Heimilisblaðið - 17.11.1894, Blaðsíða 2

SEIMIÍíISSAÖIB.
1Ö6
Eítis og kunnugt er, hafa allmargir íslenzkir prestar
gengið í bindindi og munu halda það flestir enn sem
komið er — þótt hitt sje til, nefnil. það stórhneyksli, að
þeir hafl drukkið eptir sem áður —. En helzt til fáir
munu þeir gera meira en rjett að eins að halda sitt bind-
indisheit, afskiptalausir um aðra eða framtakslausir um
útbreiðslu bindindis út frá sjer. Þó munu vera nokkrar
heiðarlegar undartekningar frá þeirri reglu. En hvað
sem því líður, þá er samt mikils um vert, að hafa þá
með sjer en ekki móti í bindindis-hreiflngunni, alla hina
dyggu bindindispresta.
Um hina, sem gera sjer allt far um að letja bind-
indissamtaka og spilla viðleitni sinna sóknarbarna í þá
átt, er það í einu orði að segja, að þá ber að skoða eins
og falsspámenn í þeirri grein. Þarf alþýða beinlínis að
gjalda varhuga við þeim, og fara sinu fram, hvað sem
þeir segja og hvort sem þeim líkar betur eða ver.
Biflían og áfengið.
Það stóð í fyrirrennara blaðs þessa, »ísl. Good-Templ-
ar«, fyrir nokkrum missirum nokkuð ýtarleg ritgerð um
það, að ósannanlegt væri, að heilög ritning ætti við áfengt
vín á þeim stöðum, þar sem hún lætur vel yflr. vínnautn.
T. d. gæti vín það, er frelsarinn framleiddi í brúðkaup-
inu í Kana með kraptaverki, hafa verið óáfengt, með því
að alsiða hafi verið í fornöld, bæði á Gyðingalandi og
annarsstaðar, að neyta vínberjalagarins áður en gerð
hljóp í hann eða án þess.
Frekara var eigi farið í það mál í það sinn. Og fátt
hefir um það heyrzt, hvort þeir, sem þá grein lásu, lærð-
ir eða leikir, hafi fallizt á það, sem þar var fram haldið
og leidd rök að. Sennilega hafa samt flestir, ekki sízt
kennimenn vorir, haldið eptir sem áður uppteknum hætti
að prjedika fyrir lýðnum, að heilög ritning væri með-
mælt hóflegri nautn áfengra drykkja,—ekki af neinni »æðri