Þytur - 30.01.1954, Qupperneq 1

SIGLFIRZKT BÆJARMÁLABLAÐ
1. tölublað.
Laugardaginn, 30. janúar 1954.
1. árgangur.
FYLGT ÖR HLAÐI
Blað j>að, sem hér hefur göngu
sína, er að þessu sinni helgað einu
ákveðnu málefni. Atkvæðagreiðsi-
an um héraðabanndð virðist ekki
vera mikið stórmál fljótt á litið,
en þegar betur er að gáð, varðar
alla bæjarbúa um það, hvernig
ástandið verður, ef nýtt fyrir-
komulag á áfengissölu hér í bæ
verður upptekið. Hér í blaðinu
koma fram sjónarmið margra,
ágætra og ábyrgra manna úr öll-
um flokkum, sem telja það
skyldu sína að aðvara bæjar-
búa við afleiðingum af lok-
uninni, ef hún verður samþykkt.
Það er aðeins verið að ráðleggja
kjósendum að velja betri kostinn
af tvennu illu. Ætlunin er að blað
þetta komi áfram út, og auðnist
því fylgi og framtíð, mun það
ræða ýmis mál, sem sjaldan eru
tekin til umræðu í hinum póli-
t.'sku. flokksblöðum, — vegna
þröngra flokkssjónarmiða, enda
þótt þau horfi til heilla fyrir
þetta byggðarlag og borgara
þessa bæjar í heild. Blaðið mun
framvegis taka ákveðna afstöðu
í hverju því máli, sem til heilla og
hagsbóta horfir fyrir Siglufjörð,
á þeim umbrota- og uppbygginga-
tímum, sem nú fara í hönd.
Ef Siglufjörður á að rísa úr
rústum á ný, duga engin vettl-
ingatök eða hálfvelgja, því fram-
undan blasa við risavaxin verk-
efni, sem kreef jast úrlausnar, svo
hægt verði að lifa hér við þolan-
leg skilyrði i framtíðinni.
Blaðið vill leggaj þeim lið, sem
af einlægni óska eftir að vinna
raunliæf störf í þessa átt, en
mun hinsvegar taka ómjúkum
tökum á hverskonar hræsni og
loddaramennsku, þar sem hug-
ur fylgir ekki máli eða pólitískt
ofstæki kæfir skynsamlega hugs-
un, hver sem í hlut á. Engin
stjórnmálasamtök standa á bak
við útgáfu blaðsins, en aðeins
nokkrir áhugamenn, sem gjarnan
óska þess að leggja góðum mál-
efnum lið. Blaðstjórnin mun fús-
lega taka til birtingar greinar,
sem hún telur góðar og gagn-
legar og skírskotar til allra
þeirra, sem efla vilja og bæta lífs-
pfkomu okkar Siglfirðinga, að
Viljið þið bera
ábyrgðina?
Þegar rætt er við forystumenn
þeirra, er loka vilja áfengisút-
sölunni hér og látinn í ljós efi
um, að það sé hyggileg ráðstöfun,
er svarið allajafna á reiðum hönd-
um: „Viljið þið bera ábyrgðina
á þeim afleiðingum, sem hljótast
af opinni áfengisútsölu í bæn-
um?“
Þetta er býsna ísmeygilega
sniðug spuming. Enginn sæmi-
lega góður drengur og samvizku-
samur vill vísvitandi valda ófarn-
aði og gæfuleysi annarra — ef til
vill náinna skyldmenna, vina eða
kunningja.
Margur, sem áður kann að hafa
verið andvígur lokun, fer að
hugsa sig um. Er það ekki mikill
ábyrgðarhlutur að segja nei?
Er ekki langbezt að loka?
Höfum við þá ekki gert skyldu
okkar?
Er það ekki rétt ályktun?
En þá kann þó svo að fara, að
upp skjóti í huganum spurningu,
sem í rauninni allt veltur á.
En — hvað tekur þá við?
Þurrkast bærinn alveg? ,
Já, er það ekki ætlunin?
Jú, vissulega!
Og þá segjum við, nei-fólkið:
Só örugg vissa og trygging
fyrir því, að svo verði, segjmn
við lika JÁ, og það mundi því
nær hver einasti bæjarbúi gera
n.k. sunnudag.
En því er nú ver og miður, að
fyrir hinu er óyggjandi vissa, að
þetta fer á allt aðra lund.
Löng og ömurleg reynsla sann-
ar, að við lokunina mundi ástand-
ið í áfengismálum bæjarins stór-
versna og leiða af sér ennþá
ömurlegri staðrejmdir, en hingað
til hafa komið í ljós, meðan út-
koma áhugamálum sínum á fram-
færi í dálkum blaðsins.
Hér mun ekki að þessu sinni,
rætt frekar u mverkefni blaðsins.
Framtíð þess mun ákveðast af
hylli lesendanna og því, hvemig
því tekst að leysa hlutverk sitt
af höndum.
LANÐfrÐOKAS'MTM
_
M ! 9 4 8 8 í
Tsþakí
salan hefur verið opin.
