Gaman og alvara - 25.01.1900, Qupperneq 3

í klukkuverksmiðjunum vantar
fólk til þess að kaupa klukkurnar.
Læknana vanta sjúklinga til að
lækna,veitingamennina vanta gesti.
Líkkistusmiðjurnar vanta dauða-
menn í kisturnar. Blaðaútgefend-
urnarvantakaupenduraðblöðunum.
Stúlkurnar vanta biðla, og konurnar
vanta oft sína eiginmenn.
Hvernig geta menn undir svona
kringumstæðum talað um að Ev-
rópa sé of mannmörgf
Hantt fekk tœkifœt ið. Maddama „B“
Æetlaði fyrir jólin í næsta kaupstað.
Maður hennar „P“, sem þykir ðágott
1 staupinu, notar strax tækifærið og
gerir sig góðglaðan, því þegar mad-
daman er heima, þorir hann ekki að
láta sj.l sig „kendan". Utsynningur-
inn hérna á suðurlandi kernur þegar
minst varir, eins og Skollinn úr sa.uð
arleggnum. Hann fer ekki eptir því
hvernig á stendur. Þegar maddama
,,B“ er komin af stað, skellur á Bylur
svo hún snýr til baka. Og heim
kom hún rétt þegar maður hennar
„P“ var nýkominn heim af veitingahús-
inu „sætkendur". Hvað þeim hefur
farið á milli veit enginn þann dag í
dag. En það hafa menn fyrir satt,
að lykillinn að húsdyrum þeirra, hafi
týnst, þegar þau lokuðu á eftir sér,
og að enginn i húsinu hafi komist út
í io daga.— Hver skyldi kannast við
söguna?
Hún þekti hann,
Lœknirtnn: Eftir þvi sem þér lýs-
ið sjúkdóm mannsins yðar, þá get eg
fullvissað yður um, að sjúkdómurinn
er ekki neitt hættulegur. Eg læt yð-
>ur fá lyfjaávisun og svo segi þér
manninum yðar að hann megi ekki
neyta áfengis í mánuð.
KonanViljið þér ekki gera ,mér
svo vel hr. doktor, og gefa mér það
skrifiegt; mér trúir hann ekki.
Karl nokkur kom á bæ, þar
sem verið var að lesa húslestur. Að
afloknum lestri biður hann húsbónd-
ann að lofa sér að fara með fagurt
og guðdómlegt vers, nýort eftir sig.
„Guðvelkomið" segir bóndi.—Hófþá
karl rödd sína með mikilli raust og
skjálfandi áþessaleið:
„Ekki er að furða þótt á komi snurða.
Heimurinn hrekur,hrjóstrugtvið rekur.
Syndirnar sveima og Satann er breima.
Svo þá stendur alt heirna".
Bezta vísan úr vísnasafni eftir Eirík
„TJIsen":
„Þegar þrýtur pontan min,
hvað er þá til ráða?
— Eg kem þá að leita þín,
og þú munt mér hjálpa“.
Veið’tnaðutin: Eg hefistaðið viðgötu-
hornið f 3 kl.tfma og enga líklega
séð.
Piltutinn: Þá er fátt til fiskjar
þegar þú færð ekkert.
Veiðitn.: Ekki veit eg nú hvað eg
á að segja um það. — En 1 gærkvöldi
veiddi eg þrjár og sú fjórða slapp
undir borði; öngullinn var illa beittur.
Pilturinn: Hvaða beita er bezt
hérna á giunumiðunum?
Veiðitn.: Mér gefst bezt bittir og
wischy. —
Ekki eru þær þó nema 4, sem taka
þá beitu. ________________
I náttúrusögutímatiuin. Hvað veiztu
um pokadýr?
Lœrisveinninn: Pokadýrin hafa poka
á kviðnum.
Kennarinn: Alveg rétt. En tilhvers
brúka þau þann poka?