Baunir - 01.04.1924, Blaðsíða 2

14
BAUNIR
Lengi hafði’ um landið flakkað
ieitað eftir sýsium flestum,
viskuskort í veganestum,
vakið deilu, en ekki skakkað,
Eina sýslu eitt sinn hlaut 'ann,
e'dinn vona slíkt nam glæða
allra þeirra unaðsgæða
aðeins fáa daga naut ’ann.
Dæmdi rangt í dómtim mörgum
dólgur sannleiks, lýgi ttyggur,
glíkur vargi grimmum liggur;
götu ver að sólar hörgum.
Leitandi um landið gekk ’ann,
lagasnápur, sveita byrði,
örugt skjól á Isafirði
eftir langa mæðu fékk ’ann.
Skreið að barmi brnskaranna
bera þeir ’ann sér á mundum,
hafa gagn af gripnum stundum
gæta láta hagsmunanna.
Fór hann utan fisk að selja
fékk af þessu orðstfr mikinn,
frægari þó fyrir svikin
fólann allar sagnir telja.
Hann á götum Hafnar sléltum
hungri þjáður flækjast réði,
þeim er honum þurftir léði
þakkaði með tómum p-ettum.
Skammagreinar skrifar rekkur,
skatna alla við þeim hryliir.
menning hatar, Mammon hyllir
mörður sannleiks, lýgi þekkur.
Þar er ekkert orð af viti
aðeins héimska saman hnoðuð
skrifuð upp og skötnum boðuð,
skoffins er það ltkast driti.
Vökvaður 1 vonsku úða
vaxið hefir fram til þessa,
vetlsins* þrælar verk hans blessa
veita honum pill og skrúða.
j±jrasmu$.
xxxxxx>ö<xxxxxxx
*-« IVafníesti.
Nýlega kom e/s Esja að
sunnan; meðal farþega voru
þeir Jon eldri, Beggi, —Beggi
sem datt af nrerinni 1 hana
Hröfi — og Háleggur.
Móttökunefnd Sjálfsvarnar
var falið að þakka Hálegg
rösklega framgöngu við bökun
hinnar nýju stjórnar. Bauð
settur afgreiðslum. hann vel-
kominn með fáum en velvöld-
um orðum. Sérstaklega mintist
hann þess, að í einu af blöð-
um þessa lands hefði erinda
Haleggs verið getið
Hýrnaði þi Hileggur þótt
timbraður væri.
* guli