Um hvað er þarna verið að
greiða atkvæði? I raun og veru
ekkert annað en um það, hvort
Siglfirðingar eigi og megi kaupa
sitt áfengi innan bæjar eða utan,
löglega eða ólöglega. Hvort þeir
eigi þess kost að fá sæmilegt
áfengi við föstu ákveðnu lög-
verði, eða þeir neyðist til — þeir,
sem fá sig til slíks — að kaupa
óþverra-suli, bruggað af fáfróð-
um gróðafíknum einstaklingum
með frumstæðustu tækjium og að-
ferðum, úr misjafnlega hollu og
geðslegu hráefni, og selt við okur
verði.
Það verður einnig greitt at-
kvæði um það, hvort neytandinn
eigi heldur að kaupa áfengið í
löglega opinni útsölu i’ikisins eða
leynivínsalanum og smyglaranum,
sem tekið hafa að sér dreifingu
„vörunnar" fyrir allt að, eða yfir
100% ,,ómakslaun“.
Svarið yrði vafalaust eitthvað
á þessa leið: Fyrst þið viljið
kaupa góðgætið, er ekki nema
sanngjarnt, að þið finnið fyrir því.
Þetta kunna að vera rök út af
fyrir sig, en vægast sagt eru
þau þverstæða við alla skynsam-
lega hugsun.
Við, sem ekki viljum lokun vín-
útsölunnar hér, vitum vel, að
langflest ykkar, sem berjist fyrir
lokuninni, gerið það 1 góðum og
heiðarlegum tilgangi. En okkur
hinum þykir, sem þið athugið
ekki nógu vel, hvað lokunin hlýt-
ur að hafa í för með sér: Að
seinni villan verður verri hinni
fyrri. Við, sem ekki viljum lok-
un, þykir líka, sem við berjumst
fyrir okkar málstað í góðum til-
gangi. — Okkur þykir sem sé
ástandið í áfengismálunum full-
slæmt fyrir, þó það versni ekki
úr því sem er að stórum mun.
Við vitum vel, að okkur fylgja að
málum margir góðir menn, engu
s'iður bindindismenn en aðrir. En
því miður er von okkar tæp um
sigur. Okkur er það t.d. full-ljóst,
að okkar máistað greiða engir
atkvæði, sem hyggjast gera sér
atvinnu úr lokuninni, og hana
arðbæra.
Við vitum vel, að tilvonandi
smyglarar, verðandi bruggarar og
áhugamenn um leynivínsölu, —
segja allir já. Og sennilega er sá
hópurinn fjölmennari en flesta
grunar. Allir þessir „forretnings-
menn“ gerast ykkar jábræður, —
sem loka viljið, við þessar
skringilegu áfengiskosningar. En
ekki þykir okkur þið öfundsverðir
af fylgi þessa fólks. Eigi að gíð-
ur hníga öll skynsamleg rök að
því, að það segi já á kjördegi. —
Annað væri varla hugsanlegt.
Og vegna þessa, meðal annars,
spyrjum við ykkur: Viljið þið
ábyrgjast afleiðingarnar? Þið
hljótið að gangast undir þessa
áibyrgð 1 þeirri hæpnu von, að
eftir fenginn sigur verði næg ráð
til að hafa hemil á þessum lýð,
og taka fram fyrir hendur hans.
Reynslan bendir þó til hins gagn-
stæða, en vera má að ykkur tak-
ist það, og væri betur að svo
færi. En það skuluð þið leggja
ykkur á minnið og búast svo við,
að ekki verði það átakalaust, og
sennilega tvísýn baráttan.
En auk alls þessa, sem nú Hef-
urverið bent á, er hverjum manni
sem þess óskar leikur einn að ná
sér í áfengi meðan opin er Áfeng-
issala ríkisins í Rvík, svo sem
staðreyndir sanna, þar sem lokað
hefur verið.
Enn má minnast á eitt atríði,.
sem margur mun telja veigahtið
í þessu sambandi, en það er sú
tekjuskerðing bæjarfélagsins, sem
af lokuninni hlýtur að leiða, og
nema kann hundruðum þúsunda
árlega, og því meiri, sem sölu-
svæði bæjarins stækkar við lokun
Akureyrar sérstaklega. Þó siík
tekjurýrnun verði bæjarfélaginu
mikill hnekkir, verður þó hin sið-
ferðilega hlið málsins ennþá al-
varlegri hnekkir.
Við Nei-menn viljum ekki.
versnandi ástand. Við höfum þá
bjargföstu skoðun, að þarna sé
ókkar málstaður betri og spáii
bjartari framtíð með vaxandi síð-
gæðisþroska fólksins.
Við spyrjum að lokum:
1. Hvað vinnst við lokunina?
2. Hver verða eftirköstin?
3. Getur ekki hver sem vill náð
sér í áfengi eftir sem áður?
4. Hversvegna er með lokun ver-
ið að gefa smyglúrum, brugg-
urum og leynisölum byr í segl
in og æsa til lögbrota?
5. Hversvegna er með þessu ver-
ið að stórrýra tekjur bæjar-
ins og nema brott einn
stærsta og vissasta tekju-
stofn hans.
G.^Er ekki með lokun hér við-
búið að næstu héruð fái út-
söluna?
7. Hvað væri þá unnið? Og
hverju næmi tapið fjárhags-
lega og siðferðilega?
8. Eruð þið, JÁ-fólkið, þess um*
(Framhald I 8. síðu)