinn aö
skrifa sig út af sjúkrahúsinu, þar eð hann væri
orðinn albata. Þetta fannst lækninunn vera í'jar-
stæöa, og vildi ekki heyra það. En þessi íslenski
bróðir okkar, hann þrábað í annað sinn, þar til,
þolinmæði læknisins þraut og að endingu sagði
hann: »Nú, jæja, þér skulið fá að koma út, og þaö
svo fljótt sem mögulegt er. Þér eruð sá erfiðasti
sjúklingur sem, ég hefi nokkurntíma haft undir
höndum. Komi eitthvert óhapp í'yrir yður á ný,
þá vil ég láta yður vita það strax, að við tökum yð-
Ur alls ekki inn á sjúkrahúsið aftu,r«.
Bróðirinn var glaður yfir því, að fá að sleppa
út af sjúkrahúsinu, og þegar .hann var kominn út,
gekk hann beina leið upp á gagnlýsingardeildina og
bað þess að hann yrði gegnumlýstur. Þegar læknir-
inn hafði tekið mynd af líkama hans og framkall-
að hana, spurði bróðirinn, hvort hann gæti fært
sönnuir á það, að eitthvað væri athugavert við
líkama sinn t. d. hvort myndin sýndi nokkurt bein-
brot, skemmd í lungum eða í innýflum. Læknirinn
viðurkendi að hann væri fullkomlega heilbrigður,
og spurði, hvers vegna hann hefði verið að láta
skoða sig svo nákvæmiega. Hinn spurði þá á móti,
hvorfc hann myndi eftir manni, sem fyrir þrem vik-
um hefði verið borinn inn á sjúkrahúsið með ellefu
beinbrot, og að allra áliti í dauðaslitrunum. Fimm
rif voru brotin og eitt þeirra hafði stungist inn í
lungun. Mjaðmarbeinið var þríbrotið, annar fót-
urinn tvíbrotnaði og hinn einbrotinn. Auk þess
hafði hann innvortis sár, fc. d. fimm þumluinga
langt sár í maganum og margar skrámur og togn-
anir. Atburð þenna mundi læknirinn mœta vel og
lét undrun sfna í ljós, ef maður sá lifði enn þá,
en um leið gegndi hann sér aftur og sagöi: »Nei,
sá maðu,r er áreiðanlega dáinn«.
»% er einmitt sami maðurinn«, sagói Islend-
ingurinn.
»Það er ómögulegt. Reynið ekki að innbyrla mér
slíkt, því að það er eðlisfræðilegur ómöguleiki«.
»Enginn hlutur er ómögujegur fyrir Guði«, svar-
aði bróðirinn. »Guð hefir gert mig heilan, og ef þér
viljið ekki trúa mér, þá. skuluð þér hringja til
sjúkrahússdeildarinnar, sem ég lá á, og fá þaö
staðfest«.
Læknirinn gekk strax að símanum og spurði em-
bættisbróður sinn á áðu.rnefndiö deild, hvort jjessu
væri svo farið og var það staðfest. Þegar læknirinn
kom til baka frá símanum, sagði hann: »Já, deild-
arlæknirinn segir þetta satt vera, sem þér segið
mér, en ég trúi því samt. ekki. Guð kann að gera
kraftaverk en ekki á. þenna hátt, það er ómögulegt!«
Hinn fullkomlega l,æknaði vinur okkar gekk
hamingjusamiy frá sjúkrahúsinu, og fór strax að
vinna þunga vinnu„, svo sem múrgerð. Kenndi hann
þá ekki hins minnsta meins eftir áfallið. Drottinn
hafði gert verkið fullkomáð! Dýrðin og neiðurinn
tilheyrir Jesú einum, sem framvegis gerir slík
verk, sem svar við bænum sinna barna.
Að þetta sé í ölju satt og rétt, sem hér er skrifaó,
geta meðlimirnir í hinum Skandinaviska hvíta-
sunnusöfnuði í San Francisco, Californíu, staðfest.
Á. E. þýddi úr norsku.
P. t. Nákunnur maður mér, sem var staddur í
Osló fyrir nokkru síðan, hefir sagt mér, að hann
hafi heyrt pastor Ýström, frá Ameríku, og sem. get-
ið er í þessari grein, að hafi verið einn af þeim
ellefu, er báðu, fyrir veika manninum, segja frá
þessu,m atburði á fjölmennri samkomu í Osló, og
eru báðar frásagnirnar samhljóða. Þýdandinn.
Bœnin.
Bœnin er lífsafl og lykil]
að lífsins himnesku bor>;'.
Hún flytur mér geisla irá C.uði,
i gegnum reynslu og sorg'.
Hún ver mig freistingfivaldi.
vilja minn eykur og þrótt.
Hún veitir mér huggun í hanni,
svo hjartanu verður rótt.
Hún bætir mig, göfgar mig, gleður,
svo guðdómsins nálægð ég fin.i,
því Drottinn i bæninni birtist
og býður mér ástfaðminn sinn.
11./6. 1935. Norðfelds.
31